Etimologjia e fjales.

[rrëqebull]

Kjo parashtesës g- zgjidh vërtet shumëçka!


Le të marrim fjalën "glob".
Këtu me të drejtë kësaj radhe e lidhin me glomus që na është thjesht: g-lomsh [ku ndryshim m > mb > b ësht cok Shqip, siç thotë dhe Pokorni].
pra lomsh(lëmsh, fjala burimore për orientalizmin "top") > g'lomsh > glombsh > "globus"

Një përqindje e stërmadhe e fjalësit(leksikut) latin është i gjithë i prejardhur nga Shqipja nëpërmjet kësosh ndryshimesh.


Pajtonem plotësisht me ty bardus, për gdhij dhe zgjedh, porpër sa i përket 'gdhen' anojte më tepër nga një shpjegim ku është fjala
GDHE I m. sh.
1. Nyell i fortë në trungun a në degët e një druri. Gdheri i pishës. Dru me gdhe. Shkop me gdhenj. Dërrasë me gdhe.

burimi i foljes gdhend = e bëj drurin me gdhera (= i jap forëm),
si folje sinonimike me `skalit` por, ndryshe nga kjo e fundit, jo duke e menduar si përpunim që heq lëndë nga druri, por si përpunim që i krijon sipërfaqes gdhera, të dala, gunga, etj.

Prandaj, nëse bënet fjalë për një ndërtim parashtesor me anë të g-ës, duhet parë tek emri g'dhe.

Gjithsesi, duke parë këta ullinjt, jam i nxitur të shoh një lidhje të llojit gdh->< kth-.
Prandaj dhe më sipër kam shkruar që

Fjala gdhend, që thua ti bardus, s'e di pse po gjitnjë më ka shtyrë të mendojte për ndonjë lidhje me χθών

për tingullin; sepse po qe se nisemi nga kth-, bënet e gjitha më e thjeshtë.
Duke pasur fare Shqip:
kë-thesë < kë-thyesë < kë-thyerje,
nga këtu, pjesa kth- zbutet në gdh- dhe, duke mos tingëlluar më si "thyerje drejtimi", mprehtësi, etn., jep atë butësi tingullore që kujton e ndjell dredhjen, gjarpërimin,

[rrëqebull]

Rasti i "cheers - look, expression" dhe 'çehre - pamje, shprehje' (viewtopic.php?p=39870#p39870),
me sa duket nuk qenka i vetmi!

:



Përsëri lind pyetja, edhe ánglët e frëngët "nga turqishtja" e paskan marrë ?!?!
Këtu e nxjerrin si me pahir nga latinishtja "baculum", por më duket si shpjegim «hudhër në kungull»(«kodra pas bregut»).

Për mendimin tim, kemi përsëri të bëjmë me një fjalë Shqipe, zbërthimi fjalëhetimor i së cilës është si vijon:

beqar < bekjar < beklar < be-klarë = që ende nuk ka dhënë Benë (këtë e ndeshin tek fjala FEjesë, sepse be>=<fe)
[ndërsa fjala `klarë` është e njëjtë me `klartë`(> kjartë > qartë), e cila ka kaluar në latinishte nga ilirshqipja, pasi është krejt fjalëndërtim Shqip dhe ka dalë nga lidhja e parashtes kë + mbiemrin larë (i pastërt, i pastruar)].
Dhe nga kjo trajtë ka kaluar në latinishte, e pastaj në frëngjishte e anglishte.

Ja dhe një turqizëm dhe një latinizëm më pak nga thesi me të pavërteta, të thëna nga gjuhëtarë të paaftë dhe me një padituri të theksuar të Gjuhës Shqipe.

[bardus]

Per pak sa nuk u dorezova kur e lexova postimin tend te mire aty siper,

por prape thashe ta shoh se c`thone nja dy burra tjere , Mann dhe Junku.


Nga S.E.MANN na jepen keto fjale :

dhënd , v. cut, carve,rough-hew (=gdhend) K. Bsh. W,;
dhenës FL., sculptor,carver ;
dhenoj v. carve,rough-hew Ba. Bsh.
dhenë , = dhend,gdhend q.v. FL. (N)
pl.dhenza shaving,paring (Kruje) ER.,;
gdhend gdhent,gdhës v. carve chisel

ndersa nga J.JUNKU :

dhenn (me) , intagliare,scolpire ;
dhenuem,-e,-i , agg.scolpito
dhennuem (t`),it,incisione

besoj se duhet ta pranojme qenjen e rrenjes *dhen e parashtesuar g- ne gdhend.

Aty tek Mann, pashe fjale te cuditshme qe si kisha degjuar ndonjehere,
gargjis v.shine,beam qe mendoj se ka ardhur nen fjaleformimin ne fjale g`arg_is,pra nga arh(=g) ,eshte e njejta rrenje qe dha Argive,Argos etj., ne fakt eshte *ar > arg , arb, arth(= e bardhe) dhe tek arb ,-b eshte folja bej e ngjitur ,qe e ben rrenjen aktive arb ose bej`ar njesoj si shter > shterp` (p=b).Po aty gargi lance ,spear ,hark prej g`ark ''hark''.

Pervec ne shqyp edhe Boetia dhe Spartanet duke se e kane perdorur fj.form. G(?) +_
γέτορ (Lacones ) ετος year vit ; γήθια (Βοeot. Cret.) ήθη shtrydh sit ;, ; γϊπον (Βοeοtί.) είπον ; .γίαρ (Βοeοtί.) ές εαρ ;γλαυκός λευκός .
γιο (Τarentini) αύτοϋ, shqip ''kjo''

[rrëqebull]

Shumë ndhimuese vështrimet e tua bardus.

Nuk është se kam ndonjë bindje të madhe për shpjegimin me anë të kth-><gdh-,
madje nashti duke u përqëndruar pak më shumë tek trajtat pa g-ën, më tërhoqi vëmëndjen një shpjegim tjetër i munçëm.

B. Dema, jep edhe këtë:
//i dhenshëm: qi mund të dhenet (edhe fig. qi mund të edukohet)//

dhe sidomos pjesa e dytë, më bën të mendojte për një rrjedhim të fjalës nga folja *me u dhen, ndoshta motërzim i veçant i foljes me u dhân, në kuptimin e përpunimit të lëndës,
porsi tek rasti i fjalëve

I EPSHËM mb.
1. Që mund të epet, që përkulet a lakohet.
Thupër (shufër) e epshme.

EP kal.
Përkul; anoj duke e lakuar, e bëj si lak. E epi trupin (shufrën). S`e ep dot.

JEPEM vetv.
5. vet. veta III. Përkulet, lakohet, epet. Jepet teli (purteka). Jepen majat e plepave.

dhe për mendimin tim folja me u ep është si të thuaç ～me u jep(e padëgjuar) = me u "dhen"(dhân)
Pra me g'dhen = të krijosh diçka nga "dhënia"(=përpunueshmëria) e drurit.

[Edhe vet fjala `epikë`, si mbiemërzim i emërzuar i foljes ep ka lindur, ose në kuptimin 'ajo që jepet, trashëgohet: tradita',
ose në kuptimin bôjetik (me bô, të bësh): 'krijimtaria poetike e rapsodit, që "ep" fjalët sipas tregimit muzikor'.]

gargjis v.shine,beam qe mendoj se ka ardhur nen fjaleformimin ne fjale g`arg_is,pra nga arh(=g) ,eshte e njejta rrenje qe dha Argive,Argos etj., ne fakt eshte *ar > arg , arb, arth(= e bardhe) dhe tek arb ,-b eshte folja bej e ngjitur ,qe e ben rrenjen aktive arb ose bej`ar njesoj si shter > shterp` (p=b).Po aty gargi lance ,spear ,hark prej g`ark ''hark''.

Pajtonem plotësisht me shpjegimin e `gargjis`; Dizdari e përmënd kur shpjegon fjalën "gargí" të cilën e jep si fjalë turke, mirëpo thotë se në Horën e Arbëreshëvet përdoret «hënza gargjis» (hana shndrit). Hajde merre vesh se ça lidhje ka folja gargjis (shndrin) me "gargí" (heshtë, shtizë).
Për ato të tjerat më duhet më shumë përsiatje sepse, sidomos shpjegimi me foljen 'bëj' në fund, më duket shumë i veçantë.

Shumë i çmuar fjalori i E.Man-it!

[faon perrovarri]

Shume mire e ka pikasur B.Dema , vecse midis G-DHEN'T dhe ME U DHǍN zinxhiri evolutiv ka nja tre-kater hallka , te cilat detyrimisht te cojne te gjuha AR-mǎnve (věllenjve) .
Nuk eshte rastesi emrat AR-mǎn,Ar-bǎn, nuk eshte rastesi se ne shpine trojet e sotme e banuara nga shqipfolsat kane nje vijushmeri kontaktuse me vllehet, qysh prej serbise e der ne BEOTINE (Livadhia ) greke , kjo bashkjetese ne terren shoqerohet dhe ne gjuhe.
Gjuha shqipe nuk ka huazuar apsolutisht asgje nga e ashtuquajtura latinishte apo greqishte. Substrati gjuhesor protogjenik, arkaik ne masen 100% eshte i njejte me gjuhen vllahe i diferencuar lehte fonetikisht, sipas hierarkise evolutive artikulative.
Struktura zanore qe kodifikojne konceptet e tendosjes ne hapsire dhe kohe te greqishtes se lashte , nuk mund te kuptohen pa fjale fondamentale te shqipes, ato qe kane te bejne me bashkveprimin te individve dhe gupit si te shqipes dhe greqishtes nuk mund te argumentohen pa gjuhen e vellaut.Ky substrat linguistik pro latin perhapet deri ne gjuhen e sllaveve te Moravise karpatiane dhe evolon ne polonishten e sotme krejt natyralisht nga presioni i tonalitetit muzikor te strukturimit sindksiologjik te fjales , ndikime te cilat i gjejme dhe ne gjuhen gjermane. Por keta te fundit si , duke qene se jane grupet e fundit te "malokve" endo-evropiane kane adaptuar kete substrat linguistik krejt pa kritere.
Ju ndjek ka hera , dhe shikoj qe keni kolisur nga fakti qe nuk keni idene nga gjuha e AR-manve,VELLENJVE. Eshte si te vesh te burimi dhe te mos pish dot ujě.

[ALBPelasgian]

Cila mund te jete etimologjia e vertete e qytetit te Verrise ne Maqedoni (shq. vërri?), e cila ne burimet e vjetra shenohet si Βέροια ose Βέρροια. Qysh ne fillim e gjykoj jo fort bindes afrimin qe i bejne ne rrenjen IE *bher- 'to bear, bring, carry' (ndonese ajo mund te perqaset me shqip ''bjer'' ne kuptimin ''sjell'', aty ku ne fakt fonologjikisht maqedonishtja e vjeter, sikur iliro-shqipja ndahet nga greqishtja ku *bh e vjeter kthehet ne -b te te dy te paret, perderisa ne greqisht shnderrohet ne -f).


I pari qe ka permendur kete qytet dhe njefare analize gjuhesore eshte Herodiani:

Βέροιας πόλις Μακεδονίας, ήν Φέρωνα κτίσαι φασίν, αυτός δέ τό Φ εις Β μεταποιείν, ως Φάλακρον Βάλακρον καί Βίλιππον καἰ Κεβαλίνον. Αλλοι από Βέροιας τού Βέρητος τού Μακεδόνος. Εστί καί πόλις Συρίας.

Nje legjente tjeter e shenuar nga Stefan Bizantini mbi qytetin e Mizese ne Maqedoni permend Beroin, si personazh mitik ne Maqedoni:

Μιεζα; πολις Μακεδονιας; Στρυμονιον εκαλειτο απο Μιεζης θυγατρος Βερητος του Μακεδονος, ως Θεαγενης εν Μακεδονικοις. Βερης γαρ τρεις εγεννησεν, Μιεζαν, Βεροιαν, Ολγανον, εφ’ ων ποταμος ομωνυμος και πολις Βεροια και τοπος Στρυμωνος.

Teksa emri Beroe nga disa cilesohet si thrako-frige (madje ne armenisht nje fjale e ngjashme, qe per momentin s'e kujtoj, ka kuptimin ''pjellore''), mua me intrigon nje tjeter etimologji qe perqaset me shqipen.

berojtë-a ef. grua elegante (Tir.), sh. edhe beronjë berojë-a ef. 1. shigjetë, lloj gjarpëri; 2. çdo gjë e gjallë që s'ka pjellë ende dhe nuk e therin (Lushnje); (Korçë) dele që është e re dhe s'ka pjellë ende (Lumë) rrunxë; 3. dele shterpë (Labëri); kafshë femër që s'pjell; mb. pelë - = që s'pjellë (Tiranë), i thonë edhe buacës që ethet, po nuk pjell: kjo buacë mori terë, po nuk mban se është - (Myz.); dele, pelë — = e hollë e e gjatë; FGJSH 34 beronjë; gjarpër i hollë e i gjatë që i mbështillet njeriut a shtazës për rreth, kur do ta hajë. Studime filologjike, Volume 40, Issues 1-2, p. 167

Cili eshte mendimi juaj?

[rrëqebull]

//i dhenshëm: qi mund të dhenet (edhe fig. qi mund të edukohet)//

E bukura është se edhe vet fjala `edukim` është shqim Shqip,
dhe aspak e lidhur me "ex ducere" ('tërheq jasht') siç e shpjegojnë disa fjalëhetusë të lodhur.

Edhe kësaj radhe na ndihmon një fjalë e përmëndur nga Dema:
//me dukue: rrahë, ra me shtagë, shtypë, ndrydhë//,
nga e cila natyrisht është vjel dhe përçuar kuptimi i përpunimit, gatimit, farkëtimit, "rrahjes" së karakterit të nxënësit.

RRAH kal.
3. Përpunoj një lëndë, duke e goditur, duke e përzier a duke e ngjeshur me forcë shumë
herë me një mjet a me duar; bëj një punë duke goditur, duke trokitur etj., i bie shumë herë.
Rrah qumështin (kosin). Rrah vezët. Rrah baltën (brumin) gatuaj baltën (brumin).

Është njësoj si tek fjala "studium", e cila nuk është gjë tjetër veçse Shqipja `*shtytím`, pra shtytje, nxitje për të mësuar gjëra të reja. Edhe kjo, si shumë folje të Gjuhës kryevepërorer Shqipe, thellësisht e lidhur me njëmendësinë dhe artin e të qenit njeri në mënyrën më të bukur të mundshme, duke qenë Shqiptar!

[rrëqebull]

Cila mund te jete etimologjia e vertete e qytetit te Verrise ne Maqedoni (shq. vërri?), e cila ne burimet e vjetra shenohet si Βέροια ose Βέρροια. Qysh ne fillim e gjykoj jo fort bindes afrimin qe i bejne ne rrenjen IE *bher- 'to bear, bring, carry' (ndonese ajo mund te perqaset me shqip ''bjer'' ne kuptimin ''sjell'', aty ku ne fakt fonologjikisht maqedonishtja e vjeter, sikur iliro-shqipja ndahet nga greqishtja ku *bh e vjeter kthehet ne -b te te dy te paret, perderisa ne greqisht shnderrohet ne -f).

Për mendimin tim lidhja me `vërri > *vërrojë` qëndron shumë mirë.
bh-v, sikurse ph-f, sikurse bh-ph, janë ndryshime shumë të natyrshme. Ajo që në ilrishte veriore ka qenë `bjerë`, në latinishte ka dhënë "fero".

I pari qe ka permendur kete qytet dhe njefare analize gjuhesore eshte Herodiani:

Βέροιας πόλις Μακεδονίας, ήν Φέρωνα κτίσαι φασίν, αυτός δέ τό Φ εις Β μεταποιείν, ως Φάλακρον Βάλακρον καί Βίλιππον καἰ Κεβαλίνον. Αλλοι από Βέροιας τού Βέρητος τού Μακεδόνος. Εστί καί πόλις Συρίας.

Përtej verrisë, është me rëndësi edhe emri Βίλιππον, që duhet të jetë trajta burimore ilirishto-lindore, që siç the edhe ti, paraqet një b-ë në vënd të ilirishtojugores (a "greqishtes") ph/f-ë te Φίλιππος.
Pjesa e dytë, më duket pa asnjë dyshim sinonimi i kalit i ndërtuar nëpërmjet foljes `me hip`, pra
ιππος = *hiposh-i, (kafsha ku hipet, ku rihet hippun). Do qe mirë të gjurmonim edhe si e kemi ruajtur (nëse), atë pjesën Βίλ, e cila në trajtën Φίλ shpjegonet si "dashuri" {sipas shpjegimit: "Filippos = ai që i do kuajt"}?

Nje legjente tjeter e shenuar nga Stefan Bizantini mbi qytetin e Mizese ne Maqedoni permend Beroin, si personazh mitik ne Maqedoni:

Μιεζα; πολις Μακεδονιας; Στρυμονιον εκαλειτο απο Μιεζης θυγατρος Βερητος του Μακεδονος, ως Θεαγενης εν Μακεδονικοις. Βερης γαρ τρεις εγεννησεν, Μιεζαν, Βεροιαν, Ολγανον, εφ’ ων ποταμος ομωνυμος και πολις Βεροια και τοπος Στρυμωνος.

Teksa emri Beroe nga disa cilesohet si thrako-frige (madje ne armenisht nje fjale e ngjashme, qe per momentin s'e kujtoj, ka kuptimin ''pjellore''), mua me intrigon nje tjeter etimologji qe perqaset me shqipen.

berojtë-a ef. grua elegante (Tir.), sh. edhe beronjë berojë-a ef. 1. shigjetë, lloj gjarpëri; 2. çdo gjë e gjallë që s'ka pjellë ende dhe nuk e therin (Lushnje); (Korçë) dele që është e re dhe s'ka pjellë ende (Lumë) rrunxë; 3. dele shterpë (Labëri); kafshë femër që s'pjell; mb. pelë - = që s'pjellë (Tiranë), i thonë edhe buacës që ethet, po nuk pjell: kjo buacë mori terë, po nuk mban se është - (Myz.); dele, pelë — = e hollë e e gjatë; FGJSH 34 beronjë; gjarpër i hollë e i gjatë që i mbështillet njeriut a shtazës për rreth, kur do ta hajë. Studime filologjike, Volume 40, Issues 1-2, p. 167

Cili eshte mendimi juaj?

Për mendimin tim, duke patur parasysh edhe arketipat iliroshqiptarë në lidhje me gjarpërin,
shpjegimi me anë të `berojë` që ke përmëndur tinë, më duket më se e saktë, edhe për nga përkimi tingullor.

[bardus]

Nje varjant mund te jete nga bri -> vërri ,ky lloj ndryshimi besoj pranohet, kujtoj ketu bra -> vëlla ku shfaqet zanorja -ë - pas ndrrimit b > v (ë) .
Fjala bri si parafj. defton pozicion ,vendosje eshte pershkrues emervendi.( Vërri +Bri ?)

BRI 1. Përdoret me emra që shënojnë qenie, vende, sende etj., pranë të cilave gjendet a ndodh diçka; përbri, pranë, në anë; përgjatë. Bri oxhakut. Bri shtratit. Bri dritares. Bri malit. Bri kënetës. Bri pyllit. Bri rrugës. Bri emrit. Bri meje. Bri nesh. 2. Në anën (e dikujt a të diçkaje), përkrah. Hyri në luftë bri tyre. Bri për bri pranë njëri-tjetrit; krahas njëri-tjetrit, krah për krah.

Po ashtu edhe VËRRI, pershkruan nje vend,mua me duken afer si detyre qe kane per ti dhene kuptim te dickaje.

VËRRI f.Vend i ulët që nuk e zë era, vend i ngrohtë; kullotë dimërore në vende të ngrohta. Shkoi (zbriti) në vërri. E kaloi dimrin në vërri. I çoi dhentë në vërri.

prapasht. -ojë, oja - > onja qe ka ardhur nga -aja{aia} duket qe eshte e hershme dhe mund te jete edhe tregues qe nuk eshte latine, shqipe > shqipooj > shqiponjë. Berroje mund te jete edhe Vërri nga Bri -Bërri - Vërri ?.

[ALBPelasgian]

Per Bardus, rreqebulli, zeus, strokulli e gjithe te tjeret....

Gjeta nje fragment te nje autori teksa shtjellonte nje fjale nga fjalori i Hezikut, e te cilen e cilesonte si ilire. Shihet mbase me zor per shkak te rezolucionit te dobet:



Ka mundesi ta shtjelloni me tej barazimin qe i ben autori me shqipen?

Ju falemnderit paraprakisht!

[bardus]

Kete fjalen shqip misk- 'hoe,spade' ,qe i bie te jete, ''SHAT m.1. Vegël bujqësore në trajtën e një gjysmërrethi të hekurt.. '' ,

se paskam degjuar ndonjehere. Tek Hesychius thuhet qe μίσκος 'shat' perdorej vetem ne Thesali - ; μίσκος, cf. Hsch.II. in Thessaly, a kind of spade or hoe, Thphr.CP3.20.8

dhe gjithashtu , μίσκαιος ' κήπος' ''kopesht''.

Autori po e krahason me dicka perpara ketij fragmenti *(s)misk- ,por nuk dihet se me cfare .Sic e sheh, nuk te ndihmova aq shume .

[ALBPelasgian]

Falemnderit Bardus,

Artikulli i Hampit nuk mundem t'i qasem fare pasi qe google-books nuk lejon shfletimin e librit. Eshte fjala per artikullin The Albanian Dialect of Mandres.

[rrëqebull]

Per Bardus, rreqebulli, zeus, strokulli e gjithe te tjeret....

Gjeta nje fragment te nje autori teksa shtjellonte nje fjale nga fjalori i Hezikut, e te cilen e cilesonte si ilire. Shihet mbase me zor per shkak te rezolucionit te dobet:



Ka mundesi ta shtjelloni me tej barazimin qe i ben autori me shqipen?

Ju falemnderit paraprakisht!

Faleminderit ty për pyetjen ALB Pelasgian
me gjithë dyshimet e mundshme, mund të them se fjala më e përafërt me atë rrënjën μίσχ/κ-, nga ana kuptimore, më duket folja:

MIH kal.
1. Punoj tokën me shatë, me bel etj., rrëmih; gërmoj tokën me diçka.
Mih arën. Mih me shatë. Kali mihte dheun.
2. Prashit. Mih misrin (patatet).

Pra, nga ana kuptimore (sepse nga ajo tingullore ende duhet zhdërjendur çështja), mund të thuhet se
μίσχος = *mihës (vegël për me mih tokën, sikurse grihës: vegël për me grih; mprehës: vegël për me mpreh; etn.)


Nëse lexojmë tre kuptimet e ndryshme që ka fjala μίσχος:

A stalk of leaves or fruit, Thphr.HP1.1.7, 3.5.5, Porph. Gaur.3.3, etc.
2 husk, shell, Poll.6.94 (in form μίσκος), cf. Hsch.
II in Thessaly, a kind of spade or hoe, Thphr.CP3.20.8.

http://perseus.uchicago.edu/cgi-bin/phi ... 10:197.LSJ

gjëja e parë që dallonet është se janë të shkruara në të njëjtën mënyrë fjalë me tinguj ndoshta edhe shumë të ndryshëm nga njëratjetra, për arsye se s'ka pasur sistem të njësuar drejtshkrimor, kështu që çdo akademi, e më pastaj, çdo manastir, në mos çdo dorëshkërbyes (amanuens), vendosnin e ndiqnin rregulla të ndryshme.

Për shëmbull kuptimi i parë "stalk of leaves or fruit", përkon me Shqipen:

BISK m. sh.
1. Degë e njomë, e hollë dhe e drejtë, filiz; kërcelli i hollë i bimës, që sapo mbin.

Pra, tek kjo e para, veç mdryshimit të zakonshëm të ilirshqipes b > mb > m,
tingulli `sk` është i përfaqësuar nga gërmat 'σχ'.


Për mendimin tim atëherë, tek fjala μίσχος, mund të kemi thjesht një emërzim foljor (shndërrim në emër të një foljeje) me anë të praprashtesës -sk të Shqipes,
pra, njësoj si tek brej >=brisk, mbîj >=bisk, ndoshta kemi pasur edhe mih>=*mihsk.



Ndërsa κήπος për mua është shi *kepës

KEP m. sh
3. Vegël bujqësore, me të cilën prashitin a capitin; shatë, capë; ana me majë e pjesës
prej hekuri të kësaj vegle, të kazmës ose të një çekiçi. Prashit me kep. U thye kepi.

prandaj `kopsht` mund të jetë rrjedhim i kësaj, në kuptimin: <«është pjesë toke që "kepohet"»>.

[bardus]

Ka edhe disa trajta te dhena nga Rossi qe desha ti nxjerr ne dukje ketu;

miih ,(me) ,me miim,me mif,me herun,me punue mscate - patinare,rivoltare la terra ,divegliera,scasarla,-zappare

Miff ,me , zappare pastinare ''dig ''scavare

Mifftaar ,pastinatore ,miihmtar

Miihms, mifts, rgat - zappadore, miihmtar

Miihmtar, miftar -zappatore,soldato scelto

Miihmshm , miftshm,zappante

Miihun,miim,mifun - zappato pastinato

Miihun (t`) , t`mifun, zappamento zappatura



Ajo qe me ben pershtypje eshte se mungon nje trajte e shkurter emrore miih-na qe po te mendojme se *miih eshte rrenja do te

ngjante me mine ''pit or tunnel in the earth for obtaining metals and minerals,", ''miniere'' qe mund te imagjinohet si vend ku germohet ku

miihet .

[rrëqebull]

Ajo qe me ben pershtypje eshte se mungon nje trajte e shkurter emrore miih-na qe po te mendojme se *miih eshte rrenja do te ngjante me minë ''pit or tunnel in the earth for obtaining metals and minerals,", ''miniere'' qe mund te imagjinohet si vend ku germohet ku miihet .

Për mua s'ka dyshim; fjala `minierë` (*mihnierë) siç e ke parashtruar tinë duhet ta ketë burimin, po nga kjo folje,
porsi edhe minator > *mihnatôr/mihnatar.

Pararendësia e këtyre mund të ketë qënë *mihním (veprimi i të míhunit), nga ku është marrë rrënja *mihn- > min-