Perkthime tekstesh prej gjuheve te huaja.

[Mallakastrioti]

Do u lutesha atyre qe dine greqishten mire te me perkthenin kete tekst:

"Γκλιούγα ε ζόγκου (Gljuha e zogut)

Νίκος Εγγονόπουλος, Πορτραίτο του ναύαρχου Μιαούλη

"Nuku di gljuhënë e zogu?" "Δεν ξέρεις τη γλώσσα του πουλιού?". Αυτή τη φράση μου είχε πει κάποιος παππούς ότι την έλεγαν παλιά όταν κάποιος "ξένος" που πήγαινε στο χωριό δεν καταλάβαινε τί έλεγαν οι ντόπιοι, επειδή απλούστατα ο "ξένος" δεν ήξερε αρβανίτικα.

Ο παππούς αυτός ένιωθε πέρα για πέρα Έλληνας, όπως και όλοι όσοι έλεγαν τη φράση αυτή, και ας δεν είχαν την ελληνική μητρική τους γλώσσα, και ας είχαν εγκατασταθεί στον τόπο τους γύρω στα 1400 ή λίγο πιο πριν, μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση που, από τα βουνά της Μαλακάστρας ή τον κάμπο της Μουζακιάς, στη σημερινή Αλβανία, τους έφερε σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί. Το νησί αυτό το βρήκαν να ονομάζεται Άνδρος, αυτοί το προσάρμοσαν στη γλώσσα τους και το έκαναν Ëndra, λέξη που θυμίζει το όνειρο, ëndrra, μόνο που το ρ στη λέξη "όνειρο" είναι διπλό και το ρολλάρουν όταν το προφέρουν, κάπως όπως στα ισπανικά. Ίσως-ίσως, ο συσχετισμός της ονομασίας του μεγάλου κυκλαδίτικου νησιού με την ομόηχη σχεδόν λέξη που δηλώνει το όνειρο να μην ήταν εντελώς τυχαίος...

Σιγά-σιγά, η καταγωγή των "καινούριων" κατοίκων του βορεινού μέρους της Άνδρου ξεχάστηκε από τους ίδιους, χάθηκε μέσα στον αέναο κύκλο του καθημερινού μόχθου και της οικογενειακής ζωής μέσα στις μικρές τους αγροτικές κοινότητες. Η γλώσσα όμως παρέμεινε μέχρι τις μέρες μας, η γλώσσα που αυτοί την ονόμαζαν arbëristhë και αργότερα, από επιρροή της ελληνικής, arvanite και arvanitiqë. Μια γλώσσα που ούτε και αυτοί ήξεραν από που ήρθε, γι' αυτό και την είπαν "γλώσσα του πουλιού", "gljuha e zogu", που, όπως αυτή των πουλιών, δεν γράφεται, παρά μονάχα μιλιέται. Και αν τώρα, που η γλώσσα πια σβήνει όπως το νερό της λακούβας που εξατμίζεται σιγά-σιγά καθώς έρχεται το αμείλικτο καλοκαίρι, τη γράφουν κάποιοι μελετητές χρησιμοποιώντας ένα προσαρμοσμένο λατινικο αλφάβητο, είναι επειδή οι φθόγγοι της δεν μπορούν όλοι να αποδοθούν με το ελληνικό αλφάβητο. Πώς άραγε να αποδώσεις με τα σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου το ημίφωνο ë, το παχύ τσ (ç), το παχύ ζ (zh) και το παχύ σ (sh);

Πού τα θυμήθηκα τώρα αυτά για μία άγραφη τοπική γλώσσα που χάνεται (ένα patois που λένε οι Γάλλοι); Τα θυμήθηκα όχι μόνο επειδή οι "περίεργοι" ήχοι από τη γλώσσα αυτή βρίσκονται μέσα στα πρώτα μου παιδικά ακούσματα, αλλά και επειδή σε δύο μέρες έχουμε την εθνική μας επέτειο. Και καλό είναι να αναστοχαστούμε μερικά πράγματα, όχι στο πλαίσιο μίας "μετα-εθνικής" ιδεολογίας, ούτε για να πλασάρουμε έναν στρατευμένο "αναθεωρητισμό", ούτε για να φανούμε "πολιτικώς ορθοί", αλλά μόνο και μόνο προς χάριν της ιστορικής αλήθειας.

Η αδιάψευστη πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι για πολλούς προγόνους μας που πολέμησαν και έχυσαν το αίμα τους στην Επανάσταση η ελληνική δεν ήταν η μητρική τους γλώσσα, ούτε καν η γλώσσα της μεταξύ τους επικοινωνίας. Όποιος δεν το πιστεύει, ας διαβάσει την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Γεωργίου Φίνλεϋ (George Finlay), που εκδόθηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων σε 2 τόμους και στην εξαίρετη μετάφραση στην καθαρεύουσα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. Και αν έψαχνε κανείς τους μακρινούς προγόνους αυτών των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για να υπάρχει μία ελεύθερη Ελλάδα, είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα τους έβρισκε στα όρια του ελληνικού - και ελληνόφωνου - χώρου, αλλά αρκετά βορειότερα.


Οιονεί Υστερόγραφο: Βαρέθηκα κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα ΜΜΕ να εκμεταλλεύονται το πιασάρικο θέμα τού ποιός πρέπει να κρατάει τη σημαία μας και να παραπαίουμε μεταξύ της μάταιας επίκλησης της "φυλετικής καθαρότητας" (αυτό το κάνουν αρκετοί γείτονές μας και γίνονται καταγέλαστοι) και του "προοδευτισμού". Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι αν ένας αριστούχος ξένος μαθητής ΘΕΛΕΙ όντως αβίαστα να κρατήσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση, πρέπει να του δίνεται το δικαίωμα να το κάνει. Το να το θέλει, υποδηλώνει ότι μέσα του έχει αρχίσει να νοιώθει ΚΑΙ Έλληνας, χωρίς σώνει και καλά να του ζητάμε να απαρνηθεί την συνείδηση του τόπου καταγωγής του (άραγε, ένας Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς δεν νοιώθει και Αμερικανός και Έλληνας;). Αν αβίαστα πάλι δεν το επιθυμεί, για λόγους συνείδησης, τότε ας πηγαίνει η σημαία στον πρώτο επιλαχόντα.

Από την άλλη, θεωρώ εξαιρετικά ασυνεπές εκ μέρους τους να φωνάζουν οι επαγγελματίες "αντι-ρατσιστές" υπέρ του δικαιώματος των αλλοδαπών αριστούχων μαθητών να κρατούν την ελληνική σημαία, τη στιγμή που είναι κατά των εθνικών συμβόλων γενικά, αλλά και κατά των παρελάσεων. Δεν με ξετρελαίνουν οι μαθητικές παρελάσεις - από μαθητής τις σκυλοβαριόμουν και κοιτούσα να τη "σκαπουλάρω", παρ' όλο που ήμουν από τους πιο ψηλούς στην τάξη -, αλλά δεν το θεωρώ δα και πρόβλημα της χώρας μας (στο κάτω-κάτω, δίνουν και ένα "χρώμα" στην ημέρα, έναν τόνο "γραφικής επισημότητας" αν θες). Ούτε θεωρώ ότι έχει καθήκον η οποιαδήποτε χώρα υποδοχής των μεταναστών να μάθει στα παιδιά τους τη μητρική τους γλώσσα. Το να ιδρύσουν οι κοινότητες των μεταναστών νόμιμα φροντιστήρια ή ιδιωτικά σχολεία, αυτό είναι δικαίωμά τους. Μερικές το έχουν κάνει εδώ και χρόνια. Αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση δουλειά του ελληνικού κράτους.

Νομίζω, λοιπόν, πως το να βλέπει κανείς τα πράγματα ευρύτερα, μέσα στην ιστορική τους προοπτική και όχι στενά ιδεολογικά, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως υιοθετεί θέσεις "διεθνιστικές".
...

Flm.

[Arbëri]

Nga http://translate.google.com/# derman , ndoshta te ndihmon sadopak ?

[Illyrian]

Do u lutesha atyre qe dine greqishten mire te me perkthenin kete tekst:

"Γκλιούγα ε ζόγκου (Gljuha e zogut)

Νίκος Εγγονόπουλος, Πορτραίτο του ναύαρχου Μιαούλη

"Nuku di gljuhënë e zogu?" "Δεν ξέρεις τη γλώσσα του πουλιού?". Αυτή τη φράση μου είχε πει κάποιος παππούς ότι την έλεγαν παλιά όταν κάποιος "ξένος" που πήγαινε στο χωριό δεν καταλάβαινε τί έλεγαν οι ντόπιοι, επειδή απλούστατα ο "ξένος" δεν ήξερε αρβανίτικα.

Ο παππούς αυτός ένιωθε πέρα για πέρα Έλληνας, όπως και όλοι όσοι έλεγαν τη φράση αυτή, και ας δεν είχαν την ελληνική μητρική τους γλώσσα, και ας είχαν εγκατασταθεί στον τόπο τους γύρω στα 1400 ή λίγο πιο πριν, μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση που, από τα βουνά της Μαλακάστρας ή τον κάμπο της Μουζακιάς, στη σημερινή Αλβανία, τους έφερε σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί. Το νησί αυτό το βρήκαν να ονομάζεται Άνδρος, αυτοί το προσάρμοσαν στη γλώσσα τους και το έκαναν Ëndra, λέξη που θυμίζει το όνειρο, ëndrra, μόνο που το ρ στη λέξη "όνειρο" είναι διπλό και το ρολλάρουν όταν το προφέρουν, κάπως όπως στα ισπανικά. Ίσως-ίσως, ο συσχετισμός της ονομασίας του μεγάλου κυκλαδίτικου νησιού με την ομόηχη σχεδόν λέξη που δηλώνει το όνειρο να μην ήταν εντελώς τυχαίος...

Σιγά-σιγά, η καταγωγή των "καινούριων" κατοίκων του βορεινού μέρους της Άνδρου ξεχάστηκε από τους ίδιους, χάθηκε μέσα στον αέναο κύκλο του καθημερινού μόχθου και της οικογενειακής ζωής μέσα στις μικρές τους αγροτικές κοινότητες. Η γλώσσα όμως παρέμεινε μέχρι τις μέρες μας, η γλώσσα που αυτοί την ονόμαζαν arbëristhë και αργότερα, από επιρροή της ελληνικής, arvanite και arvanitiqë. Μια γλώσσα που ούτε και αυτοί ήξεραν από που ήρθε, γι' αυτό και την είπαν "γλώσσα του πουλιού", "gljuha e zogu", που, όπως αυτή των πουλιών, δεν γράφεται, παρά μονάχα μιλιέται. Και αν τώρα, που η γλώσσα πια σβήνει όπως το νερό της λακούβας που εξατμίζεται σιγά-σιγά καθώς έρχεται το αμείλικτο καλοκαίρι, τη γράφουν κάποιοι μελετητές χρησιμοποιώντας ένα προσαρμοσμένο λατινικο αλφάβητο, είναι επειδή οι φθόγγοι της δεν μπορούν όλοι να αποδοθούν με το ελληνικό αλφάβητο. Πώς άραγε να αποδώσεις με τα σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου το ημίφωνο ë, το παχύ τσ (ç), το παχύ ζ (zh) και το παχύ σ (sh);

Πού τα θυμήθηκα τώρα αυτά για μία άγραφη τοπική γλώσσα που χάνεται (ένα patois που λένε οι Γάλλοι); Τα θυμήθηκα όχι μόνο επειδή οι "περίεργοι" ήχοι από τη γλώσσα αυτή βρίσκονται μέσα στα πρώτα μου παιδικά ακούσματα, αλλά και επειδή σε δύο μέρες έχουμε την εθνική μας επέτειο. Και καλό είναι να αναστοχαστούμε μερικά πράγματα, όχι στο πλαίσιο μίας "μετα-εθνικής" ιδεολογίας, ούτε για να πλασάρουμε έναν στρατευμένο "αναθεωρητισμό", ούτε για να φανούμε "πολιτικώς ορθοί", αλλά μόνο και μόνο προς χάριν της ιστορικής αλήθειας.

Η αδιάψευστη πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι για πολλούς προγόνους μας που πολέμησαν και έχυσαν το αίμα τους στην Επανάσταση η ελληνική δεν ήταν η μητρική τους γλώσσα, ούτε καν η γλώσσα της μεταξύ τους επικοινωνίας. Όποιος δεν το πιστεύει, ας διαβάσει την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Γεωργίου Φίνλεϋ (George Finlay), που εκδόθηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων σε 2 τόμους και στην εξαίρετη μετάφραση στην καθαρεύουσα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. Και αν έψαχνε κανείς τους μακρινούς προγόνους αυτών των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για να υπάρχει μία ελεύθερη Ελλάδα, είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα τους έβρισκε στα όρια του ελληνικού - και ελληνόφωνου - χώρου, αλλά αρκετά βορειότερα.


Οιονεί Υστερόγραφο: Βαρέθηκα κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα ΜΜΕ να εκμεταλλεύονται το πιασάρικο θέμα τού ποιός πρέπει να κρατάει τη σημαία μας και να παραπαίουμε μεταξύ της μάταιας επίκλησης της "φυλετικής καθαρότητας" (αυτό το κάνουν αρκετοί γείτονές μας και γίνονται καταγέλαστοι) και του "προοδευτισμού". Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι αν ένας αριστούχος ξένος μαθητής ΘΕΛΕΙ όντως αβίαστα να κρατήσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση, πρέπει να του δίνεται το δικαίωμα να το κάνει. Το να το θέλει, υποδηλώνει ότι μέσα του έχει αρχίσει να νοιώθει ΚΑΙ Έλληνας, χωρίς σώνει και καλά να του ζητάμε να απαρνηθεί την συνείδηση του τόπου καταγωγής του (άραγε, ένας Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς δεν νοιώθει και Αμερικανός και Έλληνας;). Αν αβίαστα πάλι δεν το επιθυμεί, για λόγους συνείδησης, τότε ας πηγαίνει η σημαία στον πρώτο επιλαχόντα.

Από την άλλη, θεωρώ εξαιρετικά ασυνεπές εκ μέρους τους να φωνάζουν οι επαγγελματίες "αντι-ρατσιστές" υπέρ του δικαιώματος των αλλοδαπών αριστούχων μαθητών να κρατούν την ελληνική σημαία, τη στιγμή που είναι κατά των εθνικών συμβόλων γενικά, αλλά και κατά των παρελάσεων. Δεν με ξετρελαίνουν οι μαθητικές παρελάσεις - από μαθητής τις σκυλοβαριόμουν και κοιτούσα να τη "σκαπουλάρω", παρ' όλο που ήμουν από τους πιο ψηλούς στην τάξη -, αλλά δεν το θεωρώ δα και πρόβλημα της χώρας μας (στο κάτω-κάτω, δίνουν και ένα "χρώμα" στην ημέρα, έναν τόνο "γραφικής επισημότητας" αν θες). Ούτε θεωρώ ότι έχει καθήκον η οποιαδήποτε χώρα υποδοχής των μεταναστών να μάθει στα παιδιά τους τη μητρική τους γλώσσα. Το να ιδρύσουν οι κοινότητες των μεταναστών νόμιμα φροντιστήρια ή ιδιωτικά σχολεία, αυτό είναι δικαίωμά τους. Μερικές το έχουν κάνει εδώ και χρόνια. Αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση δουλειά του ελληνικού κράτους.

Νομίζω, λοιπόν, πως το να βλέπει κανείς τα πράγματα ευρύτερα, μέσα στην ιστορική τους προοπτική και όχι στενά ιδεολογικά, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως υιοθετεί θέσεις "διεθνιστικές".
...

Flm.

Perkthim ekzakt:

Nikos Egonopulu, Portreti i kapiten Mjaulit

"Nuku di gljuhene e zogu?" "Nuk di gjuhen e zogut?" . Kete fraze me kishte thene nje i moshuar qe thonin dikur kurre ndonje i "huaj" qe vizitonte fshatin nuk kuptonte cfare thonin vendasit, sepse shume thjesht i "huaji" nuk dinte Shqip (Arvanitika).

Ky i moshuar ndihesh Grek, gjithashtu edhe te tjeret qe thoshin kete fraze, edhe pse nuk kishin greqishten gjuhe amtare, edhe pse kishin ardhur ne keto troje rreth 1400 ose pak me perpara, pas nje angaritje te madhe, neper malet e Mallakastres, ne Shqiperine e sotme, erdhen ne nje ishull te egjeut. Ky ishull quhej "Andros", por ata e pershtaten ne ghuhen e tyre dhe e ben "Endra", fjale qe te kujton endren, endrra, vetem qe fjala "endrra" eshte dyshe dhe e rrotullojne kurre e Shqiptojne, pak a shume si ne Spanjisht. Mbase, ngjashmeria ne shqiptimin e emrit te ishullit te madh cikladik me fjalen (ender) qe Shqiptohet thuajse njesoj te mos jet e rastesishme...

Avash-avash, origjina e banoreve te "rinj" te pjeses veriore te Andros u harrua prej tyre, humbi ne rutinen e perditshme te jetes familjare, te komunitetit te vogel rural. Por gjuha mbeti gjer ne ditet tona, gjuha qe ata quanin arberisht dhe me vone, nga ndikimi i gjuhes greke, arvanite dhe arvanitiqe. Nje gjuhe qe as ata nuk dinin nga ku erdhi, dhe prandaj ata e quanin "gjuha e zogut", "gljuha e zogu", e cila si ajo e zoqve, nuk shkruhet por vetem flitet. Dhe nese tani, gjuha po zhduket si uji qe avullon nga gropa ndersa vjen behari, po e shkruajne disa studjues te cilet kane pershtatur alfabetin latin, sespe disa tinguj nuk te shkruhen duke perdorur alfabetin grek. Si mund te shkruash me alfabetin grek gjysemzanoren -ë, -ç, -Zh apo -Sh?

Nga mu kujtuan keto per nje gjuhe vendase te pa shkruar e cila po humbet (nje "patois" kurre thonw Francezet)? Mu kujtuan jo vetem sepse tingujt e "cuditshem" te kesaj gjuhe gjenden brenda i kam degjuar ne femijerine time, por sepse per dy dite kemi pervjetorin tone kombetar. Jo per te riformuar ndonje gje, dhe jo ne kornizen e nje ideologjie "pas-kombetare", dhe as per te krijuar nje "revizionizem", dhe as qe te dukemi "politikisht te qendrueshem", por vetem per hir te se vertetes historike.

E verteta e padiskutueshme, eshte se shume nga te paret tane qe derdhen gjak ne Revolucionin (grek) gjuha e tyre amtare nuk ishte greqishtja, dhe as gjuha qe komunikonin midis tyre (kuptohet: nuk ishte greqishtja). Kush nuk e beson , le te lexoje "Historine e Revolucionit Grek" nga Xhorxh Finlej (George Finlay), e cila u botua para pak kohesh nga parlamenti grek ne dy vellime e perkthyer ne katharevusa (te pasterten) nga Aleksander Papadiamanti. Dhe nese kerkon dikush paraardhesit e larget te atyre qe luftuan per nje greqi te lire, eshte shume e mundur qe nuk do i gjej ne kufijt e tokes greke-grekofone por shume me ne veri te saje.

U lodha duke degjuar neper media keto dite si cdo vit te shfrytezojne temen se kush duhet te mbaje flamurin tone dhe te bejme thirje te "rraces se paster" (keshtu bejne shume nga fqinjet tane dhe behen qesharake), dhe te "progresivitetit". Jam plotesisht i bindur qe nese nje nxenes i huaj i shkelqyer DESHIRON me te vertet te mbaje flamurin grek ne marshim, duhet ti jepet e drejta ta mbaje. Dshira, tregon qe brenda tij ka filluar DHE ndihet Grek, pa i kerkuar qe te mohoje vendin e origjines (a mos valle, nje Grekoamerikan i gjenerates se dyte nuk ndihet dhe Amerikan dhe Grek?). Dhe neqoftese, per nuk ja lejon ndergjegja , atehere flamuri le ti kaloje te dytit ne rradhe.

Nga ana tjeter, e konsideroj te papergjegjshme te bertasin "andiracistat" profesionist, qe jane pro dhenies te se drejtes te mbajtjes se flamurit nga nxenesit e huaj, nga momenti qe ata jane kundra simboleve kombetare ne pergjithesi, edhe kundra marshimeve. Nuk me pelqejne marshimet e nxenesve - dhe qe femije mundohesha ti evitoja, edhe isha nje nga me te gjatet e klases-, por nuk e konsideroj nje problem te vendit tone (sepse ne fund te fundit, i japin nje "ngjyre" dites, nje lloj "formaliteti grafik" nese preferoni). Dhe nuk konsideroj qe eshte detyrim i asnje shteti i cili ka emigrant tju mesoje femijeve te tyre gjuhen amtare. Neqoftese komunitetet e emigranteve krijojne kurse apo shkolla private, eshte e drejta e tyre. Disa e kane bere prej disa vitesh. Por ne asnje menyre nuk eshte ceshtje e shtetit grek.

Une mendoj, qe nese e shikon dikush i shikon me gjeresisht gjerat me prespektive historike dhe jo me ideologji te ngushte, nuk do te thote qe perkrah internacionalistet.
...

Dhe nese ndonje antar i forumit ka nevoje per ndonje perkthim, do te ishte kenaqesi permua ta ndihmoja

[ALBPelasgian]

Dhe nese ndonje antar i forumit ka nevoje per ndonje perkthim, do te ishte kenaqesi permua ta ndihmoja

Falemnderit Illyrian! Po munde ta perkthesh kete dokument nga greqishtja - nje mik ma ka rekomanduar per shkak se permban nje te vertete te madhe!

Κατά τον Σάθα επί 1500 χρόνια οι Αλβανοί αυτοαποκαλούνταν και Μακεδόνες! Και σημειώνει ότι άσχετα τι λένε οι ιστορικοί και οι εθνολόγοι, παράδοση των ίδιων των Αλβανών διατηρημένη επί τόσους αιώνες πρέπει να θεωρείται σπουδαία ιστορική μαρτυρία, ειδικά τότε που η αρχαιολατρεία δεν υπήρχε (καταγωγή από τον Πύρρο και τους Μακεδόνες, όταν η «κλασική αρχαιότητα» κοιμόταν στους τάφους ή σάπιζε σκοροφαγωμένη στα μοναστήρια). Η παλαιότερη μαρτυρία αυτή αφορά τη παλαιά Μακεδονική-Αλβανική αποικία στην Κύπρο. Όταν επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (4ος αιώνας) η Κύπρος ενοχλούνταν από πειρατές ζήτησε αρματωλούς (λας των αρμάτων) για την φύλαξη των παραλίων, και στάλθηκαν Στρατιώτες από την Ήπειρο που έμειναν εκεί μέχρι την κατάληψη από τους Οθωμανούς. Αυτοί αποκαλούνταν Στρατιά των Αλβανών ή των Μακεδόνων, ζούσαν χωριστά από τους ντόπιους και λέγεται ότι μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα λαλούταν η αλβανική στη νήσο (πηγή Μαρτίνος Κρούσσιος). Αυτούς τους οδήγησε στην Κύπρο τότε ο επί Κωνσταντίνου Δουξ Καλόκαιρος (πηγή Σέξτος Αυρήλιος Βίκτωρ) που αργότερα εκτελέστηκε στην Ταρσό γιατί επαναστάτησε. Επίσης Βενετικές πηγές αναφέρουν τους Αλβανούς της νήσου ως κατοικούντες εκεί από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου.
Ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που μίλησε αναλυτικά για τους Αλβανούς με αυτό το όνομα ήταν ο Χαλκοκονδύλης που παραδέχεται ότι ήταν σίγουρα ιθαγενείς (όχι Ιλλυριοί όπως έλεγαν τότε τους Σλάβους) αλλά κλάδος των Μακεδόνων και επίσης ότι δεν είναι δυνατή η επιβεβαίωση της καταγωγής τους από την Ιαπυγία της Ιταλίας που έλεγαν κάποιοι άλλοι. «Αλβανούς γαρ έγωγε μάλλον τι τοις Μακεδόσι προστίθεσθαι αν λέγοιμι ή άλλω τινί των κατά την οικουμένην εθνών` ουδενί τε γαρ συμφέρονται, ότι μη το Μακεδονικόν γένος» κλπ.
http://lykawn.blogspot.com/2009/04/16.html

[Illyrian]

Falemnderit Illyrian! Po munde ta perkthesh kete dokument nga greqishtja - nje mik ma ka rekomanduar per shkak se permban nje te vertete te madhe!

Patjeter...

[Illyrian]

Dhe nese ndonje antar i forumit ka nevoje per ndonje perkthim, do te ishte kenaqesi permua ta ndihmoja

Falemnderit Illyrian! Po munde ta perkthesh kete dokument nga greqishtja - nje mik ma ka rekomanduar per shkak se permban nje te vertete te madhe!

Κατά τον Σάθα επί 1500 χρόνια οι Αλβανοί αυτοαποκαλούνταν και Μακεδόνες! Και σημειώνει ότι άσχετα τι λένε οι ιστορικοί και οι εθνολόγοι, παράδοση των ίδιων των Αλβανών διατηρημένη επί τόσους αιώνες πρέπει να θεωρείται σπουδαία ιστορική μαρτυρία, ειδικά τότε που η αρχαιολατρεία δεν υπήρχε (καταγωγή από τον Πύρρο και τους Μακεδόνες, όταν η «κλασική αρχαιότητα» κοιμόταν στους τάφους ή σάπιζε σκοροφαγωμένη στα μοναστήρια). Η παλαιότερη μαρτυρία αυτή αφορά τη παλαιά Μακεδονική-Αλβανική αποικία στην Κύπρο. Όταν επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (4ος αιώνας) η Κύπρος ενοχλούνταν από πειρατές ζήτησε αρματωλούς (λας των αρμάτων) για την φύλαξη των παραλίων, και στάλθηκαν Στρατιώτες από την Ήπειρο που έμειναν εκεί μέχρι την κατάληψη από τους Οθωμανούς. Αυτοί αποκαλούνταν Στρατιά των Αλβανών ή των Μακεδόνων, ζούσαν χωριστά από τους ντόπιους και λέγεται ότι μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα λαλούταν η αλβανική στη νήσο (πηγή Μαρτίνος Κρούσσιος). Αυτούς τους οδήγησε στην Κύπρο τότε ο επί Κωνσταντίνου Δουξ Καλόκαιρος (πηγή Σέξτος Αυρήλιος Βίκτωρ) που αργότερα εκτελέστηκε στην Ταρσό γιατί επαναστάτησε. Επίσης Βενετικές πηγές αναφέρουν τους Αλβανούς της νήσου ως κατοικούντες εκεί από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου.
Ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που μίλησε αναλυτικά για τους Αλβανούς με αυτό το όνομα ήταν ο Χαλκοκονδύλης που παραδέχεται ότι ήταν σίγουρα ιθαγενείς (όχι Ιλλυριοί όπως έλεγαν τότε τους Σλάβους) αλλά κλάδος των Μακεδόνων και επίσης ότι δεν είναι δυνατή η επιβεβαίωση της καταγωγής τους από την Ιαπυγία της Ιταλίας που έλεγαν κάποιοι άλλοι. «Αλβανούς γαρ έγωγε μάλλον τι τοις Μακεδόσι προστίθεσθαι αν λέγοιμι ή άλλω τινί των κατά την οικουμένην εθνών` ουδενί τε γαρ συμφέρονται, ότι μη το Μακεδονικόν γένος» κλπ.
http://lykawn.blogspot.com/2009/04/16.html

Sipas Sathes (gr. Satha) Shqiptaret per 1500 vjet vetequheshin Maqedonas! Dhe nenvizon qe nuk duhen degjuar ato qe thone historianet dhe etnologet, sepse zakonet e vete Shqipetareve te ruajtura per shekuj me rradhe duhet te konsiderohet nje deshmi (madheshtore) historike, vecanerisht atehere kur nuk ekzistonte adhurimi-lashtesise (origjina nga Piroja dhe Maqedonasit, atehere "kur lashtesia klasike" flinte neper vare ose kalbesh neper manastire). Deshmia me e vjeter flet per kolonin Maqedonase-Shqiptare ne Qipro. Ne kohen e Konstandinit te Madh (shekulli i katert [4]) Qiproja "bezdisesh" nga piratet kerkoi ndihme nga armatolet per te ruajtur brigjet e saja, dhe derguan Ushtare nga Epiri te cilet qendruan atje gjeri ne pushtimin Osman. Keta quheshin Ushtria e Shqipetareve ose e Maqedonasve, jetonin te ndare nga vendasit dhe thuhet qe flisnin Shqip gjer ne fund te shekullit te 16'te (burimi: [gr] Martinos Krusios). Ata i udhehoqi drejt Qipros (ne kohen e Konstandinit) [gr] Duks Kaloqeros (burimi: Sekstos Avrilios Viktor) i cili u ekzekutua me vone ne Tarso sepse u rebelua. Burime veneciane raportojne qe Shqiptaret banonin ne kete ishull qe nga epoka e Konstandinit te Madh.
Historiani i pare Grek qe foli gjeresisht per Shqiptaret me kete emer ishte Halkokondili i cili pranon qe ishin me siguri autoktone [indigjen] (jo Ilire sic thonin atehere svallet) por nje dege e Maqedonasve dhe gjithashtu nuk eshte i mundur vertetimi i origjines se tyre nga Iapigjia e Italise sic thone disa te tjere.