Une mendoj qe tre mundesite me te medha, qe pak a shume i keni permendur dhe ju, jane keto:
1. Perendia ne te gjitha kulturat dhe besimet, konsiderohet si filluesi i jetes, ai qe i PARAPRIN gjithshkaje, pra ai konsiderohet si nje PRIND, fjale qe permban ne vetevete rrenjen
prin. Ky PRIN_D, eshte ati, themeluesi, eshte ai qe siguron egzistencen tone, eshte si DI-elli, pa te cilin nuk do jetonim dot as nje sekonde. Jo me kot, ne gjuhet e feve kemi:
Ju-piter = Greek Zeus pater, Zeus father
Sanskrit: Dyaus pitar
Ceshtja eshte, nese PEREN_DI, do te thote PRINDI_ZOT(dia), apo dhe vete fjala PRIN_DI do te thote te njejten gje PRIN_DIA(zoti qe te prin), sepse Prindi eshte si nje hyjni qe te rrit e te drejton.
2. Mundesia e dyte eshte ajo qe PE_
RAN_DIA eshte DIA(ZOTI) qe leshon rrufete :
Zeusi, apo DIA,
qe une fort besoj qe ka qene DIELLI
shume i adhuruar ne kulturat parakristiane, ishte ai qe leshonte rrufete:
Δία δ’ οὐ λάθε τερπικέ
ραυνον
Folja RA(ran) gjendet ne strukturen e fjales pe_RAN_DI
3. Mundesia e trete, por pazgjithshmerisht e gershetuar me ato te parat(1 &2), eshte(ajo qe thote Orakulli) PARAJSA(Perendimi), vendi ku "fle" DI-elli, kjo HYJNI e perjetshme ai qe me DRI-ten e tij na jep DI-jen per boten dhe natyrisht siguron gjithe egzistencen tone, si PRIND i perjetshem.