PER NGUSHELLIM TEK EDI RAMA
Posted: Sun Jul 19, 2009 9:15 pm
Saimir Kola
Njatjeta shoku kryetar!
Erdha të të takoj pas gjithë kësaj gjëme që të ndodhi. Të shpreh ngushëllimin tim për humbjen. Mos u mërzit o burr i dheut, se jeta i ka të dyja edhe humbjen edhe fitoren. Më kanë thënë se po bën javen i ngulur në këtë karrige duke mbajt sytë nga televezioni e duke menduar se pse kësaj punë aq të pastër në fillim i doli kjo erë e qelbur në fund. S’ke pse mërzitesh. Ty, jeta nuk të shkuar bosh. Tani jo gjithmonë gjërat shkojnë vaj.
Kishe një fëmijëri të lumtur. U rrite pranë një artisti, dhe i shkreti, ndjesë pastë, deshi të bënte si veten. Të shkolloi në profesionin e tij, dhe ti rriteshe i lumtur. Por sa më shumë rriteshe, aq më shumë të fshehta të veseve të tua tregoje. Të kujtohet kur u bërë pedagog. Ishte moment shumë i bukur në jetën tënde. Por pas saj të erdhi edhe mendja e madhe. Normal, ishe më lart se shokët. Të kujtohen pastrueset e shkollës ku jepje mësim? Eh... punëtore të shkretat. Veç të tjerave atyre u duhej edhe përbuzja jote. A të kujtohet si e shave një herë njërën në korridor?... Mbase për momentin jo se punë të mëdha të kanë rënë mbi supe. Po unë erdha sot të të bëj ti harrosh këto punët e mëdha e të kujtojmë sëbashku ndodhitë e të kaluarës tënde. E lashë tek pastruesja. Ishte gallatë ajo ditë. Pasi iu ngërdheshe të shkretës, hyrë në klasë. Po aty nga nervat u ngatërrove me një studentin tëndin. Dhe ai s’ta përtoj fare. Të ra me karrige kokës. Sot ai djali është tek LSI-ja. Si vijnë punët. Nejse. Që atëherë tu prish sahati dhe deri më sot akoma s’je kthyer normal. Ndërrove shtëpi pas kësaj ngjarje. U budallepese i tëri. Për atë zot ti ke qenë gallatë fare. E mban mend çar bëje në atë kohë. Se si ta tha madje dhe i vure orar masturbimit tënd. Që atëherë e shfaqe prirjen tënde prej natyralisti. Masturboje në ballkon. Kjo zgjati deri sa një ditë u mblodhën djemtë e lagjes e të futën një dajak. Eh kryetar... të bënë për vdekje. Të hodhën në kazan e plehrave afër pallatit e të lanë aty duke e ditur se kishe vdekur. Të nesërmen të gjetën ca të tjerë e të çuan në spital. Ti nuk e bëje dot më atë veprim në ballkon se e kishe të ndaluar. O kryetar! Ke qenë i llahtarshëm fare. Eeee... inatçar i madh. Imagjino nga inati që nuk të linin të masturboje në ora 18:00 në ballkonin tënd, ti nuk vishje fare të brendshme, por mbuloje trupin me një kopotë të zezë e të madhe dhe shëtisje bulevardit “Dëshmorët e Kombit”. I vetmi dëfrim yti në atë kohë ishte t’u shkoje grave dhe vajzave përballë dhe krejt papritur zërtheje kopotën tënde e ua tregoje të gjitha. Krenoheshe se kujtoje se vetëm ti ishe mashkull. Ishe gallatë kryetar. Ato kohë nuk kthehen më.
O kryetar. Nuk dua ti themi të gjitha në mënyrë kronologjike. Ti marrim si copëza jete. Thonë se një ndër ditët më të bukura të jetës është dita e martesës. Gëzojnë të gjithë, me raste edhe ata që martohen. Ti u martove në një vit të bukur, atëher kur ra edhe muri i Berlinit. U martove me një alamet vajze. Matilda Koçi. Këtu filluan edhe bëmat e tua kryetar. O zot car mazokisti kishe qenë. E torturove të mjerën vajzë, ia nxive jetën, e bërë copash. Aq copash e berë sa sot po bëhen plot 20 vjet nga kjo histori dhe ajo akoma se ka marrë veten dhe as ka për ta marrë ndonjëherë. Kur e pe se e shkatërrove plotësisht e ndave. I paparë je. Kishe njohur një tjetër vajzë. Rudinën. E mban mend Denis Ginën, atë djalin që e vranë tek fusha e druve. Si nuk e mban mend ti, e ke pasur shok të ngushtë. Kjo Rudina ishte e dashura e tij. Tani të të ftilloj mirë. Ti, pasi të vranë shokun, u lidhe me Rudinën. Heh kryetar. Je edhe aktori madh. Kjo pjesë e jetës tënde më ngjan me një fragment të filmit “Scarface”. Është momenti kur Tony Montana i rrëmben gruan shokut të ngushtë që ishte edhe boss droge. Po si të ndodhin ty këto. Rastësia është mbret i botës. Se mos e trajtove më mirë Rudinën. Njësoj si të parën, por kjo të paktën iku më shpejt. Kur s’të mbeti gjë tjetër afër ia nise me djalin. Ti kalove në çmendurira kryetar. Ti e burgose djalin tënd në një bodrum afër ambasadës greke. Aty e mbyllje gjithë ditën. Po pse e bëje këtë? Kaq shumë qejf kishe të torturoje njerëzit. Pastaj jeta rodhi, e tërë mundime për ty. Sa bukur e sajove atë atentatin. A s’më thua kujt i the të shtinte mbi xhamin e dritares tënde. E mbaj mend si sot atë s’kenë kur dole tek TVSH dhe flisje për atentat. Edhe sikur të ishte atentat, ti me ato që kishe bërë, habitem si je gjallë akoma. Je i fortë ndaj. U bëre edhe kryetar bashkie. Ia nise punës me kioskat buzë Lanës. Por mes kioskave ishin edhe disa lavazhe. Bërë një luftë të madhe me atë djalin që i kishe këto lavazhe. Thonë se atë e vranë një ditë dhe ti më pas zhduke edhe lavazhet. Eh kryetar. Ore, si mbeti enigmë kjo vrasja e këtij djalit... eee... Ja çfarë është jeta. Më pas një personazh tjetër shqiptar. Shkruante nëpër gazeta e nuk linte gjë pa thënë për ty. Të shau e të degjeneroi para gjithë shqiptarëve. Ai ishte i pangishëm me të shara për ty. Por një ditë u ngop. U ngop kur një miku yt i solli ca fato të një plazhi publik në Francë ku një femër të ngacmonte bibilushin. O çar skene o kryetar. Ti ke bërë jetë të betohem. I ke provuar të gjitha. Po seksin anal e ke provuar? Është një pyetje që duhet ta kishte bërë Çani kur ishe në emisionin e tij. Harroi. Ku ti kujtohej, sa të ftuar si punë jote ka në emision ai, mjaft mban mend. Por ky burri pasi të bëri edhe këtë, të vuri qershinë mbi tortë, u bë shoku yt. Dhe që nga ai moment ti u prishe me të gjithë. Me sa po kuptoj ky shoku ta merrka në kthesë ty.
Kur nisi fushata kryetar, dhe me këtë dua ta mbyll këtë bisedë, më ngjave me një hero. Me një trim. Më ngjave i paparë fare. Nise një luftë tamam si Donkishoti. Kishe afër edhe Dylqinën (Erjon Velinë) dhe Sanço Pançën (Gjinushin). Edhe luftuat që të tre me mullinjtë e erës. Dhe humbët. E ke dëgjuar kur thonë të vjetrit “Si ta nisësh do e betisësh”? Kjo nuk bën përjashtim për ty kryetar. Harrova të pyes... Ke ballkon akoma?
Njatjeta shoku kryetar!
Erdha të të takoj pas gjithë kësaj gjëme që të ndodhi. Të shpreh ngushëllimin tim për humbjen. Mos u mërzit o burr i dheut, se jeta i ka të dyja edhe humbjen edhe fitoren. Më kanë thënë se po bën javen i ngulur në këtë karrige duke mbajt sytë nga televezioni e duke menduar se pse kësaj punë aq të pastër në fillim i doli kjo erë e qelbur në fund. S’ke pse mërzitesh. Ty, jeta nuk të shkuar bosh. Tani jo gjithmonë gjërat shkojnë vaj.
Kishe një fëmijëri të lumtur. U rrite pranë një artisti, dhe i shkreti, ndjesë pastë, deshi të bënte si veten. Të shkolloi në profesionin e tij, dhe ti rriteshe i lumtur. Por sa më shumë rriteshe, aq më shumë të fshehta të veseve të tua tregoje. Të kujtohet kur u bërë pedagog. Ishte moment shumë i bukur në jetën tënde. Por pas saj të erdhi edhe mendja e madhe. Normal, ishe më lart se shokët. Të kujtohen pastrueset e shkollës ku jepje mësim? Eh... punëtore të shkretat. Veç të tjerave atyre u duhej edhe përbuzja jote. A të kujtohet si e shave një herë njërën në korridor?... Mbase për momentin jo se punë të mëdha të kanë rënë mbi supe. Po unë erdha sot të të bëj ti harrosh këto punët e mëdha e të kujtojmë sëbashku ndodhitë e të kaluarës tënde. E lashë tek pastruesja. Ishte gallatë ajo ditë. Pasi iu ngërdheshe të shkretës, hyrë në klasë. Po aty nga nervat u ngatërrove me një studentin tëndin. Dhe ai s’ta përtoj fare. Të ra me karrige kokës. Sot ai djali është tek LSI-ja. Si vijnë punët. Nejse. Që atëherë tu prish sahati dhe deri më sot akoma s’je kthyer normal. Ndërrove shtëpi pas kësaj ngjarje. U budallepese i tëri. Për atë zot ti ke qenë gallatë fare. E mban mend çar bëje në atë kohë. Se si ta tha madje dhe i vure orar masturbimit tënd. Që atëherë e shfaqe prirjen tënde prej natyralisti. Masturboje në ballkon. Kjo zgjati deri sa një ditë u mblodhën djemtë e lagjes e të futën një dajak. Eh kryetar... të bënë për vdekje. Të hodhën në kazan e plehrave afër pallatit e të lanë aty duke e ditur se kishe vdekur. Të nesërmen të gjetën ca të tjerë e të çuan në spital. Ti nuk e bëje dot më atë veprim në ballkon se e kishe të ndaluar. O kryetar! Ke qenë i llahtarshëm fare. Eeee... inatçar i madh. Imagjino nga inati që nuk të linin të masturboje në ora 18:00 në ballkonin tënd, ti nuk vishje fare të brendshme, por mbuloje trupin me një kopotë të zezë e të madhe dhe shëtisje bulevardit “Dëshmorët e Kombit”. I vetmi dëfrim yti në atë kohë ishte t’u shkoje grave dhe vajzave përballë dhe krejt papritur zërtheje kopotën tënde e ua tregoje të gjitha. Krenoheshe se kujtoje se vetëm ti ishe mashkull. Ishe gallatë kryetar. Ato kohë nuk kthehen më.
O kryetar. Nuk dua ti themi të gjitha në mënyrë kronologjike. Ti marrim si copëza jete. Thonë se një ndër ditët më të bukura të jetës është dita e martesës. Gëzojnë të gjithë, me raste edhe ata që martohen. Ti u martove në një vit të bukur, atëher kur ra edhe muri i Berlinit. U martove me një alamet vajze. Matilda Koçi. Këtu filluan edhe bëmat e tua kryetar. O zot car mazokisti kishe qenë. E torturove të mjerën vajzë, ia nxive jetën, e bërë copash. Aq copash e berë sa sot po bëhen plot 20 vjet nga kjo histori dhe ajo akoma se ka marrë veten dhe as ka për ta marrë ndonjëherë. Kur e pe se e shkatërrove plotësisht e ndave. I paparë je. Kishe njohur një tjetër vajzë. Rudinën. E mban mend Denis Ginën, atë djalin që e vranë tek fusha e druve. Si nuk e mban mend ti, e ke pasur shok të ngushtë. Kjo Rudina ishte e dashura e tij. Tani të të ftilloj mirë. Ti, pasi të vranë shokun, u lidhe me Rudinën. Heh kryetar. Je edhe aktori madh. Kjo pjesë e jetës tënde më ngjan me një fragment të filmit “Scarface”. Është momenti kur Tony Montana i rrëmben gruan shokut të ngushtë që ishte edhe boss droge. Po si të ndodhin ty këto. Rastësia është mbret i botës. Se mos e trajtove më mirë Rudinën. Njësoj si të parën, por kjo të paktën iku më shpejt. Kur s’të mbeti gjë tjetër afër ia nise me djalin. Ti kalove në çmendurira kryetar. Ti e burgose djalin tënd në një bodrum afër ambasadës greke. Aty e mbyllje gjithë ditën. Po pse e bëje këtë? Kaq shumë qejf kishe të torturoje njerëzit. Pastaj jeta rodhi, e tërë mundime për ty. Sa bukur e sajove atë atentatin. A s’më thua kujt i the të shtinte mbi xhamin e dritares tënde. E mbaj mend si sot atë s’kenë kur dole tek TVSH dhe flisje për atentat. Edhe sikur të ishte atentat, ti me ato që kishe bërë, habitem si je gjallë akoma. Je i fortë ndaj. U bëre edhe kryetar bashkie. Ia nise punës me kioskat buzë Lanës. Por mes kioskave ishin edhe disa lavazhe. Bërë një luftë të madhe me atë djalin që i kishe këto lavazhe. Thonë se atë e vranë një ditë dhe ti më pas zhduke edhe lavazhet. Eh kryetar. Ore, si mbeti enigmë kjo vrasja e këtij djalit... eee... Ja çfarë është jeta. Më pas një personazh tjetër shqiptar. Shkruante nëpër gazeta e nuk linte gjë pa thënë për ty. Të shau e të degjeneroi para gjithë shqiptarëve. Ai ishte i pangishëm me të shara për ty. Por një ditë u ngop. U ngop kur një miku yt i solli ca fato të një plazhi publik në Francë ku një femër të ngacmonte bibilushin. O çar skene o kryetar. Ti ke bërë jetë të betohem. I ke provuar të gjitha. Po seksin anal e ke provuar? Është një pyetje që duhet ta kishte bërë Çani kur ishe në emisionin e tij. Harroi. Ku ti kujtohej, sa të ftuar si punë jote ka në emision ai, mjaft mban mend. Por ky burri pasi të bëri edhe këtë, të vuri qershinë mbi tortë, u bë shoku yt. Dhe që nga ai moment ti u prishe me të gjithë. Me sa po kuptoj ky shoku ta merrka në kthesë ty.
Kur nisi fushata kryetar, dhe me këtë dua ta mbyll këtë bisedë, më ngjave me një hero. Me një trim. Më ngjave i paparë fare. Nise një luftë tamam si Donkishoti. Kishe afër edhe Dylqinën (Erjon Velinë) dhe Sanço Pançën (Gjinushin). Edhe luftuat që të tre me mullinjtë e erës. Dhe humbët. E ke dëgjuar kur thonë të vjetrit “Si ta nisësh do e betisësh”? Kjo nuk bën përjashtim për ty kryetar. Harrova të pyes... Ke ballkon akoma?