ISO
Posted: Mon Aug 18, 2014 3:15 am
ISO fjala greke për e barabartë, ose fjala Shqipe "njisoj".
Shikoni me kujdes "iso-n" në mes, e cila është dhe fjale e vjetër Shqipe per "iso-n" labe ku zërat e shoqëruesve janë "njisoj", njësoj, jane me "iso".
Ne Shqipen standarte është "njësoj", a e kanë marrë qëllimisht rastin më të keq të ndryshimit tingullor gjatë përdorimit të kësaj fjale, sepse ne dialektin e thellë tosk, dialektin Çam është gjitashtu me “i”, në gëgënisht është "njisoj", por në labe-toske eshte vetem një "iso" për “iso-“n tmerësisht të vjetër që na vjen që nga koha kur nuk ishin shpik ende instrumentat muzikore. Në "një" e Standartit “i-ja” vjen e shëndruar, e fshehur tingullisht, nga një "nii", “I” e zgjatur e cila me kalimin e kohës shëndrohet në tingullin "j". Vetëm simboli i "j" tregon origjinën e "j" jo vetëm si tingull por edhe si shkronjë. Por, në gegënisht ka ngel si në fillim "nji".
Mësoni gënjështrat e fjalëve të "greqishtes" dhe mund të mësoni se edhe kur janë kopjuar dhe hedhur në libra: në mesjetë atëhëre kur koha e librave të kopjeve të librave “atnikë greke” verifikohen shkencërisht me metodën e karbonit . Janë marrë vetëm prej Shqipes hedhur në librat nga priftërinjte dhe emërtuar si "greqishte antike" shume të hershme, por t'ndërtuar shume vonë si kohë historike. Kur hynë me hellë në këtë pikë merr vesh që “greqishtja e vjetër” humbi dhe s'kishte më folës, por disa të panjohur shumë vonë n'kohë arritën ta përkthenin e ta kthenin të vdekurën në jetë.
Gjuhësia është ndërtuar mbi një gënjështer jashtëzakonisht të madhe. Historia në përgjithësi dhe Historia e Gjuhës dhe Etimologjia tregojnë vetem dhe vetëm një gjë: Sa e lehtë është të genjesh njerëzit, shumicën edhe në kohët që ne i mendojmë si moderne, në kohën e vërtetimit lehtësisht të çdo burimi informacioni.
Shikoni me kujdes "iso-n" në mes, e cila është dhe fjale e vjetër Shqipe per "iso-n" labe ku zërat e shoqëruesve janë "njisoj", njësoj, jane me "iso".
Ne Shqipen standarte është "njësoj", a e kanë marrë qëllimisht rastin më të keq të ndryshimit tingullor gjatë përdorimit të kësaj fjale, sepse ne dialektin e thellë tosk, dialektin Çam është gjitashtu me “i”, në gëgënisht është "njisoj", por në labe-toske eshte vetem një "iso" për “iso-“n tmerësisht të vjetër që na vjen që nga koha kur nuk ishin shpik ende instrumentat muzikore. Në "një" e Standartit “i-ja” vjen e shëndruar, e fshehur tingullisht, nga një "nii", “I” e zgjatur e cila me kalimin e kohës shëndrohet në tingullin "j". Vetëm simboli i "j" tregon origjinën e "j" jo vetëm si tingull por edhe si shkronjë. Por, në gegënisht ka ngel si në fillim "nji".
Mësoni gënjështrat e fjalëve të "greqishtes" dhe mund të mësoni se edhe kur janë kopjuar dhe hedhur në libra: në mesjetë atëhëre kur koha e librave të kopjeve të librave “atnikë greke” verifikohen shkencërisht me metodën e karbonit . Janë marrë vetëm prej Shqipes hedhur në librat nga priftërinjte dhe emërtuar si "greqishte antike" shume të hershme, por t'ndërtuar shume vonë si kohë historike. Kur hynë me hellë në këtë pikë merr vesh që “greqishtja e vjetër” humbi dhe s'kishte më folës, por disa të panjohur shumë vonë n'kohë arritën ta përkthenin e ta kthenin të vdekurën në jetë.
Gjuhësia është ndërtuar mbi një gënjështer jashtëzakonisht të madhe. Historia në përgjithësi dhe Historia e Gjuhës dhe Etimologjia tregojnë vetem dhe vetëm një gjë: Sa e lehtë është të genjesh njerëzit, shumicën edhe në kohët që ne i mendojmë si moderne, në kohën e vërtetimit lehtësisht të çdo burimi informacioni.
