Le te shohim nje mbishkrim te vjeter, ku ne te majte jane shifrat e dhena prej ishujve ""grekë"" si kontibute financiare, ne 'Luften e Peloponezit', kurse ne te djathte jane emrat e ketyre ishujve qe ndryshe nga pritshmeria jone per te pare prapashtesen 'os' apo oi(zakonisht e gjinores) bartin prapashtesen 'i', qe eshte mese e zakonshme per shqipen ne trajten e shquar:
Ceshte e verteta, eshte nje rase e "greqishtes", ku emri ne disa raste merr prapashtesen i, dhe ajo eshte dhanorja, psh
αἰδώς
αἰδοῦς
αἰδοῖ
αἰδῶ
αἰδώς
por ne keto raste prapashtesa e vertete eshte οῖ, qe ndryshon nga ato ne pllaken e mesiperme.
Gjithashtu dhe ne ato raste ku ῖ-ja nuk eshte produkt i transformimit te prapashteses ος gjate lakimit , psh:
τό νᾶμᾰ
τοῦ νάμᾰτος
τῷ νάμᾰτῐ
τό νᾶμᾰ
νᾶμᾰ
jo vetem qe emerorja nuk eshte me mbaresen ος, por dhe vete dhanorja shton tingullin τ perpara ῖ-se, fenomen qe duket se nuk ka ndodhur me emrat ne pllaken e mesiperme.
Do isha kurioz te dija cfare justifikimi do te mund te nxirrnin linguistet moderne, per kete fenomen gjuhesor kaq "shqiptar"
ne gjuhen e te vetmeve "greke" qe njeh historia, asaj te te ashtequajtures "Greqishte klasike".
Pllaka eshte e shekullit te 5-te para Krishtit, dhe shkrimi ne te na jep informacion shume te vlefshem, per te te na bindur se prapashtesa 'os' nuk ka qene pjese e gjuhes se folur, por ka qene nje standart drejteshkrimor per nje periudhe te mevonshme, kur ndoshta jane vendosur standarte ne shkrim, gje qe beri diferencimin e gjuhes se shkruar nga ajo e folur, dhe per rrjedhoje lindjen e gjuhes "greke", e cila nga skolasticizmi fitoi statusin e 'Lingua Franca', dhe padyshim ate te 'Lingua Sacra'. Ne nje periudhe te mevonshme ajo u be gjuha e komuniteteve te grumbulluara rreth Kishes, sic jane te gjitha gjasat e komunitetit "grek".
Te bejne pershtypje dhe shifrat(ne te majte) qe me shume ngjajne me shkronjat e shkrimit pellazg dhe etrusk. Do kisha shume deshire te sillnim informacion rreth tyre.