Ancient Greek - Albanian Lexicon

[Zeus10]

Problemi me i madh i kesaj gjuhe te shkruar, eshte mungesa e disa shkronjave, qe jane pjese e alfabetit te sotem dhe perdorimi i disa shkronjave te tjera nga ato qe ne perdorim sot per tinguj te caktuar, psh r per l, theta per dh, delta per th, n per r etj etj.

[rrëqebull]

Rreqebull edhe perputhje fonetike, heta ne kete rast duhet te lexohet sak ἢ = ja . Per vleren e saj fonetike qe heret ka dyshuar Curtius , ndersa Kamarda qe kishte nje arme me shume gjuhen shqipe , ka dhene ea. Une mendoj se ne pozicione te ndryshme ka vlera pak te ndryshme qe shpesh here i kam permendur ketu sipas rasteve

Faleminderit për shtjellimin bardus.
pajtohem plotësisht që heta (e madje shumë zanore dhe bashkëtingëllore të tjera) kanë vlerë të ndryshme sipas vendndodhjes dhe gjithashtu ndryshojnë sidomos në vartësi të theksit që kanë mbi vete.

Për shembull tek ψευδής (që ke zbuluar mjeshtërisht) ka vlerën /ë/ fshehtës
ndërsa tek po e njëjta rrënjë brenda foljes të vetës së dytë apo të tretë ψῇ ka vlerën e një e-je hundore /ê/ në mos gati një /en/: ti/ai fshê/fshen
kurse tek ἦρι, ἠέριος (tjetër gjetje e shkëlqyer) përfaqëson me gjasë në të dyja rastet, pavarësisht theksit të ndryshëm, tingullin /h/: heri, heriosh (i herët). {{Kjo fjalë është e rëndësishme sepse na dëshmon lidhjen midis `ajër` [<ahër] dhe `erë` [<heër] dhe njëkohësisht është një shembull i vlertë i lidhjeve motërzimore H >< J >< Ŭ >< U >< V <> F >< TH sepse pikërisht nga dyrrënjëshi *ahër/*aŭër prejvijnë që nga fjala ajër e deri tek avull, afsh dhe ethe (që është shumës i rinjëjësuar i *ath):

AHT m. arb.
shih AFSH,~I 1-4. Ahti i detit.

AFSH m. sh.
1. Valë e nxehtë ajri që vjen nga zjarri ose nga diçka tjetër e ngrohtë; valë ajri që vjen
nga diçka e ftohtë. Afsh i ngrohtë (i nxehtë). Afsh i ftohtë. Afshi i zjarrit (i flakës, i
furrës). Afshi i dëborës. Afshi i etheve. Afshi i tokës. Lëshon (nxjerr) afsh. Marr një
afsh te zjarri.
2. Frymë e ngrohtë që del nga goja; avull. Afshi i gojës.
3. Kundërmim i fortë, erë e fortë që vjen nga disa lëndë ose sende, duhmë. Afsh i mirë
(i keq). Afshi i gjellës (i hudhrës). Afshi i rakisë (i duhanit). Më bie afshi në hundë.

ATHËTIMË m.
Të ftohtë i thatë me erë të mprehtë; thëllim, fraq me ngricë. Dridhej nga athëtima.

Dhe rrënja e kësaj aht ka qenë shumë e përdorur më parë dhe ka pas kuptimin 'marrë frymë' *ah(m)oj që rruhet veçse me një ngjyrim të veçantë sot 'rënkoj;mallkoj'.
Natyrisht të gjitha këto veçse na dëshmojnë fuqinë natyrëshprehëse të Shqipes pasi rrjedhojnë nga tingujt e vet natyrës, të erës, të rrymave të ajërit të nxhehtë apo të ftohtë, të frymëmarrjes etj.: «ah-, he-, av-, af- etj.».}}


Për të gjitha këto arsye kam thënë se i shoh të prejardhura nga po e njëjta rrënjë lidhëzat hë dhe ja, si parashtesim të lidhëzës:

A II lidh.
1. Përdoret për të lidhur dy gjymtyrë të një fjalie ose dy fjali, që përjashtojnë ose që
zëvendësojnë njëra-tjetrën; ose, o

Pra, deri në gjetje dhe zbulime të reja edhe më saktësuese dhe qartësuese, mbetem i mendimit se në këtë rast vlera e hetës tek fjalia lakonike është hë…, hë….

[bardus]

Pra, deri në gjetje dhe zbulime të reja edhe më saktësuese dhe qartësuese, mbetem i mendimit se në këtë rast vlera e hetës tek fjalia lakonike është hë…, hë….

Mendoj se prurja hë e jotja eshte nje zbulim dhe ke te drejte qe kembengul, sepse ka te ngjare qe eshte shqiptimi i lashte origjinal , ose me i aferti i η -es enigmatike qe nuk dihet se si ka tingelluar dhe historikisht erdhi duke u transformuar, ne nisje nga Joniket qe ndryshuan alfabetin e vjeter dhe nuk u nevojitej heta aspirante meqe vete e kishin humbur,te tjeret e perdoren si zevendesuese diftongjesh ee, ei,ia, dhe sot greket thjesht / i / , pra eshte larguar shume nga origjina e saj .Perkthimi im i shprehjes spartane ishte me afer te folmes sotme.

Ne nje rast tjeter Homeri dhe askush tjeter pervec tij ka perdorur fjalen ἤϊα qe ne shqip eshte hé,-ja , heej , haeja , hae ,haje '' ushqim,te ngrenet'' , e rrjedhur nga folja haj , qe nuk u perdor me ne tere kete hapsire kohe deri tek Hesychius, e rishfaqur ήϊα -βρώματα ''ushqim'' , ku perseri ἤ = he ne shqip .

[bardus]

Demetrio Camarda :


ποθε-ω ' puth '
μελαινα ' mellenja '
μεταξα 'mendafsh'
εν-ετερ-οω ' nderroj'
ηλος ' hell'
δη, γη ' dhe '
ζηλος ' zell'
ληκ-ε-ω, ληκυθιζ-ω ' lecis'
κηλυξ 'qelq '
σηθ-ω ' sita '
τανα-ος ' i tane , i tere '
εδα-ρ , εδ-ω ' gjedhe '
μενο-ς ' mendje, mene '
ορρο-ς , it.siero , ' hirra '
πωλον ' pjell '
αβ-α Dorik ' java '
ου ' jo '
ορθ-ος ' i urte '
ορρωδεω , ορρ-εω , Lat.horreo ' urre-tje'
φως ,Dorik φωρ , Lat.vir ' burre '
πορσυ-ν-ω , ' porosi,-tje, -nje '
ψυχ-ώ ' ftoh ' (Bopp)
βυσ-τα-ξ ( lat. bas-ium , buc-ca )' buze'
κλυ-ω , ' klua -tje, - mje '
νυ-ος ' nuse '

[bardus]

Demetrio Camarda :


πυγ-η 'puga - tje , - nje '
πυρ ' prush'
λυγ-ρος , ' lik-e , i lig-u '
βυθ-ος , skt.bhud-na , lat.fundus ' bith-a '
θρυμ-μα , ' thrim-e '
λιγυρ-ζω ' ligjero-tje'
ρυ-το-ς , ρω-ο-μαι , Lat ruo, rrit-eme'
στειπ-ω στιβ-εω . ' shtyp '
παυ-ω , παυσειω ' pushoj'
λιττ-ομαι , 'lut-eme'
ορμη ' gjurme '
σοα-ω , Hsch.σοασον = σβεσον , it.spengo ' shuaj'
ουλω , ουλε-ω , ' ble-ije' it. valgo
ουραν-ος ' vrane, vrer-e-te'
α-ναγκη ' nuje '
αναγκαζω 'ankohem'
αφαρ Hom. ' afer '
γαδ-ομαι γηθε-ω ' gezoj'
ρεμβ-ευω ' rrembej '
εκ-πετ-αμαι ' shpetoj'
αιρεσις ' aresye' 56
ρεγκω ' renkoj'
κεντε-ω ' qendis'
εγρε-ω ' ngrej '

[bardus]

Demetrio Camarda :


ολιγ-ος ' vogel'
στεριπος ' shterpe'
βρω-σκω ' brej'
κοπ-τ-ω ' copetoj '
θρυμμα' therrime '
πυξ-ο-ς ' bosht'
φυ-ω ' mbij'
ψεφ-α-ς Hsch. ' fsheh'
κρημνι-ζ-ω ' gremis'
καρσιος ' gershete'
κα Dorik ' nga , kaha '
τι ' c ' cfare
κειω ' caj '
σπα-ω , ' shpoj '
πετο-μαι ' shpetoj'
κυμβη ' humb ' Bopp
κυνδα-λος ' hunde ' skt.kuntha Bopp
χασκ-ω , χαι-ν-ω ' qesh ' skt.has
ασσομε , ασσον , ' kjassse,qas '
αυχην , αυφην ' kjaffa , qafa'
αρκε-ω ' arrij'
χε-ω,χυ-ω,χευ-ω ' hjedh , hudh ' skt.ghu
χατεια , χατ-ος , χητ-ος Homer ' hata'
ngroh - skt. ghar-ma
Fοχ-εω , Fοχ-ος , οχεω , ' veg-e , vjeg-e'
permyr , - migh , meha-mi , lat. mingo
τραχυ-ς ' i trashe'
βρεχει ' bresher '
δε-ω , δε-ομαι ' dua ' skt.day
εν-(ε)τερ-οω ' nderroj'
μουνεμε ' munde'
τρε-ω ; dridhem'
σπλαξ , (σπλην) , ' shpretke'
θαρσ-υ-ς ' tharte'
πορσισ-ε ' porosit'
ληθ, λαθ, λαθ-εω,λα-ν-θανοθμαι ' ljathis , lajthis '
τιμα-ω ' cmoj '
αιθ-ω ' ethe '
βυθ-ος ' bythe '
θειν-ν-ω ' ther '
θιγ-ω , θηγ-ω ' thike '
Mac. αβρουτες , = βρουτες ,*βλουτε-ς ' vetull '
χαλκος , χελκορ Dorik ' hekur' [Herkul]
ουλκη , ολκη , αλκη , αυκα ' fuqi nepermjet F - digamma F`auka'
νε-α ' reja '
σβε-ω , Hsch.σοα-ω , it. spengo , 'shuaj'
ψεφ-ας Hsch. ' fsheh'
ζερκος 'dserk-u . zverk'
ζαπε-ρι ' zape-ro-j '
ζορκας , δορκας ' sorkadhe '
μαρασ-μος ' maraz '
δαπεδον ' zapetoj '
ψοφε -ω ' psofis , spovis [ it. io muio (delle bestie)
ολιγ-ος, Fογιλ-ος ' vogel' it. piccolo
αιρ-ω ' vjerr, var '
στορεω ' veshtroj ? ' digamm. opera - vepra 91 ; vras =rrah , vrap -rrap
βερρ-ω , ερρ-ω ' bjerr-e'
ρω-ομαι . ρω-ννυ-μι ' ruaj'
ραγ , Fραγ , ρηγ-νυ-μι , ' rag , rah-e ' ,
(F)-ετη-τυ-μος , ετε-ος ' fetet-e , vertete '
ριγ-ος , ' frik-e '
αλ-ς , 'zalle' , z-al-e Hahn.
ζαλη ' zalis-e'
ριζ-α ,βρισδα ,Aeol.Fριδ-ια ' rrenje , reza ' , breg , brinja
αρδ-ω , ' derdh' d -
ομβρ-ος ' dimer ' lat.imber
αλωπα ' dhelper '
πηνη , παν-ε , πανη ' pee , peen peri '
ημικραιρα ' mjekra'
ευρυς ' gjere ;
δεννος , δενναζω ' denoj ' Hahn
σαγμαριον ' gomar , samar '
εδω ' vjedh'
δειχ-νω ' deftoj'
Dorik ωγη-νον = ωκεανον ' oqean
μοσχος = οσχος ' mez, maz '
θηβη ' tepe , (thebe) '
Lakon. διζα ' dhia '
Dorik ει-ρηνη ' i ran , i rende ' 118
Αθανα, < Αθηνα ' e Thena , E Thana ;
πασχος ( Zakonik) ' bashke'
Dorik σκαπος, σκηπος ' shkop'
ιστορω = Fιστορεjω ' veshtroj '
ηεροεις ' i erret
κολεος,κουλεος ' kulete '
απ-τ-ω ' vape , F`ape '
λυγ-ρ-ος ' i lik , lige '
μειλ-ιο-ς ' i mire '
ευρ-υ-ς ' i gjere '
κελ-η-ς , ο-κελ-λ-ω , ' kjell , sjell '
μαρπ-τ-ω ' marr'
κειρ-ω ' korr '
γοστ-ος , α-γοστ-ος ' gozhde'
ψεφας ' fshehas'
τυλ-ο-ς ' tuli '
σκαφος ' skjifi'
βησσα ' bis-a' it.la piazza
θαλλο-μαι ' tallem'
πισσα ' pissa, pisa ' ,l`inferno
πασχω,πεισομαι ' pesoj'
πιτυ-ς , πευκ-η,πυκ , πισσα *πικjα ' pishe '
φυσι-ς ' fis ;
ραχ-ο-ς ' krah '
θα-ω ' thith '
πικ-ροω ' pikelloj '
τρυχ-ω ' trokoj - shkaterroj '
εκ-θε-ω ' kthej '
πι-π-τ-ω ' bie '
τειρω ' tjerr '
κοντιζω ' kondise'
δηρον ' nduris'
πιλ-νη-μι . πιλ-εω ' embille , embillnje ;
στειβω ' shtyp'
τυπ-ω,-τω ' pertyp '
αρμενιζω ' armenis
στελ-λω 'shtjell , shtjellis '
μολυνω ' moleps'
ε-σκαλ-λ-ον ' shkele-ja '
ο-πα-ω, ο-πε-ω,οπιπεω,οπωπα ' rrenja (me)pa '

____________________________________________________________

[Zeus10]

Eshte e cuditshme, kur thuhet qe shqipja ka shume pak fjale te perbashketa me GV, nderkohe qe ato jane aq shume dhe aq lehtesisht te verifikueshme, sa duket sikur kane buruar nga njera tjera, me ndryshimin qe GV-ja eshte skolastike dhe e mbyllur, kurse shqipja gjuhe dinamike.

[bardus]

Te huajt na kane thene se folja e gjuhes shqipe shkul, vjen nga rrenja IE *skel- ,

gje qe nuk eshte e vertete dhe D.Camarda ua pat bere te qarte se,

sh-kul dhe n-gul vijne nga e njejta rrenje me parashtesa te ndryshme

se(=nuk) -kul dhe n - kul = gul me shkembimin e tingujve grykore.

Kete e verteton edhe hel.vj. ἄσκυλτος ( ἄ+σκυλτος = pa -shkulte ) 'not pulled about',

ose ἀποσκύλλω ( ἀπο+σκύλλω) 'pull, tear off'.

[bardus]

λόφος , shqip ' lafshë '

- Homer, crest or tuft on the head of birds.
- Aristophanes, 'the cock's comb.'

Ideja se lafshë vjen nga Lat. laxa me duket e pamundur.

[Zeus10]

λόφος , shqip ' lafshë '

- Homer, crest or tuft on the head of birds.
- Aristophanes, 'the cock's comb.'

Ideja se lafshë vjen nga Lat. laxa me duket e pamundur.

Gjetje shume e mire Bardus. Me poshte do te sjell nje prurje, se si "fshihen" kuptimet shqip ne fjalet greke dhe angleze. Fjala στέφος perkthehet ne anglisht 'bunch' or 'tuft' dhe zakonisht eshte perdorur per te emeruar nje kurorë:



Por kurora, ashtu dhe sic perkthehet ne anglisht 'tuft' eshte thjesht nje tufë, lulesh te thurrura:

TUFË f.1. Grup njerëzish a kafshësh, grumbull kafshësh që jetojnë e ushqehen së bashku, kope. Tufë kolektive. Tufë djemsh (grash, vajzash). Tufë fëmijësh. Tufë bagëtish (dhensh, dhish). Tufë shpendësh (zogjsh, pulash, rosash). Tufa e lopëve (e kuajve). Kullotin tufat. Vuri tufën përpara. U nda nga tufa.
2. Tërësi sendesh të hedhura njëri mbi tjetrin pa rregull; grup sendesh njëri pranë tjetrit, grumbull gjërash. Tufë gazetash (revistash). Tufë letrash (shkresash). Tufë lekësh. Tufë resh.
3. Një dorë lulesh të këputura me bisht dhe të lidhura a të mbështjella së bashku. Tufë me lule. Tufë trëndafilash (zambakësh). Bëri një tufë me manushaqe.

KURORË f.1. Rreth i thurur me degë, me lule, me gjethe a me diçka tjetër të bukur a të çmuar, që vihet në kokë për zbukurim, për të nderuar dikë që ka fituar në një ndeshje sportive etj. Kurorë me luleshqerra. Kurorë shelgu. Kurorë trëndafilash. Kurorë ari (argjendi). Kurorë dafine. hist. kurorë me degë e gjethe dafine që u vinin në kokë zakonisht poetëve të shquar. Bëj një kurorë.
2. Rreth i madh me lule e me gjethe dhe me një shirit të kuq a të zi kushtimi, që vihet në shenjë nderimi mbi varrin e dikujt ose pranë një lapidari, pranë një monumenti etj. Mbaj kurorën. Çoj një kurorë. Vendosën kurora në varret e dëshmorëve.

pra στέφος(GR) =tuft(EN)=tuf(AL)

Ne fakt fjala e duhur ne anglisht per perkthim do te ishte wreath, por kjo fjale i referohet nje tjeter fjale shqip, rreth(lulesh):

KURORË f.1. Rreth i thurur me degë, me lule, me gjethe

RRETH m.1. Vijë e lakuar dhe e mbyllur

[rrëqebull]

Eshte e cuditshme, kur thuhet qe shqipja ka shume pak fjale te perbashketa me GV, nderkohe qe ato jane aq shume dhe aq lehtesisht te verifikueshme, sa duket sikur kane buruar nga njera tjera, me ndryshimin qe GV-ja eshte skolastike dhe e mbyllur, kurse shqipja gjuhe dinamike.

Ja edhe disa raste të tjera tejet emblematike për sa i përket pakuptimësisë që ka nxjerrë në pah Zeusi10 në lidhje me "gjuhëtarët (IE)" që nuk dinë [apo nuk duan(?)] të dallojnë faktin që një bulbëri e tërë fjalësh të "greqishtes së lashtë" janë në të vërtetë fjalë ilirishtoShqipe [nga të folmet burimore ilirishtojugore ose nga rrënjë ilirishtoShqipe të ripërpunuara algoritmikisht nga gramatikanët e perandorisë së mëvonshme multietnike romake — që mbëhiste një gjuhë të njësuar administrore hë-hë që pushtimet e saj zgjeroheshin duke përfshirë krahina, popuj, dialekte dhe gjuhë të shumta — të cilët duke përdorur lëndë gjuhësore ilire (sepse edhe vet një pjesë e tyre porsi edhe e popullatës ishte me prejardhje të tillë), gjedhuan (standardizuan) "latinishten" dhe "greqishten" përkatësisht për paksëpaku dy pjesët në të cilat ishte e pashma ngshme që perandoria të ndahej (se ai i copëtimit është herët a vonë fati i çdo sajese politike që nuk është e mbështetur në natyrshmëri, në kombëtarsí].

Nëse "gjuhëtarët (IE)" nuk do të tregoheshin 'daltonikë' ndaj fjalëve apo rrënjëve ilirishtoShqipe të fjalëve "greke" apo "latine", atëherë ata do të duhet të përballonin diçka që do t'i përmbyste pa-një-pa-dy, jo vetëm "tezat" e botimeve të tyre, por kryekreje tre-e-përtej shekuj 'rindërtimesh të "gjuhës indoevropiane"'. Gati'dogmat me përmbysjen e të cilave ata nuk janë në gjendje ose nuk duan që të përballohen janë dy (por pjesë e një të vetmeje):

gatidogma se Shqipja nuk na paska qenë e shkruar para shekullit të XV

dhe gatidogma se nuk u dika nëse ilirishtja ka pas qenë shkruar ose jo (që është veçse riformulim i gatidogmës së parë duke u mbështetur në gjysëmdogmën tjetër se nuk u dika me siguri nëse ilirishtja ka qenë paraardhëse e Shqipes ose jo).


Rastet emblematike në fjalë janë:

• χάλιξ që është fund-e-krye fjala °haliksh/ °haliz/ halëz/ haliç:

HALIÇ m. sh.
1. Gur i vogël, copë e vogël guri; zhur.

e cila është zhvillim kuptimor i prapashtesuar i fjalës `halë` sepse nuk bëhet fjalë për guraçokë të rrumbullakët por për çakëj (gurë të thyer, pra të mprehtë):

ÇAKËLL m.
1. përmb. Gurë të thyer në copa të vogla, që përdoren zakonisht për të shtruar rrugët.
Grumbull çaklli. Çekan çaklli. Rrugë me çakëll. Shtroj me çakëll. Hedh (ngjesh) çakllin.
2. Mur i bërë me gurë pa llaç, mur i thatë. Arë me çakëll. Rrethoj me çakëll. Ngre çakëll.
* I hedh çakëll shih te HEDH.

drejtime t'jera tingull'kuptim'zhvillimore të fjalës `halë` na kanë dhënë edhe fjalë si hell 'diçka si shufër e drejtë që vjen duke u holluar në majë', kalla 'spicë, ashkël druri e hollë e me majë' apo kalli/kallam që kurrsesi nuk është "huazim nga latinishtja" "calamus" por anasjelltas dhe e cila është sak fjala ilirishtoShqipe • κάλαμος e cila ruan edhe sot e kësaj dite krejt të gjitha kuptimet që ka pasur prej fillimit: 'kërcell bimësh; pipëz, fyell; kërciri i këmbës'.

Prej fjalës `kallam` ka ardhur natyrshëm fjala kallamb-ok/-oq e cila po ashtu nuk është huazuar prej "greqishtes së re" por anasjelltas është risi barbaçe (arbanitase). (Tek këto shpjegimet qesharake që i japin fjalët Shqipe si "të huazuara prej greqishtes së re" hyn edhe fjala flamur, por kjo mbëhit një shtjellim më vete).

Të gjitha këto fjalë, duke u nisur që nga `halë`, janë prapashtesime të shkëmbyerjes (metatezës) së rrënjesave °ah-/ak- /°eh të cilat janë zbërthyer saktësisht shumë herë edhe nga bardusi.

Një tjetër rast emblematik është ai i fjalës ilirishtoShqipe • πόνος që është sak fjala punë. Hetimi i rrënjesës së kësaj fjale do më tepër hetim, por, duke pasur parasysh edhe trajtën πένομαι mund të hamendësohet që e gjithë fjala të jetë një zhvillim emërzimor i pazëshmësuar i foljes bëj/ bâj/ /bôj, pra siemën i pasururar kuptimorisht i fjalës bëmë [°bënë 'bërje']. Këtë mundësi na e vërtetojnë edhe fjalët e tjera ilirishtoShqipe ποίημα ~ bojma 'vepër' dhe folja burimore e saj • ποιέω ~ bôj e cila është zbuluar dhe përmendur prej kohësh edhe nga Zeusi10 dhe bardusi.

[bardus]

Gazulli dha nje pasqyre para e prapashtesash te cilat tha se do te na duhen '' me perba mbas natyres se shqipes fjalet e reja qi na duhen'' dhe me poshte ''pse kishim me vra gjuhen t`ane njashtu si i a bane latinet gjuhes vet ''.
Mendohet se latinishtja u krijua rreth shek.I-re p.e.s. dhe u nda nga gjuha e popullit me nje humnere.

[bardus]

Pythia '' Πυθία'' shqip 'Pyetja', quheshin fallxhoret apo prftereshat e Orakullit te Delfit qe i pergjigjigjeshin pyetjeve te vizitoreve rreth te ardhmes se tyre , pra Πυθία eshte fjala shqipe Pyetja.Folja pyes si ne shqip edhe hel.vj.ka disa trajta nder te cilat po jap ate te Homerit πυθόμην ''ask''pyes ose Hesychius νηπυθής , ές,A.= νηπευθής ' unsearchable' , νη -πευθής '' n`uk - pyetes''.Duket se kemi te bejme me nje folje shume te vjeter te pakten qe nga shek.8-te b.c. , ku mund te mendojme se helenishtja e lashte eshte krijuar me vone dhe nuk kishte marre forme akoma ne ate kohe.

[Zeus10]

Tani kemi dy Πυθία, sipas historo-mytologjise greke, nje sipas Homerit ne Thesali: Vendi i grave te bukura, dhe e dyta kjo qe thoni ju:
ne Delfi, ku prifterinjte ishin gjithmone gra. Pra ne te dyja rastet kemi te bejme me grate, nje mundesi eshte qe ndoshta vete fjala ka te bej me to.

[rrëqebull]

Ka shumë fjalë që mund të kenë më shumë se një shpjegim dhe të cilat mbëhisin hetime të mëtejshme.
Kuptimi në të cilin e lexon Zeusi10 mund të ketë të bëjë edhe me gjirin e Kornithit («Πυθώ, the area around Delphi»).
Por edhe leximi i bardusit qëndron gjithashtu, pasi vlera e θ-ës mund të jetë edhe /tʰ/ e frymuar dhe jo domosdoshmërisht /th/.
Një shëmbull i kësaj është edhe emri i hyjneshës Πειθώ e cila na dëshmon se sa të drejtë kanë pas Rilindasit Tanë kur janë shprehur se një pjesë e madhe e "mitologjisë greke" është në të vërtetë iliroshqiptare!!!:

Πειθώ = Pejtʰo 'Pajtoj; Zonja e pajtimit, e fejesës, e lidhjes martesore; e ngashënjimit, joshjes; bindjes etj.'
[Tingullikisht dhe kuptimikisht është ndërmjetëse midis fjalëve `fejesë`, `besë`, `betim`, `bejte`, `*pejtim`, `pajtesë` etn.].