"Cvnevs prophetarvm de Christo salvatore mvndi et eivs evangelica veritate, italice et epirotice contexta, et in duas partes diuisa a Petro Bogdano Macedone, Sacr. Congr. de Prop. Fide alvmno, Philosophiae & Sacrae Theologiae Doctore, olim Episcopo Scodrensi & Administratore Antibarensi, nunc vero Archiepiscopo Scvporvm ac totivs regni Serviae Administratore"
dhe gjuha epirotike eshte kjo:dhe dheu i Arbenit perfshin dhe MaqedonineVerse: a Isa. cap. 5. Prasctu dergiete ξeu nde robii errete, e verbuem, me düü palle niegulla te ɛeɛa mbe fachie, chi jane mpcatti, e te paa dijtunite, perse ù dvuer dijeja, e Urtija, e tue kjane ξeu i Arbenit nde mjediste t' paa feevet; mire filli Nierij si te marre mend, e schisse nuke mundete me chiendruem nde hijrte Tineɛot, as nuke mune scelbogne paa mos kjane kusc, e ndritten ndè Lijt, e nde Feet, essilla anscte ξemelli, i giξξe veperavet mirave. E perse Feeja ɛinhete, ò dobitete, me te ndeghiuemit; paa mos passe kusc na mpson, e kalleɛon, si mundete kurraj Nierij me ndeghiuem, e me giegiune, i S. Paalii; Rom. 10 ξξote: Quomodo credent ei, quem non audierunt? Et quomodo audient sine praedicante?
Verse: b E scioffeme per ditte, se ndate ξee kù lulleɛojne Dottorete, Letterarete, e Dijeja: lulleɛon ende scejnteja Fee, me giξξe veperate mira, e ndatte ξee ku nuke janè Dottorete, Letterarete, e te Dijtescimite, Feeja saa e ka perditte lengon, lighete, e schimbete: Veperate mira, vratete, lemoscenate, e gninessete vene tue ù duarune.
Verse: c Asctu urξenon Hüji nalte i Chiellet, dissa reɛe, e hire te vet, me mos ja ξane nierit paa fjale te gialla, ndo paa mos leftuem vete me ɛane libersc, ò Letteraresc, tue zgheξune, ò tue ndeghiuem. Per gojete Amos Profetesse ξξote ɛotüne. Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et mittam famem in Terram: famem, non panis, neque sitim Aquae; sed audiendi verbum Domini; et commovebuntur à Mari, usque ad Mare, et ab Aquilone usque ad Orientem, circuibunt, querentes verbum Domini, et non invenient. Gnie pò vigniene ditt', e vjette (ξξote ɛotüne) e pò dergogn' Page: xiv gni te maξe hun' per mbij ξeet, jò hune bukese, as hetne ujit, pò te fjalesse Tineɛot, e kane meu lekundune prej gnij Deeti mbe tjeterit, e prej se dalit, e mbe Aquilont kane meu sielle reξ, tue lüpune fjalen' e Tineɛot, e nuke kane me giettune.
Verse: d Mune ξξoemi se nde ξeete Arbenit, Scerbijsse giξξe keto fjale te Tineɛot pò vene tue ù vertetune. Kusc nuk' e scef si sillemi reξ scecullit, tue votte mbe Düerte huej. Quaerentes verbum, te Deetine tue lüpune Dije, e nde tue kξüem me fort te ligha Treghetii andej, per te paa ɛelt tane. Quoniam induraverunt cervicem suam, ut non audirent sermones meos. Ierem. cap. 19. Andaj ɛotüne fort leudohete, chierton, e ξξote, inducam super Civitatem, et super omnes Urbes ejus, universa mala. Reɛogn', e sckretetogn giξξe Giütetete, e ξeene tüne, tue ù lesciuem giξξe te kechiate per mbij krüe. Osea cap. 4. Populus non intelligens vapulabit.
Edhe Frang Bardhin ata shpeshherë na e kanë bërë 'sllavomaqedon'.Picasso` wrote:
... na e bejne Pjetrin Maqedon. Nuk eshte gje e re, por eshte gje qe iriton nga pak...
Kush ka, dhe cysh ka, postoni ketu per Pjetrin...
Until about the fifteenth century they were not called Albanians but Illyrians,or even Macedonians'
P.Bodganus (1685) described himself as 'Macedo' and the Italo-Albanian Nicola Chetta (1742-1802) described his people as 'Macedoni' (7.24).
Bile po të kqyret diçitura italisht e kësaj pikture në librin e Bogdanit, lexohet 'Albanie'Then he decided to attack that part of Macedonia which is situated along the Adriatic coast, and turned his attention to the region now called Albania.
http://www.albanianhistory.net/texts15/AH1474.html
P.S: Përkthimi në anglisht me gjasë duket i gabuar sepse duhet të jetë Pjetër Bodgani Macedonian dhe jo 'of Macedonia'.Cvnevs prophetarvm de Christo salvatore mvndi et eivs evangelica veritate, italice et epirotice contexta, et in duas partes diuisa a Petro Bogdano Macedone, Sacr. Congr. de Prop. Fide alvmno, Philosophiae & Sacrae Theologiae Doctore, olim Episcopo Scodrensi & Administratore Antibarensi, nunc vero Archiepiscopo Scvporvm ac totivs regni Serviae Administratore" (The Band of the Prophets Concerning Christ, Saviour of the World and his Gospel Truth, edited in Italian and Epirotic and divided into two parts by Pjetër Bogdani of Macedonia, student of the Holy Congregation of the Propaganda Fide, doctor of philosophy and holy theology, formerly Bishop of Shkodra and Administrator of Antivari and now Archbishop of Skopje and Administrator of all the Kingdom of Serbia).
Madje, një studiues i zoti shqiptar ka vënë në dukje se:Leku është valuta zyrtare e Shqipërisë. Kjo kartmonedhë që përdorim daton me ardhjen në fuqi të qeverisë së Zogut. Njësia monetare e Republikës së Shqipërisë quhet "Lek", sipas heroit Aleksandri i Madh, i cili në vegjëlinë e tij jetoi në zonën e Matit (në Shqipërinë e sotme Veriore). Kjo vërtetohet lehtë, pasi aty ekziston miti i "Lekës së Madh". Monedha e Shqipërisë LEKU, doli për herë të parë në vitin 1925.
Studiuesit vunë re se gratë e Shqipërisë së Veriut (Shkodër, Mat e verilindje) me monedha të vjetra formonin varëse, të cilat i vendosnin rreth e përqark kokës dhe quheshin si hajmali, pra, fatsjellëse. Interesante ishte se ato quheshin "monedhat e Lekës". Në fakt, një pjesë shumë e vogël ishte e periudhës së Aleksandrit të Madh. Bankierët e parë shqiptarë, vendosën ta emërtonin kështu monedhën kombëtare, pasi emri i saj ishte i lashtë si dhe për të ruajtur mitin e Lekës së Madh.
Hedhja në qarkullim e lekut lidhet me krijimin e Bankës Kombëtare të Shqipërisë, si Instituti i Emetimit të Parasë. Për kushtet historike të asaj kohe, Banka Kombëtare e Shqipërisë u krijua më 2 shtator 1925 në Romë. Krahas së drejtës ekskluzive për emetimin e kartëmonedhave, kësaj banke iu rezervua edhe e drejta e emetimit të monedhave metalike. Emetimet e para të kartëmonedhave dhe monedhave shqiptare, ndodhen në muajt e fundit të vitit 1925. Në atë periudhë 1lek ishte i barabartë me 0.2 franga ar. Gjatë vitit 1926, u emetuan tre kartëmonedha me tre vlera, të barabarta me 5 franga ar. Në njërën faqe të këtyre kartëmonedhave ishin gërmat, firma dhe vula, kurse në faqen tjetër shpalosej vizatimi i një ure veneciane. Duhet përmendur fakti, se të gjitha shkrimet ishin si në gjuhën shqipe, ashtu dhe në atë italiane.
http://www.akt.gov.al/info/text.php?id=11&lang=1
Monedha e objekte arkeologjike me Aleksandrin e Madh të gjetura rastësisht në Shkodër.
Duke i lënë mënjanë rrënimet e regresin që solli pushtimi turko-osman, pastaj shkatërrimet e shek XX, mjerisht e paradoksalisht u desh edhe “Koha e Demokracisë” me një dam ndoshta të pariparueshëm me shkatërrimin e komplet zonës arkeologjike! Dhe kjo në një kohë kur sipas vetë deklarimeve të autoriteteve të arkeologjisë, ato “sapo kishin nisur” aty nga mesi i viteve 80-të…
Jo rrallë ndeshim shkrime ku merret si një dogmë se në botën antike, për shkëmbimin mall-monedhë, vlenin vetëm sistemet monetare lokale. Por, ja që te Plini, gjejmë edhe përjashtime nga rregulli: “Populli romak nuk e përdori monedhën prej argjendi përpara se të mundëte mbretin Pirro…Më përpara kjo monedhë vinte nga Iliria dhe pranohej në vend të mallit”. C. Plini Secundi, “Natyralis Historiae”, Lib. XXXIII, 3 (13)
Kjo na çon në mendimin se ky fenomen shkëmbimi me monedha argjendi (ari vetkuptohet) duhet të ketë ndodhur fillimisht edhe midis botës helene dhe ilirëve më pak të zhvilluar. Mbase kjo mund të jetë edhe një arësye ku çuditërisht në Shkodër dhe në disa emporione janë gjetur shpesh monedha argjendi të botës helene madje edhe mjaft të hershme etj.
Tashti le të paraqesim pamje nga monedhat e objektet e gjetura rastësisht në Shkodër dhe të japim ndonjë koment se çfarë mund të tregojnë ato.
Fig. Nr. 1. Monedhë argjendi e shek IV p.e.r. Prerje e kohës së Filipi II, për nderimin e të birit Aleksandrit. Nga njera faqe shkruan greqisht “Aleksandro” dhe paraqet Zeusin me skepter dhe shqiponjë, ka një monogram “A” dhe një germë “?”. Ky motiv ndeshet qysh heret edhe në vargjet homerike: “Po qe se fisin tim ti kërkon t’a njohësh… skeptrin me shqiponjë Zeusi ia dhuron” etj, që ishte si një model i përhapur në hapësirën mesdhetare ku kishte mbërritur dominimi hegjemonist e ai i besimit politesit grek. (Homeri, “Iliada”, përkth. shqip, VI, 147-284)
Faqia tjetër paraqet Aleksandrin e ri në profil. Në katalogun e monedhave greke konfirmohet prezenca e saj në shek IV p.e.r. Pretendohet të jetë gjetur në rrethinat e kështjellës, në mbeturinat e dheut të hedhur. (Koleksion personal)
Fig. Nr. 2. Medalion prej bronzi me një faqe, derdhje dhe shkrim me inçizim të lexueshëm “Demos i Thesalonikut [ja kushton] Aleksandrisë”. Paraqet në profil Aleksandrin e Madh me përkrenare, ku në anësore ka një sqap me një bri dhe më lart një kokë luani me krifë. Pretendohet të jetë gjetur në kodrat e Shkodrës. Ka qenë e veshur nga një shtresë ranore. Figurimin e sqapit ne e shohim të krahasueshëm me “sqapin me një bri të mrekullueshëm” të Biblës dhe me një tip egjiptian (Koleksion personal)
Fig. Nr. 3. Monedhë argjendi e përdorur si varëse qafe. Nga njera faqe ka figurimin në profil të perendeshës Athina e cila ka në përkrenare një qenie shartesë mitologjike detare, me kokë shqiponje dhe me krahë fluturues, e krahasueshme nga ne me dragoin e kishës së Mesopotamit etj. Ka monogramin A. Në faqen tjetër ka shkronjën greke F cfurkun e Poseidonit dhe germën A. Paraqet një luan dhe shkrimin gr. YE???O?. Kjo monedhë sipas katalogut është me prejardhje greke, por imitim nga Lukania. Në katalog konfirmohet ekzistenca e saj. Monedha është e inkasturar në një rreth, sepse ka qenë përdorur si varëse qafe. Është blerë te një argjendar, pretendohet të jetë gjetur në zonën e kështjellës. E kemi sjellë për ilustrimin e mitologjisë së Athinasë e cila përmendet edhe në “Privilegjet” e Shkodrës (Minerva, sipas përkthimit latin). Shih edhe dy monedha athinase të gjetura në Shkodër me kultin e Athinës si qyqe dhe si njeri. Athinaja në formën e metamorfozës si qyqe, sipas mitologjisë ka qenë edhe “protektoria” e Trojës. (Koleksion personal)
Fig. Nr. 4a. Monedhë argjendi e Basileusit Ptolemeu të Egjyptit, njëri nga të katër zëvendësuesit e Aleksandrit. Njera faqe ka portretin e Ptolemeut, faqia tjetër një shqiponjë të shkëlqyer që ka shkelur me kthetra një krokodil. Simbolin e shqiponjës e gjemë edhe në Bibla, ndërsa krokodili sibolizonte Egjiptin etj. Duke u nisur se një monedhë me një shqiponjë afërsisht të tillë e ka pasur edhe basileusi Perseu i Maqedonisë, bashkëkohës i Genthios-it të Shkodrës, shek II p.e.r. (Fig. 4b), ne mendojmë se kemi të bëjmë me ish shqiponjën e Aleksandrit të Madh. Gjendet në katalog, shek IV p.e.r. Është gjetur në bregun e Drinit poshtë kështjellës. (Koleksion personal)
Fig. Nr. 5. Fotokopje e një monedhe argjendi e bazileusit Lisimahu të Thrakisë, njëri nga të katër gjeneralët që ndanë teritoret e Aleksandrit të Madh e gjetur në Shkodër. Nga njera anë ka në profil Aleksandrin me bririn e Ammonit dhe nga ana tjetër Athinanë me mburoje etj. (Pronë e koleksionistit Mark Pali)
Fig. Nr. 6. Monedhë sirofenikase e basileusit Dhimitri II Nikator. Nga njera anë portreti i basileusit me mjekër dhe diademë, nga ana tjetër Zeusi i ulur në fron etj. E gjetur në Shkodër. (Koleksion personal)
Fig. Nr. 7. Stema heraldike origjinale e qytetit të Shkodrës e gjetur në “Statutet e Shkodrës” me shqiponjën e zezë të Aleksandrit të Madh dhe Pirros së Epirit.
Nga burimet antike dhe ato numizmatike Aleksandri i Madh kishte edhe simbolika me cjap e shqiponjë dhe po ashtu edhe Pirrua i Epirit në përkrenare kishte bri cjapi, i pëlqente ta thërrisnin “shqiponjë” e madje se njihej edhe si “rritës shqiponjash”. (Plutarchi, “Vitae Parallele”, 10; Eliani, Lib. II, 40, 45.)
E mrekullueshme apo jo?E Doduell në nisje të sh. 19 thotë: «Gratë shqiptare mblidhnin monedhat me fytyrën e Aleksandrit të Madh e i varnin si nuska».
E vërtetë! Jo vetëm kjo por mbaj mend kur bisedoja me të vjetërit në Kërçovë, ata vazhdimisht sllavët i quanin bullgarë, herë-herë edhe shkije. Termi 'maqedonas' prej të vjetërve për të shënuar sllavo-bullgarin nuk njihet. Ndërkaq, vetëm elitat e krimbura politike shqiptare pa fijen e turpit i quajnë bullgarët si Maqedonas. Kështu veproi Berisha, kështu edhe Skender Hyseni, kur e pranoi Maqedoninë me emrin e saj kushtetues.Kolivilor wrote: E dimë edhe nga veprat e Mihail Gramenos se si ai i quante kaçakët sllavë të atyre viseve, pra bullgarë.
Isokrati, kur flet për kohën e zgjerimeve tokësore të atit të Lekës, Filipit, Maqedonia u zgjerua në një pjesë të vogël të tokave bregdetare ilire rreth Adriatikut. Pra, termi Maqedoni është përdorur për të shënuar edhe Shqipërinë e sotme qendrore, ose më saktë qysh e përmendet ju nga Drini deri në Shkumbin. Ja përshkrimi i Strabonit:[quote=''Kolivilor''] Maqedonia si duket është Shqipëria veriore, e barasvlershme me Arbërinë e hershme (nga Drini në Shkumbin).
Kurse Epiri është gjithëpërfshirës për çdo kënd të tokave shqiptare, meqenëse që në kohërat e Romës, ishin krijuar dy province me këtë emër, Epiri i vjetër (Toskëria) dhe Epiri i ri (Gegëria), kjo e fundit tek Barleti quhet si Maqedoni.
Megjthatë tek Barleti, në Maqedoni përtfshihen edhe disa qytete kufitare si Ohri, Manastiri etj, por është interesant që aty ku sot fillon Maqedonia, në atë kohë ka përfunduar.
[/quote][quote=''Kolivilor''] Disa citate nga libri i Barletit se me çfarë kuptimi përdorej emërtimi Maqedonia.
Nga këta pra kanë dalë arbërit, një pjesë e të cilëvet sot kanë zënë vend në Pelopones, një pjesë në Maqedhoni apo në Arbëri, dhe në Epir.
Epirin e ndan nga Dalmacia dhe Iliria, siç kanë dashur disa, lumi i Drinit, pak më i vogël se Eridani. Ky lumë zë fill nga krahinat e Maqedhonisë të zonës veriore, dhe duke rrjedhur me rrymë të shpejtë pranë qytetit të Lisos, derdhet në detin Adriatik.
A mos vallë, që të hesht për armët, vetë pozita e vendit dhe territori i Maqedhonisë, prej natyre shumë i mbrojtur, mbi të cilin s'ka asgjë më të aftë, më të përshtetur për të prapsur çdo dhunë, nuk do t'ju ruajë juve nga gjithë sulmet?
Që të gjithë e quajtën mjaft të zotin (Skënderbeun - shën. im), për këtë pushtet, duke e brohoritur e simpatizuar fort, sepse edhe vetëm nga emri i tij si nga ndonjë rrufe, çdo kënd i Maqedhonisë, mund të mbrohej kundër çdo sulmi të armikut.
...ta shikosh pothuajse tërë Maqedhoninë të zbrazur dhe ju vullnetarë të vraponi si ushtarë nga çdo anë tek unë dhe kush e kush më parë, të kërkoni që të gjithë armë e luftë, sikur asnjërit të mos i dhimbsej atdheu, njerëzit e vet?
Etërit dhe gjyshërit tuaj, - më lejoni ta them - s'e patën menduar, por ju vërjani vetes për qëllim që me këtë bashkim ta rikrijoni gjëndjen e dikurshme të Maqedhonisë, nënës së kryetrimavet, e ta shpëtoni, me ndihmën e perëndivet, për gjithëmonë nga ky turp Epirin.
(nga letra që i dërgon Skenderbeut, Vladislavi mbret i maxharëve dhe polakëve):
Me ty në krye jo vetëm gjithë bregu i tokës epirote do të jetë i sigurtë këtej e tutje, por, përveç kësaj, edhe gjithë popullësitë, që i janë rrëmbyer prej kohësh trupit të mbretërisë së Maqedhonisë nga hajdutët e urryer otomanë, do të kthehen, përsëri në formën e vjetër të pushtetit dhe të sundimit të tyre.
Këngë për Lekën e Madh janë kënduar nga rapsodët në Shkodër gjër në shek.XIX.Gjate analizes qe Karakasidi i ben kujteses historike popullore te banoreve te marre ne shqyrtim, ne lidhje me trashegimine maqedone te lashtesise dhe evokimin e simboleve e personazheve te shquar te saj, del e qarte se madheshtia e Maqedonise dhe Aleksandri i Madh jane nje lende teper e turbullt dhe pa shtrat ne vetedijen e tyre. Ata ngaterrojne kohet historike, perziejne elementin aziatik (turk, asiras, pers) me elementin ballkanik, nderfusin sentimentin nenvetedijesor ne lenden propagandistike qe i ka trysnuar, dhe krijojne nje mishmash kujtesor per trashegimine.
Pra, tek ata Aleksandri dhe Maqedonia e lashte nuk thone asgje. Ne te kundert me vetedijen popullore nder shqiptare, ku koncepti eshte mjaft i paster dhe shembelltyra e Lekes se Madh vjen ne nje vizion te qarte dhe te pandotur me elemente te tjere absurde. Ai vjen natyrshem si nje evokim i brendshem shpirteror e vetedijesor dhe pa asnje lloj ndikimi arsimor, edukativ apo propagandistik. Madje, duhet thene se keta elemente te fundit qe nderfuten prej institucioneve kane qene kryesisht perkunder kesaj vetedijeje trashegimore.
Aleksandri i Madh i Maqedonise tek shqiptaret eshte nje figure mjaft e qarte, ndersa tek banoret e sotem te viseve aleksandrine, te cilet jane dhe lende shqyrtimore e Karakasidit duket se eshte nje konvencion i mesuar permendsh dhe i diktuar keqas nga faktore te tjere jashte kujteses trashegimore.
Paradoksalisht, gje qe edhe Karakasidi pergjate punimit te saj e pasqyron, per nje trashegimi maqedone dhe aleksandrine grinden disa pale etnike dhe disa shtete qe s'kane te bejne aspak me to. Te flitet per nje trashegimi te Maqedonise se lashte nga sllavet apo sllavofolesit e atyre trevave perben nje absurd qe nuk kerkon argumenta te tjere, pasi mjafton vetem fakti i mirenjohur historik se dyndjet nistore sllave datojne rreth dhjete shekuj mbas Aleksandrit dhe Perandorise Maqedne te lashtesise.
http://www.albanianhistory.net/texts16-18/AH1621.htmlThe province of Albania is situated in the most distant region of Macedonia, having to its west the Adriatic Sea. To its east it is bordered by Greece and to the north by the Serbs and Bulgarians. It is all ruled by the Turks and in some of the lower regions it is badly oppressed. This province has fourteen bishoprics which have all been vacant and without pastors for years now, with the exception of Stephanensis and Albanensis.
In fact, the Turk initially beat the King of Persia, (3) soundly defeating a good portion of his army by the favourable position he had taken and by means of the military equipment he had. The Persian cavalry, trounced and scattered by the attack and all the commotion, abandoned the battlefield and fled. Then he decided to attack that part of Macedonia which is situated along the Adriatic coast, and turned his attention to the region now called Albania. Had he taken that country, all the coastline including Dalmatia and Liburnia
(...)Shkodra, situated on the border with Dalmatia and Macedonia, is a well-fortified city, virtually on all four sites, both from its natural position and because of its constructed fortifications.
http://www.albanianhistory.net/texts15/AH1474.html
Pasi është edhe ky që po e postoj poshtë postimi i Picasso's , ta kompletoj këtu si dokument :Picasso` wrote:Ne baze te kasaj:
"Cvnevs prophetarvm de Christo salvatore mvndi et eivs evangelica veritate, italice et epirotice contexta, et in duas partes diuisa a Petro Bogdano Macedone, Sacr. Congr. De Prop. Fide alvmno, Philosophiae & Sacrae Theologiae Doctore, olim Episcopo Scodrensi & Administratore Antibarensi, nunc vero Archiepiscopo Scvporvm ac totivs regni Serviae Administratore"
... na e bejne Pjetrin Maqedon. Nuk eshte gje e re, por eshte gje qe iriton nga pak...
Kush ka, dhe cysh ka, postoni ketu per Pjetrin...
Zeus10
Verse: aw Dvel n' Gurit bucuria,
Verse: ax ɛana si gni Sut' e naltè,
Verse: ay Chi skisc mbrenda Venechia,
Verse: az Tè Pesctrciut muer Maltè.
Verse: ba Dielɛ', e Vasciaɛ', ende Graa,
Verse: bb I scerbejnè ndè robij,
Verse: bc Tu' kenduem achian' saa,
Verse: bd Giξξè ɛemerat' i c'krij.
Verse: be Alessandr' i Maξ Darinè;
Verse: bf Scanderbeg' Scittoj Mberetnè;
Verse: bg E ndoch Sauli fort Davidnè;
Verse: bh Mbütti Giudit Holofernè.
Verse: dg Pèrse kusc e mbele skaa,
Verse: dh Bletta sckret i kerkon Pülle.
Verse: di Ketè Det nd' Vrumelij,
Verse: dj Scodre Priserene kaa,
Verse: dk Sciochie: nd' Arben', e scerbij,
Verse: dl Tri Giütettè tè meξaa.
Verse: dm Nalt' mbè mal siellè Cunorè,
Verse: dn Doret sonè s' Arbenesce,
Verse: do Turcut vottunè ndè dorè:
Verse: dp Me tè maξè sod' spenesce.
Verse: dq Tüü luss e Scenè Mrii,
Verse: dr Chi rì n' Kiscè Priserend,
Verse: ds Ban tè dalè perserij,
Verse: dt Crüch, e flambure me rend.
Verse: du ɛot scelbuessi barii,
Verse: dv Ruɛullimne ta pusctogne
Verse: dw Giξξe kusc dò gni Selij,
Verse: dx Mbe Chielt' ani ta gheɛogne,
