Parashtesa..
Posted: Thu Mar 14, 2013 3:31 pm
Parashtesa...
- A: që dëfton largsì, për shëmbëll, a-tû (kë-tû), a-jŷ (kë-jŷ), a-ta (kë-ta);
- B: ndër fjalët bryeshëm (rryshëm), breshën (reshë), brumbullak (rrumbullak), brydhët (rrudhët);
- Bë: bështajë (krh. shtal-b, gja a bimë e nglomë; don dijtë se b’ja në mbarim të fjalës asht një përapashtesë, për shëmbëll thar-b (e përtharë), bëdoruo, bëza (me lëshuo za), bëzhurgë (krh. ndurgë);
- Bi: bilashnjok (bi-lash-n-ok: elementi përbaës lash- khr. lé, lind, lasht, dhe tj.); mbaresat -n e -ok, binok: me dy thalba (krh. hudër noke, me një thalb); bibirek (shtuara) (?);
- Bu: bushikë (pëshikë, mbëshikë), bujashkë (bu-ashkë-a, me një -j kumbuose ndërmjet);
- C: cbardhë, cmërdhazët, në vënd të s’ës a edhe privative (crolët);
- Ca: ca-mërdhok (krh. mërdhok), ca-nguletë (krh. kuletë), ndoshti dëften një smadhim;
- Cë: cë-rrâ-ni (krh. me rrâ ‘rrëjedh’), cërangth-i (?);
- Ç: [çë, çu], privative: çboguluo, çgallavitë (krh. sgallë, shgalë), çmbush (mbush), çmunduo, çngulë, çpla, çrukë, çu-bardh; a fuqizuose: çfurk (për të-furk?);
- Ça: fuqìzuose: ça-furde (furde), ça-përkosë (bretkocë);
- Qu(?): qu-herdhe (çerdhe);
- D: [dë, di, du]: d-ergjë (krh. errgjë), dëkuo (du-kuo, të-kuo, mbë-kuo), djath-i, dëbuo (buo), dborë (borë), sht t-ë: tëholluo, tëkurë, dhe tj.
- G: [gë, ga]: gaft (krh. aft, taft), gamill (kaça-mill, kër-mill), ga-zheluo (zhele), gëdhâ-ni (dhâ-ni), gëthep (thep-i), gë-zhullë (zhul-i), ga-lavër (lavar, lavrak), ga-glicë (glicë, glacë), ga-labérë (labër), gallmuo (allmuo), ga-lëmuç (lëmuç):
- Gër, Gël: gëlvozhë, gërvozhë, gërvogje, gërvoskë (voskë), gël-qere (?), gërgalle (rrëgalle);
- H: si parashtesë s’gjindet, por ha (hangër, etj.) hyn si element përbaës ndër disa fjalë: ha-grep (han grep), han-ndrak (han ndragun), hajgalle, has-galle (galle-ja, krh. sgallë, sgalë, golle që përpin), haj-ganec (ma se ganec), ha-llajkë (ma se llajkë, llojkë), ha-sht-ull, ha-m-allë, ha-s-lë;
- F: (pë), fëshâ, fëshî;
- Fili: për shëmbëll: filikanla (kanlë-a), element përbaës;
- Fi: (bi), fi-lash-njok (bi-lash-njok);
- K: [kë, ka]: ka-bisht (bisht), kaleshan (leshtak), kalehët (lehtë), ka-çikrrë (çikrra?), ka-çubë (çubë), ka-çubét (çubë--ét), ka-boq (bokë?), ka-çik (çika, gja e vogël), ka ditë, ka herë, kaplliqe (pllojcë?), kacurrél (cuprrle?), ka-përdî (përdî), ka-përthye (mbërthye); kegjrë (egjrë), kandë (andë-a), kandisë, kedh (edh), këlysh (lé), këndajtë (andë), këputë (putë), këpujë (kopujë, pujë, kërpujë); kësthalluo (shtalkë), këthye (mbërthye), këpurdhë (lëpurdhë, kërpurdhë, shka-purdhë, përpurdhë), kë-putë (putë ‘avitë’); dëften afrim ndër fjalët: kë-tû (a-tû), kë-hâ, kë-tej (a-tej);
- Kaca: kaca-nelë (krh. snelthin), kaca-vjerrë, kaca-varë, kacë-rrâ, kaci-mare (mare-ja), kaca-drê (drê-ni), kaca-fytë (fytë, rrucufitë, curufitë), ka-cub (krh. cub-él, cub-ak), kac-bulë (bulë-a), kaca-dhâ (dhâ-ni, gërdhâ-ni), kaca-llâ (për: kata-llâ-ni), kaci-pun (pupëza);
- Kala: kala-dredhan, kala-dredhuo, kala-dredh (dredh), kala-mendë (mënd-ja), kala-vesh (vesh rrushi), kala-vigjas (vig-u), kala-ngërrç (ngërrç-i);
- Kata: katalesh (lesh), kata-rosh (roshan-e), kata-llâ (kaca-llâ);
- Katra: katra-pilë (pilë-a), katra-lojë (lojë-a), katrasjél (kotrosol), katra-gjysh;
- Kër: kërboç (botë), kërbojë (bojë), kër-cûq (cûng), kërdhokull (krrokull, mbërrokull), kër-cinglë (cingël), kër-sânëz (sânëzë), kër-purdhë (shkë-purdhë), kër-pujë (këpujë), kërcalë (plotë, pemë kërcalë me kokrra, lum kërcalë me peshk), kër-bisht (bisht), kër-lesh (ka-leshan);
- Kërth: kërth-ndezë (ndezë), me ndezë për rreth, krh. rrajën ndër fjalët qërthull, shkartët, shkarth;
- Ko: kopujë (pujë, këpujë), ko-pitë (pjetë, për-pjetë, sh-pjetë, pjetë-poshtë), ko-pil (pjellë e keqe?), ko-pèll (krh. ça-pèll), ko-teshë (teshë), ko-dhele (gëdhele, dhele);
- L: [la, lë, lu, li]: la-vjerrë (vjerrë), la-tredh (tredh), lëbardh (bardh), lëkuqë (kuqë), lëfyt (fyt), lë-qê-ni (krh. qên-th-i), li-karthë (lingarth); në fillim të fjalvet shënjon si circum e latinishtës, lu-qerbullë (qerbullë-a?), lubardhë (bardhë);
- Ma(?): macurrèl (curr-i?), ma-jere (mba-ere), element përbaës ma fort;
- Mbë: mbëledh (ledhë), mbëkuo (dëkuo, dikuo, dukuo, tëkuo, kuo), mbësy (sy-ni), mbë-shefë (sheh), mbëshâ (shâ), mbëza (zâ); asht një bë e sbutme; mbufuo (krh. uf-k);
- Mbër: mbërdosët (përdosët), mbërdhez (dhez), mbërdhok (pa-përdhok, ca-mërdhok?), mbërzanë (zanë), mbërdhazët (mbërdhezët, dhez); asht një për e sbutme;
- M [më, me]: mëtuo (krh. tuo), më-rrnjoshk (krh. rrqoshk), me-tefe (krh. tef-i), mrrodh (rrodhëc, rrudh?), mkuo (mbërri), mbrrut (brrut), meqafe (qafë), mbuhatë (buhat), meranduo (randuo), merenduo (renduo);
- N: (e thjesht): motit si ex (e) e latinvet: sod: nkote, nkrejcë (që asht prej krejet, mkrejcë), i nkatëshëm, njak (n--gjak, krh. lat. ex-sangue), nkeqë ndiçëm (i, n--ditësh: prej ditësh), ndeshë (n--teshë), ndalë (n--dalë), etj;
- Ndë: ndujtë (nd--ujë, krh. shujtë, bujtë), ndujgë (nd--ujë-kë), nderri (nd--err-i);
- Ndën: (nën, nan, nar), nëndkambëcë, nëndorë (rushat-i), ndënhundë, nënbishtë, etj.
- Ndër: ndërdomna (domën-a), ndërdyzash, ndërkye (krh. i kiem, përkye), ndërmblysë, ndërsynuo, ndërzye (gjye?), ndërlikuo (lik-u), ndërmjet, ndërkambë;
- O: privative, krh. odokët (doke-ja), ogriqët (? grigjë-a), obrokth (vrokth-i rokth-i), ogërrc (kërclë-a), oputë (sputë);
- Pë: (p): pësheh (sheh), pëshurrë (shurrë); pëza (bëza), pështjellë (shtjellë), pështetë (mbështet, shtat-i?), përruo, përroskë (rrâ?), përshî (shî, fëshî), pah-i;
- Pa: pa-vajçëm (krh. i vajatun, i kadálshëm), pa-përdhok (krh. mbërdhok guri, ca-mbërdhok); këtû s’dihet a janë me û da fjalët kështû e në kjofshin me u dá kështû, sikursè asht gjith nglamja, s’dihet se çë zyrë ka parashtesa -pa;
- Pa: privative: pa-atillë, pa-andëshëm, pa-bukur, pa-mirë, pa-gjam;
- Pala: palavig (vig), pala-pet (petë-a), palaqys (?), ma fort element përbaës në vështrim të fjalës palë-a;
- Para: element përbaës në ç’ka doket: paragun, parnè, paravang, paravithe;
- Për (mbër: m-për): përbî (bî), përbû (bûjtë), për-bâ, për-ça, përboçë (kërboç), përdhecë, për-dorëcak, për-gojisht, për-shkye, për-dî, për-be, për-thá; ka vështrimet e shtesavet latinishte re, in, ex, de, etj.
- Pri: pro (për e shndërruome), pro-vanuo (përvanuo), profulitë (përfulitë), prianuo (përanuo);
- Pi: (bi): pi-nok (pinjok), pi-lash-njok (bilashnjok);
- Pí: (mbì): ndër toponyme: Piburg (Narburg), Pí-kala (Kalajt);
- Rr: rrpjekë (pjekë), rrpujë (pujë), rrshim (rr-shijim? shijuo ‘me ra shi’), rrmâçët (mangët), rrhat (dihatë?), rrqasë (qasë), rrbishte (bisht), rrqethë (tërqeth), rrpjetë (tat-pjetë, sh-pjetë), rrkûth (skûth); dëften të përsëritunat e të rrastit e veprimit;
- S: sâmët (âmët), sâmëtim (âmëtim), sâmë (m’u: me bjerrë âmën e mirë), samadak (krh. hamadak?), skoçinë (koçitë), sbeh (beh-i), spilik (pilik), spagjë (pagjë), sbathë (bathë, mbathë), stenèc (tenèc), skujmë (i lëkuqëm); herë mohuose, herë e vûme për ves (?);
- Ske: skëdejëm (me u dejë, i dejun tejèt, i stër-dejun);
- Skër: skërpurdhë (shka-purdhë), skërloq (lot-ja), skërvalë (krh. shvalë, stërvalë), skërfyll (fyelli);
- Stra: straerë (jashtë ere), stramastik (stra-mast-ik?), stra-bole, strabolèc;
- Stër: stërflok (flok), stërkanël (kanël), stërkungull (kungull), stërpujë (pujë?), stërvalë (shvalë), stërfycë (fyt-s), stërgjysh (gjysh), stërholluo (holluo), stërpikë (pikë), stërthanë (thanë), stërbâ (bâ);
- Shala: (shara): shalakuqë (me kuqë te s’ban), shalavrik (i shpejtë fort?), sharapjekë (përpjekë, etj.);
- Sha: shaputë (putë);
- Shka: shkapër, shkadhèc (dhè-u, krh. shkërdhèsë), shkallmuo (allmuo), shkapër-cye (krh. këcye), shkapërderdh (derdh);
- Shkal: shkalbaltë (baltë) (?);
- Shkël: element përbaës: shkëlqarë, shkëlxye (shkël-qye), shkëlzye;
- Shkër: shkër-mëndë (mënd-ja), shkër-dhye (krh. dhje);
- Sh: shkarpë mali (krh. karp, karmë), shbî (bî), shda, shdredh, shduluo (dulí-ja?), shflukët (flug), shgalë (hajgalle), shgërmuo, shkrrithë (grrith), shbajtë, shdukë, shpalëc (palë-a?), shpat (krh. pat-i), shpât (lpât), shmekë (mekë), shfrŷ (frŷ);
- Shpër: (përbâ), shpërdhit (merdhif), shpërdhos (përdhos), shpërfik (fik), shpërnjoftë (njoftë), shpërlakëc (shëpëlakëc, pirajkë, rrahëc), shpërnderuo, shpërthye, shpërngulë, shpër-dredh, shpërdá;
- Shtër: shtërzye (krh. ndërzye), shtërmangët (rrmâkët);
- Shu: shuplakë (shëplakë);
- T: [të, d]: tëlanuo (të lana-t), tëholluo (hollë), tëkurë (përkurë, lë-kurë, kur-m, etj.), tëhjek, tëfaqë, tfunduo, tfilluo, tndŷ, tfurk;
- Tër: tërbuo (buo, cbuo, dbuo, vduo), tërmal (mal-i), tërqeth (për-qeth), tërhjek (hjek), tërpjetë (shpjetë), tërfëlluo, tërfëllimë (krh. fëllim, fullim ‘puhi-ja’);
- Tu: tumirë (mirë), tumbarë (me vû mbarë, lëmbarë);
- Va: (v): vagulluo (agulluo), veguo (aguo), vegulluo (agulluo), vërgluo (erguo), varresht-i (rresht-i), vö-ja, vrap-i, vqud-u (qud-i), vduo, vdorë (buo, borë), i verbët (i vorbën);
- Vër: vërsulë (sulem ‘turrem’), vërzagët (i vërgjakët ‘pa-gjak’), vërzhgallë (krh. sgallë, shgalë, i skjarët?);
- Z: zbardh, zbardhullinë, zbeh (sbeh), zdritë, zgardhënuo, zgale (shgalë, sgallë), zgobinetë (gobën, gobellë), zgërrojçë (gërrye);
- Zdër: (stër?): zdërlug (lug-u), zdryp (hyp), zdërveluo (vele-ja);
Visaret e Kombit, Vëllim i XI, 1942.
- A: që dëfton largsì, për shëmbëll, a-tû (kë-tû), a-jŷ (kë-jŷ), a-ta (kë-ta);
- B: ndër fjalët bryeshëm (rryshëm), breshën (reshë), brumbullak (rrumbullak), brydhët (rrudhët);
- Bë: bështajë (krh. shtal-b, gja a bimë e nglomë; don dijtë se b’ja në mbarim të fjalës asht një përapashtesë, për shëmbëll thar-b (e përtharë), bëdoruo, bëza (me lëshuo za), bëzhurgë (krh. ndurgë);
- Bi: bilashnjok (bi-lash-n-ok: elementi përbaës lash- khr. lé, lind, lasht, dhe tj.); mbaresat -n e -ok, binok: me dy thalba (krh. hudër noke, me një thalb); bibirek (shtuara) (?);
- Bu: bushikë (pëshikë, mbëshikë), bujashkë (bu-ashkë-a, me një -j kumbuose ndërmjet);
- C: cbardhë, cmërdhazët, në vënd të s’ës a edhe privative (crolët);
- Ca: ca-mërdhok (krh. mërdhok), ca-nguletë (krh. kuletë), ndoshti dëften një smadhim;
- Cë: cë-rrâ-ni (krh. me rrâ ‘rrëjedh’), cërangth-i (?);
- Ç: [çë, çu], privative: çboguluo, çgallavitë (krh. sgallë, shgalë), çmbush (mbush), çmunduo, çngulë, çpla, çrukë, çu-bardh; a fuqizuose: çfurk (për të-furk?);
- Ça: fuqìzuose: ça-furde (furde), ça-përkosë (bretkocë);
- Qu(?): qu-herdhe (çerdhe);
- D: [dë, di, du]: d-ergjë (krh. errgjë), dëkuo (du-kuo, të-kuo, mbë-kuo), djath-i, dëbuo (buo), dborë (borë), sht t-ë: tëholluo, tëkurë, dhe tj.
- G: [gë, ga]: gaft (krh. aft, taft), gamill (kaça-mill, kër-mill), ga-zheluo (zhele), gëdhâ-ni (dhâ-ni), gëthep (thep-i), gë-zhullë (zhul-i), ga-lavër (lavar, lavrak), ga-glicë (glicë, glacë), ga-labérë (labër), gallmuo (allmuo), ga-lëmuç (lëmuç):
- Gër, Gël: gëlvozhë, gërvozhë, gërvogje, gërvoskë (voskë), gël-qere (?), gërgalle (rrëgalle);
- H: si parashtesë s’gjindet, por ha (hangër, etj.) hyn si element përbaës ndër disa fjalë: ha-grep (han grep), han-ndrak (han ndragun), hajgalle, has-galle (galle-ja, krh. sgallë, sgalë, golle që përpin), haj-ganec (ma se ganec), ha-llajkë (ma se llajkë, llojkë), ha-sht-ull, ha-m-allë, ha-s-lë;
- F: (pë), fëshâ, fëshî;
- Fili: për shëmbëll: filikanla (kanlë-a), element përbaës;
- Fi: (bi), fi-lash-njok (bi-lash-njok);
- K: [kë, ka]: ka-bisht (bisht), kaleshan (leshtak), kalehët (lehtë), ka-çikrrë (çikrra?), ka-çubë (çubë), ka-çubét (çubë--ét), ka-boq (bokë?), ka-çik (çika, gja e vogël), ka ditë, ka herë, kaplliqe (pllojcë?), kacurrél (cuprrle?), ka-përdî (përdî), ka-përthye (mbërthye); kegjrë (egjrë), kandë (andë-a), kandisë, kedh (edh), këlysh (lé), këndajtë (andë), këputë (putë), këpujë (kopujë, pujë, kërpujë); kësthalluo (shtalkë), këthye (mbërthye), këpurdhë (lëpurdhë, kërpurdhë, shka-purdhë, përpurdhë), kë-putë (putë ‘avitë’); dëften afrim ndër fjalët: kë-tû (a-tû), kë-hâ, kë-tej (a-tej);
- Kaca: kaca-nelë (krh. snelthin), kaca-vjerrë, kaca-varë, kacë-rrâ, kaci-mare (mare-ja), kaca-drê (drê-ni), kaca-fytë (fytë, rrucufitë, curufitë), ka-cub (krh. cub-él, cub-ak), kac-bulë (bulë-a), kaca-dhâ (dhâ-ni, gërdhâ-ni), kaca-llâ (për: kata-llâ-ni), kaci-pun (pupëza);
- Kala: kala-dredhan, kala-dredhuo, kala-dredh (dredh), kala-mendë (mënd-ja), kala-vesh (vesh rrushi), kala-vigjas (vig-u), kala-ngërrç (ngërrç-i);
- Kata: katalesh (lesh), kata-rosh (roshan-e), kata-llâ (kaca-llâ);
- Katra: katra-pilë (pilë-a), katra-lojë (lojë-a), katrasjél (kotrosol), katra-gjysh;
- Kër: kërboç (botë), kërbojë (bojë), kër-cûq (cûng), kërdhokull (krrokull, mbërrokull), kër-cinglë (cingël), kër-sânëz (sânëzë), kër-purdhë (shkë-purdhë), kër-pujë (këpujë), kërcalë (plotë, pemë kërcalë me kokrra, lum kërcalë me peshk), kër-bisht (bisht), kër-lesh (ka-leshan);
- Kërth: kërth-ndezë (ndezë), me ndezë për rreth, krh. rrajën ndër fjalët qërthull, shkartët, shkarth;
- Ko: kopujë (pujë, këpujë), ko-pitë (pjetë, për-pjetë, sh-pjetë, pjetë-poshtë), ko-pil (pjellë e keqe?), ko-pèll (krh. ça-pèll), ko-teshë (teshë), ko-dhele (gëdhele, dhele);
- L: [la, lë, lu, li]: la-vjerrë (vjerrë), la-tredh (tredh), lëbardh (bardh), lëkuqë (kuqë), lëfyt (fyt), lë-qê-ni (krh. qên-th-i), li-karthë (lingarth); në fillim të fjalvet shënjon si circum e latinishtës, lu-qerbullë (qerbullë-a?), lubardhë (bardhë);
- Ma(?): macurrèl (curr-i?), ma-jere (mba-ere), element përbaës ma fort;
- Mbë: mbëledh (ledhë), mbëkuo (dëkuo, dikuo, dukuo, tëkuo, kuo), mbësy (sy-ni), mbë-shefë (sheh), mbëshâ (shâ), mbëza (zâ); asht një bë e sbutme; mbufuo (krh. uf-k);
- Mbër: mbërdosët (përdosët), mbërdhez (dhez), mbërdhok (pa-përdhok, ca-mërdhok?), mbërzanë (zanë), mbërdhazët (mbërdhezët, dhez); asht një për e sbutme;
- M [më, me]: mëtuo (krh. tuo), më-rrnjoshk (krh. rrqoshk), me-tefe (krh. tef-i), mrrodh (rrodhëc, rrudh?), mkuo (mbërri), mbrrut (brrut), meqafe (qafë), mbuhatë (buhat), meranduo (randuo), merenduo (renduo);
- N: (e thjesht): motit si ex (e) e latinvet: sod: nkote, nkrejcë (që asht prej krejet, mkrejcë), i nkatëshëm, njak (n--gjak, krh. lat. ex-sangue), nkeqë ndiçëm (i, n--ditësh: prej ditësh), ndeshë (n--teshë), ndalë (n--dalë), etj;
- Ndë: ndujtë (nd--ujë, krh. shujtë, bujtë), ndujgë (nd--ujë-kë), nderri (nd--err-i);
- Ndën: (nën, nan, nar), nëndkambëcë, nëndorë (rushat-i), ndënhundë, nënbishtë, etj.
- Ndër: ndërdomna (domën-a), ndërdyzash, ndërkye (krh. i kiem, përkye), ndërmblysë, ndërsynuo, ndërzye (gjye?), ndërlikuo (lik-u), ndërmjet, ndërkambë;
- O: privative, krh. odokët (doke-ja), ogriqët (? grigjë-a), obrokth (vrokth-i rokth-i), ogërrc (kërclë-a), oputë (sputë);
- Pë: (p): pësheh (sheh), pëshurrë (shurrë); pëza (bëza), pështjellë (shtjellë), pështetë (mbështet, shtat-i?), përruo, përroskë (rrâ?), përshî (shî, fëshî), pah-i;
- Pa: pa-vajçëm (krh. i vajatun, i kadálshëm), pa-përdhok (krh. mbërdhok guri, ca-mbërdhok); këtû s’dihet a janë me û da fjalët kështû e në kjofshin me u dá kështû, sikursè asht gjith nglamja, s’dihet se çë zyrë ka parashtesa -pa;
- Pa: privative: pa-atillë, pa-andëshëm, pa-bukur, pa-mirë, pa-gjam;
- Pala: palavig (vig), pala-pet (petë-a), palaqys (?), ma fort element përbaës në vështrim të fjalës palë-a;
- Para: element përbaës në ç’ka doket: paragun, parnè, paravang, paravithe;
- Për (mbër: m-për): përbî (bî), përbû (bûjtë), për-bâ, për-ça, përboçë (kërboç), përdhecë, për-dorëcak, për-gojisht, për-shkye, për-dî, për-be, për-thá; ka vështrimet e shtesavet latinishte re, in, ex, de, etj.
- Pri: pro (për e shndërruome), pro-vanuo (përvanuo), profulitë (përfulitë), prianuo (përanuo);
- Pi: (bi): pi-nok (pinjok), pi-lash-njok (bilashnjok);
- Pí: (mbì): ndër toponyme: Piburg (Narburg), Pí-kala (Kalajt);
- Rr: rrpjekë (pjekë), rrpujë (pujë), rrshim (rr-shijim? shijuo ‘me ra shi’), rrmâçët (mangët), rrhat (dihatë?), rrqasë (qasë), rrbishte (bisht), rrqethë (tërqeth), rrpjetë (tat-pjetë, sh-pjetë), rrkûth (skûth); dëften të përsëritunat e të rrastit e veprimit;
- S: sâmët (âmët), sâmëtim (âmëtim), sâmë (m’u: me bjerrë âmën e mirë), samadak (krh. hamadak?), skoçinë (koçitë), sbeh (beh-i), spilik (pilik), spagjë (pagjë), sbathë (bathë, mbathë), stenèc (tenèc), skujmë (i lëkuqëm); herë mohuose, herë e vûme për ves (?);
- Ske: skëdejëm (me u dejë, i dejun tejèt, i stër-dejun);
- Skër: skërpurdhë (shka-purdhë), skërloq (lot-ja), skërvalë (krh. shvalë, stërvalë), skërfyll (fyelli);
- Stra: straerë (jashtë ere), stramastik (stra-mast-ik?), stra-bole, strabolèc;
- Stër: stërflok (flok), stërkanël (kanël), stërkungull (kungull), stërpujë (pujë?), stërvalë (shvalë), stërfycë (fyt-s), stërgjysh (gjysh), stërholluo (holluo), stërpikë (pikë), stërthanë (thanë), stërbâ (bâ);
- Shala: (shara): shalakuqë (me kuqë te s’ban), shalavrik (i shpejtë fort?), sharapjekë (përpjekë, etj.);
- Sha: shaputë (putë);
- Shka: shkapër, shkadhèc (dhè-u, krh. shkërdhèsë), shkallmuo (allmuo), shkapër-cye (krh. këcye), shkapërderdh (derdh);
- Shkal: shkalbaltë (baltë) (?);
- Shkël: element përbaës: shkëlqarë, shkëlxye (shkël-qye), shkëlzye;
- Shkër: shkër-mëndë (mënd-ja), shkër-dhye (krh. dhje);
- Sh: shkarpë mali (krh. karp, karmë), shbî (bî), shda, shdredh, shduluo (dulí-ja?), shflukët (flug), shgalë (hajgalle), shgërmuo, shkrrithë (grrith), shbajtë, shdukë, shpalëc (palë-a?), shpat (krh. pat-i), shpât (lpât), shmekë (mekë), shfrŷ (frŷ);
- Shpër: (përbâ), shpërdhit (merdhif), shpërdhos (përdhos), shpërfik (fik), shpërnjoftë (njoftë), shpërlakëc (shëpëlakëc, pirajkë, rrahëc), shpërnderuo, shpërthye, shpërngulë, shpër-dredh, shpërdá;
- Shtër: shtërzye (krh. ndërzye), shtërmangët (rrmâkët);
- Shu: shuplakë (shëplakë);
- T: [të, d]: tëlanuo (të lana-t), tëholluo (hollë), tëkurë (përkurë, lë-kurë, kur-m, etj.), tëhjek, tëfaqë, tfunduo, tfilluo, tndŷ, tfurk;
- Tër: tërbuo (buo, cbuo, dbuo, vduo), tërmal (mal-i), tërqeth (për-qeth), tërhjek (hjek), tërpjetë (shpjetë), tërfëlluo, tërfëllimë (krh. fëllim, fullim ‘puhi-ja’);
- Tu: tumirë (mirë), tumbarë (me vû mbarë, lëmbarë);
- Va: (v): vagulluo (agulluo), veguo (aguo), vegulluo (agulluo), vërgluo (erguo), varresht-i (rresht-i), vö-ja, vrap-i, vqud-u (qud-i), vduo, vdorë (buo, borë), i verbët (i vorbën);
- Vër: vërsulë (sulem ‘turrem’), vërzagët (i vërgjakët ‘pa-gjak’), vërzhgallë (krh. sgallë, shgalë, i skjarët?);
- Z: zbardh, zbardhullinë, zbeh (sbeh), zdritë, zgardhënuo, zgale (shgalë, sgallë), zgobinetë (gobën, gobellë), zgërrojçë (gërrye);
- Zdër: (stër?): zdërlug (lug-u), zdryp (hyp), zdërveluo (vele-ja);
Visaret e Kombit, Vëllim i XI, 1942.