SEKRETI I SUNDIMIT TË BOTËS

[Hylli i Drites]

SEANCA E NJËZETË E PESTË

Kreditë popullore
Për t’i plotësuar raportet e mia nga seancat paraprake, do t’i shtoj edhe disa shpjegime të cilat i përkasin kredive popullore. Nuk do të flas më asgjë mbi kreditë e jashtme, sepse ato nuk do të ekzistojnë në shtetin tonë. Kreditë për Gojët nuk do t’i ushqejnë më arkat tona nga paratë e popujve të tyre.
Për të mbledhur mjete financiare dyfish e trefish më të mëdha se sa ato që ju kemi huazuar Gojëve, për të cilat as që kanë pasur nevojë, jemi shërbyer mjaft me indolencën dhe korrupsionin e qeveritarëve të tyre. Kush do të mund të bënte më shumë për ne?
Tani do ta paraqes më detalisht çështjen e kredive të brendshme. Duke paralajmëruar emisionin e kredive, qeveria mbledh parapagesën për blerjen e titullarëve në profit, të cilët nuk janë asgjë tjetër përpos çeqe. Për të qenë të disponueshme për të gjithë, atyre ju caktohet vlera prej 100 gjer 1000. Aq më shumë që, nënshkruesit e parë gëzojnë levër-dinë e uljes së çmimit nga sasia e shënuar. Menjëherë të nesërmen bëhet rritja artificiale e valutave të shpërndara, me arësyetim se po grabiten nga të gjithë. Për disa ditë dhe të gjitha arkat shtetërore do të mbushen, dhe nuk do të dijnë çka të bëjnë me të gjitha ato nëshkrime. (Po pse i kanë pranuar aq shumë?). Pra, sasia e nënshkrimeve do të tejkalojë shumë kredinë e kërkuar. Efekti i kërkuar është arritur me vet këtë fakt. Kjo është njësoj sikur të thuhej: “shikoni se çfarë besimi gëzojnë letrat me vlerë të qeverisë!”
Borxhet shtetërore dhe taksimi
Por kur loja të luhet, mbetet para pasivës së rëndë.
Për të paguar kamatat, duhet filluar me kredira të reja, të cilat, në vend që ta zvogëlojnë, e ngrisin borxhin kryesor. Kur krediti shpenzohet, duhet mbledhur tatimet e reja, jo për likuidim të kreditit, por për pagesën e fitimit. Këto tatime pra, janë pasiva e cila mbulon pasivën tjetër.
Zvogëlimi i kamatimit në kredi
Më në fund vie çasti i zbritjes. Por, kjo vetëm zvogëlon kamatën, por nuk fshin edhe borxhin. Aq më parë që nuk mund të bëhet ulja e tepruar e kamatës pa lejen e kredidhënësit. Duke paralajmëruar uljen, kthimi i depozicionit i ofrohet atyre që nuk pranojnë uljen e propozuar. Nëse të gjithë do të kërkonin pagesën, qeveria do të binte në kurthin e vet, duke u gjetur në pozitë të borxhliut të pazgjidhshëm. Për fat, Gojët, duke mos i kuptuar financat, gjithmonë kanë preferuar më parë humbjen në ndërrim të uljes së kamatës, se sa t’i kërkojnë paratë e veta. Kështu i kanë dhënë mundësi qeverive të veta që t’i mbujonë deficitet e tyre të cilat janë numëruar në miliona. Por sot, me kreditë e jashtme, nuk mund të luajnë lojëra të tilla, sepse Gojët e dijnë se, nëse paralajmërojnë zvogëlimin e kamatave, ne do të kërkonim pagesën e kreditit kryesor.
Pamundësia e shtetit për të paguar borxhet
Bankroti që do të pasonte, do t’i tregonte më së miri popujve se nuk ekziston kurfarë interesi i përbashkët midis tyre dhe qeveritarëve të tyre. Tani po ju tërheqim vëmendjen posaqërisht në atë që vijon:
Përforcimi i kredive popullore – Kamatat e përhershme
Tani të gjitha kreditë popullore janë përforcuar me të ashtuquajturin borxh pa interes, dmth. me borxh i cili paguhet pas një afati të shkurtër apo të gjatë. Ky borxh përbëhet nga shuma e paguar për bankën e kursimit ose arkave tjera për ruajtje. Meqë këto fonde i mbesin qeverive në disponim, ato shpenzohen për pagesën e kamatave të kredive të jashtme dhe kompenzohen me vlerën e njejtë të shumës së obligacioneve shtetërore. Këto obligacione i mbulo-jnë të gjitha deficitet e arkave shtetë-rore të Gojëve.
Ndalesa e burzave valutore
Kur ne të arrijmë në fronin gjithpërfshirës, të gjitha këto barna mjekues do të zhduken, sepse do të jenë në kundërshtim me interesat tona. Ne do t’i ndalojmë gjithashtu edhe të gjitha burzat valutore, sepse nuk do të lejojmë që të lëkundet prestigji i pushtetit tonë me ndërrimin e çmimeve të valutave tona. Ato do të jenë të stabilizuara me ligjet tona dhe nuk do të mund të ndryshohen. Ngritja tërheq me vete uljen. Ne do të fillojmë t’i ngrisim valutat e Gojëve, por nuk do të luhatemi të kalojmë edhe në ulje.
Shënimi i çmimit të valutave tregëtare
Bursat do t’i zëvendësojmë me ente të mëdha zyrtare fetare, të cilët do të do të kenë rol që, sipas udhëzimeve të qeverisë, të vejnë tatimin mbi vlerat industriale. Këto ente do të munden, që brenda një dite, t’i hedhin në treg vlerat industriale në lartësinë gjer 500 milion ose aq edhe t’i blejnë. Në këtë mënyrë këto ndërmarrje industriale do të varen nga qeveria e jonë. Mund të paramendoni se çfarë pushteti do të arrijmë me këtë mënyrë.

[Hylli i Drites]

SEANCA E NJËZET E GJASHTË

Monopoli i ynë shkatërron begatinë e Gojëve
Së shpejti do t’i organizojmë monopo-let e rëndësishme, rezervoaret e pasurisë së fuqishme, nga të cilat do të varen edhe begatitë më të mëdha Goje, ashtu që ato do të zhduken në të njejtën kohë me zhdukjen e kreditit shtetëror, ditën e nesërme, pas fundosjes së tyre politike. Të gjithë ju, zotërinj të pranishëm, ekonomistë, urdhëroni dhe peshoni rëndësinë e një kombinimi të këtillë... Përparësia e Mbiqeverisjes sonë do të rritet shkallë-shkallë; ajo do të konsiderohet mburojë, zbatuese dhe dhuruese e liberalizmit.
Zbatimi i taksave - zhdukje e begatisë tokësore të aristokracisë Goje
Nëse aristokracia është fuqi legale, do të jetë e vdekur; nuk do të mirremi më me të. Nëse ajo është pronare e të mirave të patundshme, na dëmton, sepse mjetet financiare të saj ia sigurojnë pavarësinë dhe mundësinë për të mbajtur në duar të veta pronën e patundshme. Ne duhet të bëjmë gjithçka që kjo pasuri e patundshme të kalojnë në duar të popullit, të cilin ne kemi filluar ta mësojmë me punë bujqësore, e për të cilat nuk ka aftësi të mjaftueshme, meqenëse është orientuar në tregëti dhe komisione, gjegjësisht në spekullacione. Të gjitha punët tona kanë për qëllim t’i shkatërrojnë Gojët për të qenë robërit tanë, në kohën kur duke zbatuar kreditin në patundshmëri, të gjitha pronat e pasanikëve dhe të fshatarëve, do të kalojnë në duart tona. Atëherë, për t’u ushqyer, Gojët do të jenë të detyruar të punojnë për ne, sepse askush nuk do t’ju shesë më prodhimet bujqësore, siç ka qenë në kohë të Sallamonit. Ne do t’i ushqejmë dhe ruajmë për punë, si kafshë dhe si limona për shtrydhje. Kur ne të qeverisim, e drejta normale e njeriut për të shitblerje do të ndalohet. Për të arritur tek kjo, mjeti më i mirë është leçitja e aristokracisë nga prona e tij; kjo pastaj mund të bëhet edhe me fshatarët. Metoda më e suksesshme për zbatimin e këtij plani është ngritja e taksës dhe e tatimit mbi patundshmërinë; me fjalë të tjera, futja e tokës në borxh. Kjo varësi do t’i mbajë Gojët, pronarët e pasurisë së patundshme, në gjendje robërimi të parezistueshëm. Aristo-kratët e tyre, duke mos ditur t’i ndihmojnë vegjëlisë, së shpejti do të shkatërrohen dhe lëshojnë tokat e tyre, të cilat do t’i blejmë ne si dhurata, nëse jo personalisht - së paku për një çast - atëherë nëpërmes njerëzve të thyeshëm.
Spekullimet
Në të njejtën kohë duhet aktivisht të mbrojmë tregëtinë dhe industrinë, para së gjithash spekullacionin, i cili do të shërbejë si kundërpeshë e industrisë. Pa spekullacione industria do të mblidhte kapital privat, dhe kjo do të mund të përmirësojë gjendjen e bujqëve, duke liruar tokat në të cilat janë evidentuar borxhet e kreditit të entit mbi tokën. Përkundrazi, do të na nevoitet që industria ta shuajë pasurinë bujqësore dhe përmes shpekullimeve të bëjë që e tërë pasuria e botës të kalojë në duart tona, duke i hudhur Gojët në rradhët e proletariatit. Atëherë ata do të përulen para nesh, vetëm për të fituar të drejtën e ekzistencës.
Jeta luksoze
Për të shkatërruar industrinë e Gojëve, me ndihmën e punëve spekullative, do të fusim në jetën e tyre luksin e shfrenuar, me të cilin gjithçka shkatërrohet.
Rritja e rrogave dhe shtrenjtimi i jetës
Rrogat do t’i rrisim, por kjo nuk do t’ju ndihmojë aspak punëtorëve, sepse në të njejtën kohë do t’i ngrisim çmimet e artikujve jetësorë, me arësyetim se ka rënë bujqësia dhe kujdesi për punët bujqësore.
Futja e shprehisë së alkoholit tek punëtorët
Aq më shumë, ne do t’i mbyllim me kujdes të gjitha burimet e prodhim-tarisë, duke i nxitur punëtorët të përdorin alkoholin. Sa i përket Gojëve intelegjentë, ata do t’i zhdukim nga faqja e dheut.
Mashtrimi i punëtorëve me shkencat tona ekonomike
Me qëllim që Gojët të mos i shohin nga lartë letrat tona të lojës, do t’i fshehim ato, gjoja me dëshirën se i shërbejmë klasës punëtore dhe parimeve të larta ekonomike, të shprehura me teoritë tona ekono-mike.

[Hylli i Drites]

SEANCA E NJËZET E SHTATË

Simboli i Gjarpërit dhe domethënia e tij
Sot mund t’ju dëshmoj se jemi vetëm disa hapa të larguar nga qëllimi. Ja plani i gjithë rrugës të cilën e kemi kaluar dhe distanca e vogël të cilën duhet kaluar akoma, në mënyrë që të plotësohet rrethi Simbolik i Gjarpërit, simbolit të popullit tonë. Kur ky rreth të mbyllet përfundimisht, të gjitha shtetet e Europës do të gjenden në kthetrat tona të forta.
Paqëndrueshmëria e kushtetutave kryengritëse - frika nga terrori para kështjellave Goje
Së shpejti do të trazohet peshorja e kushtetutave moderne, sepse meka-nizmin e saj e kemi shkatërruar që në kohën e themelimit të tyre, kështuqë enët e saj, duke anuar herë në njërën e herë në anën tjetër, më në fund do ta shkatërrojnë llozin në të cilin mbahet peshorja. Gojët e kanë imagjinuar se e kanë ndërtuar në mënyrë solide, gjtihmonë duke shpresuar se ajo më në fund do ta gjejë drejtpeshimin. Por, sovranët, para syve të popullit janë të ngjeshur me përfaqësues të popullit, të cilët bëjnë marrëzira, sepse janë të papërgjegjshëm dhe pa kontroll. Ata janë të vetëdijshëm se pushtetin e tyre ia kanë borxh vetëm terrorit i cili sundon në kështjellë. Sovranët e tyre, duke iu frikuar popullit, nuk mund të shkojnë në mesin e tij, për t’u marrë vesh, si dikur, dhe për t’u mbështetur tek ai kundër uzurpatorëve të pushtetit. Pushteti transparent i sovranit dhe pushteti i verbër i popullit, njëherë të ndarë nga ne, e kanë humbur tërë rëndësinë e tyre, dhe kështu të vetmuar, janë bërë të pafuqishëm si edhe i verbëri pa shkop.
Luftrat partiake - Ambicjet e tyre
Për t’i shtyer karrieristët e etshëm të tyre për keqpërdorim të pushtetit, i kemi ngritur këta dy faktorë kundër njëri tjetrit, duke ju zhvilluar tendencat e tyre liberale për pavarësi. Në këtë kuptim ne i kemi nxitur të gjitha iniciativat e mundshme, duke ju lënë edhe armë në duar partiake, ndërsa pushtetin e kemi bërë shenjë të ambicjeve të tyre. Me anë të alarmeve shtetet e tyre i kemi shndërruar në arena.
Fjalimet parlamentare dhe gazetarët arrogantë
Ka mbetur edhe pak, kur turbullirat dhe bankrotet do të trondisin institu-cionet ekzistuese.
Llomotitësit e pashterrshëm, mble-dhjet parlamentare dhe kuvendet e tjera drejtuese, i kanë shndërruar në vatra fjalamanie konfrontimi. Gazeta-rët arrogantë e të pafytyrë dhe përpiluesit e pavëmendshëm të pamfleteve, sulmojnë për çdo ditë personelin e tyre udhëheqës. Keq-përdorimi i pushtetit do të sjellë përfundimisht shkatërrimin e institu-cioneve dhe gjithçka do të shkojë në ajër nga goditjet e masës së çoroditur nga liberalizmi.
Fiksioni i të drejtës për kryengritje
Ne i kemi robëruar aq shumë popujt nëpërmes mjerimit, në të cilën nuk kanë qenë as në kohën kur më në fund i kemi liruar nga armiqt e tyre; por ata tani nuk do t’i lirohen mjerimit. Të drejtat të cilat i kemi vendosur në kushtetuta për masat, janë vetëm fiktive por kurrsesi reale. Këto të drejta janë shprehje e idesë së parealizueshme.
Opozita e pushtetit dhe e popullit
Çka i ka mbetur më punëtorit të kërrusur nga pesha e rëndë e punës, apo proleterit të shtypur nga fati i tij, kur llafazanët e kanë fituar të drejtën që për çështje serioze vetëm të flasin, ndërsa gazetarët vetëm të shkruajnë mbi lloj - lloj marrëzish. Popullit nuk i ka mbetur gjë tjetër, përpos t’i blejë trohat e bukës nga tryeza jonë, të cilat ua hudhim ne, për t’i votuar ligjet tona e për t’i zgjedhur agjentët tanë. Të drejtat republikane për punëtorët janë vetëm një ironi e hidhur, sepse, për të nxjerrë ndonjë interes nga këto të drejta, i pengon nevoja e punës së përditshme, derisa të mos ju shkëputen edhe garancionet mbi sigurinë dhe marrjen e përhershme të rrogës, duke i obliguar që ne (varësisht nga grevat të cilat i organizojnë patronët e tyre - të cilat i nxisim kur na duhet për të kthyer vëmendjen nga punët tona), t’ju imponojmë ndojnë masë e cila na shkon për shtati.
Të pasurit dhe të sapoardhurit
Popujt dhe qeveritë, nën dirigjimin tonë, e kanë çrrënjosur aristokracinë e tyre, e cila ka qenë mbështetëse e tyre, një mbrojtje (për interesa të saja) duke i plotësuar edhe nevojat e tyre. Kështu, ata sot kanë rënë nën pamëshirën e uzurpatorëve të pasuruar rishtas, të cilët i kanë zënë pozitat e larta, dhe si një barrë e padurueshme ushtrojnë presione mbi punëtorët.
Kriza ekonomike botërore
Kjo armiqësi do të theksohet gjithnjë e më shumë kur do të shfaqet kriza ekonomike, e cila do të bllokojë marrëveshjet financiare dhe tërë jetën industriale. Këto ngjarje do të hedhin një numër të pafund të punëtorëve në rrugët e të gjitha shteteve të Europës. Kujtohuni se me sa vullnet do të sulen të derdhin gjakun e atyre, të cilët i kanë urryer që nga fëmirija.
Tanët do të jenë të mbrojtur
Ata nuk do të drejtohen kundër tanëve, sepse ne, duke e ditur çastin e sulmit të tyre, do t’i marrim të gjitha masat për t’u mbrojtur, ashtu siç kemi vepruar në kohë të komunës së Parisit.
Pushteti ynë do të mbysë liberalizmin
Gojëve ju kemi dëshmuar se përparimi do t’i sjellë gjer në vetëdijen mbretërore. Despotizmi i ynë do të jetë i atillë, që ai do t’i qetësojë të gjitha kryengritjet me masa të mençura dhe rigoroze. Ai do ta eliminojë liberalizmin nga të gjitha institucionet tona.
Rënja e pushtetit dhe revolucioni i madh
Prandaj, duke ju imponuar Gojëve idetë e liberalizmit, popujt e kanë ndjerë se, në emër të lirisë, pushteti vetëm ka bërë koncesione dhe lëshime. Nga kjo kanë konkluduar (kanë jetuar me iluzione!) se paraqesin një forcë me të cilën duhet të llogaritet, dhe duke menduar se të drejtat e tyre janë të njejta me të drejtat e qeverisë, janë ngritur në kryengritje. Por, të ngjashëm me të verbërit e tjerë, kanë hasur në pengesa të panumërta. Vrapuan të gjenin një udhëheqës: por ranë në duart tona duke e lëshuar mandatin e tyre para këmbëve të agjentëve tanë!
Fuqia ndërkombëtare e masonerisë
Sot, si fuqi ndërkombëtare që jemi, jemi të palëndueshëm. Nëse ndonjë shtet gojim na sulmon, tjetra na ndihmon. Përultësia e popujve gojimë është aq e pafundshme, sa që ata vetëm zvarriten para fuqisë sonë. Gojët janë të pamëshirshëm vetëm para dobësive dhe gabimeve edhe më të vogla, ndërsa tolerues ndaj krimeve; nuk i nënshtrohen pushtetit të drejtë, por janë të durueshëm deri në torturë, para ashpërsisë së despotizmit të vendosur. Kjo është ajo që siguron të jemi të pa-lëndueshëm.
Gojët nga kryeministri i tyre, -diktatorët tanishëm të cilët i kemi dresuar- durojnë keqpërdorimet për të cilat ua kishin prerë kokat njëzet mbretërve...
Edukimi i gabuar i popujve
Kjo ndodh sepse agjentët tanë i bindin ata, pushtetarët gojimë, se dëmet që ata i sjellin shtetit, sjellin lumturinë ndërkombëtare, vëllazërinë e popujve, solidaritetin (kuptohet se nuk ju flitet se këtë bashkësi të popujve do ta realizojë vetëm pushteti ynë, nën pushtetin tonë ndër-komëtar). Dhe ja, populli i akuzon të pafajshmit, dhe i liron fajtorët, vetëm për të dëshmuar se është zot i situatës. Duke garuar kështu me përfaqësuesit e tyre në pushtet, populli rrënon çdo baraz-peshë dhe gjithkund krijon trazira.
Liria
Fjala “liri” e ven në konfllikt njerëzimin me të gjitha forcat, pra edhe me forcat e Zotit dhe të natyrës. Prandaj jemi të detyruar që, kur të vijmë në pushtet, të fshijmë nga fjalori edhe vet emrin “liri”, si simbol të fuqisë shtazarake, e cila masat i shndërron në egërsira të etshme për gjak. Mirëpo, gjithashtu është e vërtetë se, egërsirat e ngopura me gjak i zë lehtë gjumi, të cilat është lehtë t’i lidhësh. Përndryshe, nëse ju mungon gjaku, nuk flejnë por rrihen njëri me tjetrin.


Përktheu: Fatos Aliu
Redaktor: Vangjush Gambeta