Beteja e Fushe Kosoves e 1389

[ALBPelasgian]

te bashkelidhur e keni nje fragment nga viti 1829, i cili heroin e madh te Betejes se Kosoves, kreshnikun e sa e sa sagave ballkanike e nxjer si shqiptar, ashtu sic edhe ishte ne te vertete.





History of the Ottoman empire, from its establishment, till the ..., Volume 40, Edward Upham

Duket se opinionin e ka helmatisur qysh moti lajthimi i Edward Gibbon-it, i cili thoshte se:

But the sword of his Janizaries could not defend him from the dagger of despair ; a Servian soldier started from the crowd of dead bodies, and Amurath was pierced in the belly with a mortal wound*

Prandaj, Elizabeth Stone hamendet nese Mileshin duhet ta quaje 'Servian' or 'Albanian' solider...

The Ottoman arms were victorious on the plain of Kossova, but Amurath was mortally wounded towards the close of the engagement by a Servian or Albanian solider, who gained access to..

History of the Ottoman Empire in Europe, Mrs. Elizabeth Stone, W.L. Allison, 1880, p.50

[kreksi]

Diçka qesharake ku ne kete liber perkthimi i kenges per Leke Dukagjinin...autori e quan "Poezi popullore "serbe""

Mallakastrioti, nese e kuptova si duhet, në këtë këngën seerbe ku permendet Leka ose Guvernatori i Prizrenit Leka dhe motra e tij Rosanda e bukur, e cila kundershton te martohet me prijsat serbë, pasi ia kputin doren, kjo hidhet nga kalaja dhe vdes..pra, nuk bêhet fjala për Lek Dukagjinin por per nje sundimtar i Prizerenit, disa vite para betejes së Koosvës, këtê perkthim e kam nga njê autor francez dhe te perkthyer në shqip, do e sjelli hera tjera..

[kreksi]

Si ishte situata ne Ballkan dhe Kosovë 16 vite para betejes 1389 ?

Ushtarët serbë qe ishin ne shërbim te Muratit, te cilin e kishin percjellur në ekspedita te mëdha në Azi ne Karamani e tërë lindjen, numri i atyre që ishin kthyer pastaj në Serbi, ishin ankuar nga mënyra që ai i kishte trajtuar.
Ata e akuzoin Muratin për keqtrajtimin e tyre në kushtet në të cilat u dorëzuan dhe u bën sherbtor te tij. Si pasoj e këtij angazhimi pranë sulltanit ishte humbja e dy luftërave, e vitit 1363 afër Nishit dhe 1371 ne Betejen e Maricës, ku serbët mbetën tributer te sulltanit andaj çdo vit ishin te detyruar ti angazhonin si atribut 1000 ushtarë sulltan Muratit për luftërat e tij në Azi. Lazari ia kishte vu me vemendje veshin ankesave te këtyre fjalimeve të ushtarve që ktheheshin nga sherbimi ushtarakë pranë Murati, prandaj Llazari mundohej të mblidhte sa më shumë prova ndaj gjyqit turk, situat e cila filloi të bëhej e padurueshme në popullatë ku pas një kohe kishin shperthyër kryengritjet, duke i larguar më këtë rast te gjithë Gjyqtarët e Spahijt turkë nga vendi.....
Sulltan Murati i I-rë, pasi perfundoi lufterat ne Azi, iu kthye perseri Ballkanit, ku ne vitin 1365 ushtria otomane kishte thyer krishteret afer Nishit por me 1371 afer lumit Marica në Bullgari te krishteret njohen disfaten finale dhe u deshen ti nenshtrohen osmanlive.

Ishte traktati i parë qe sulltani lidhte me krishteret qe keta Serbet, Bullgaret, Boshnjaket duheshin t'iu permbaheshin kesaj paqe.
Shishmani, mbreti i bullgarve kishte zgjedhur qe ne vend qe ti paguaje atribute sulltanit, ai i jep vajzen e tij kurse serbet dhe boshnjaket duheshin qe ti te pagujne tatime permes spahijve te tyre qe osmanlijet i kishin vendosur ne qendrat e medha. Marrveshja pra ishte qe serbet e Bullgaret te inuadroheshin edhe ne ushtrine osmane duke derguar ushtar te cilet sherbenin me se shumti ne mirembajtjen e ushtrise turke duke furnizuar ate me mjete te nevojshme.
Keshtu qe nga viti 1365 e deri 1371 turqit kishin ven kembet ne Ballkan, pra permes Spahijve pa e nenshtruar teresishte por duke iu lene nje autonomi te gjithe despoteve krishter.
Mirepo kjo situat e nenshtrimit nuk iu konvenonte te krishtereve, te revoltuar nga atributet e shtrenjta qe sulltani iu merrte, perpos kesaj, serbet e bullgarte duhej te furnizonin ushtrine turke edhe me trupa mobilizimi ne njerez per luftrat e tij ne Azi.Keshtu duke shfrytezuar preokupimet e sulltanit me luftra ne azi at vendosen te ngrihen ne kryengritje.

Nje kryengritje shperthen ne Ballkan derisa Murati ishte i zenë me luftimet ne Azi, ku Shishmani kishte lidhur aliance me Llazarin e Serbisë, nipin e Dushanit, te cilet ne kete kryngritje i largojne Spahijet osman duke gjetur perseri lirine e tyre, pra kjo revolte e vitit 1387 nxiti sulltanin qe te kthehet perseri qe ti nenshtroje te krishteret e ballkanit. Ai kishte zgjedhur te kaloje Thrakine pertej maleve Hoemus qe ishin si mure mbrojtëse i pakapercyeshem per nje ushtri te madhe qe te futet ne mbrendesi te krishterve.

Murati kishte hartuar planin e tij, i mblodhi të gjitha forcat që kishte në sherbim për të marrë hak ndaj veprimit të pa pritur të Lazarit i cili e kishte shkelur marveshjen. Kur ai i kishte bër të gjitha përgatitjet e tij, i dërgoi ambasadorë për të deklaruar luftën, dhe pothuajse menjëherë ai mblodhi një ushtri të fortë prej gjashtëdhjetë mijë luftëtarëve dhe u nis në drejtim të krishterve me që qellim ti ndeshkoje ata ..
Sulltani pra u nis nga Brusa, kaloi Bosforin, (atehere Konstantinopoja ishte ende e pa pushtuar)duhej te arrije ne Jardika.Ndalet ne Gustendil(Kustendil) tri dite dhe merr rrugen drejte Nishit qe e quanin Sheherkoj.
Sulltani me vete kishte sjellur edhe deve, keto kafsh te pa para per krishteret, mendonte se do ti impresionoje me to, por kishte sjellur edhe disa topa nga azia qe me gjithe kete stratagjem te jashtezakonshem shpresonte ne fitore kunder koalicionit të krishterve.

Nga Hajka arrin neë Jardika(Sofije) Gustendil, Uluova, Karatova, kalon gryken e Orbelusit(Kaçanikut) dhe Gunushiizir dhe hyn ne Kosovë peballe ushtise krishtere te cilet prisnin ushtrin osmane
Ewrenos Begu dhe Jigit Pascha moren udhëheqjen e avangardës. Ushtria u vendosen në veri, e kaluan grykën e Orbelosit, kampet Gunvschhisz ir (1), në perëndim kaluan lumin Morava natën duke rrahur tupanin ata u gjenden në fushen e Beztejes të vendosura në gjashtë divizioneve.

I pari divizion ishte i udhëhequr nga veziri i madh, i dyti nga princi Pajeziti, i treti nga Ainelutem, i katërti nga Princi Jakub, i pesti nga Saridsch Josha, dhe i gjashti personalishte nga sulltan Murati ne mes i rrethuar me truprojen, çaushet e tij(2).

Në këtë kohë Kosova ishte një qender strategjike ku mund te arrihej aty lehtë nga te gjitha anët, si për Boshnjaket e Hercegovet, Hungarezet, Shqiptaret, Vllahet, Bullgaret e Polaket qe te mblidhen ne kete fushe me se lehti per vend takim per arsye pershtatje terrenit dhe largesie te bartjes se ushtrive te ketyre kombeve.
Hungarezet duhej te kalonin Danubin mebarka etrajekte pastaj të hecnin këmbë dhe me kuaj së paku 7 ditë, poashtu edhe ushtria Boshnjake, duhej te kalonte gjithe ate rrugetim të mundimshëm poashtu 7 ditë rrugetim kurse trupat e Gjergj Kastriotit të I-rë, (ose vellau i Gjon Kastriotit) kishin dy mundesi te hynin ne Kosovë permes grykes së Kaqanikut ose përmes Prizrenit. Pra per te gjithe ushtrit ky vend ishte mesi dhe pershtatej per luftime, kishte një lum me ujë te mjaftueshem, te imagjinojmi njehere jo vetm per njerez por i gjithe mekanizmi i luftes mbahej ne kuaj te cilet duhej mbajtur e kujdesur per ta me ushqim te mjaftueshem. Poashtu edhe per ushtaret duhej te kete ushqim e pije te duhur qe ne Kosovë gjendeshin keto pajisje per nje betej te ketij rangu.

Mirëpo edhe koalicioni i krishtër e kishin nisur një lajmëtar të ngakuar mbi një gomar dhe ky lajmëtari ndalet para sulltanit dhe e hap thesin me grurë, ee i thotë sulltanit se, te krishterët janë mbledhur aqë shumë ushtarë sa ka aqë kokrra gruri në këtë thes. Sulltani zbret nga kali dhe e merrë një gtrusht grurë, pataj e hedh në ajr, ku mënjëherë zogjët e malit i gelltisin kokjrrat e grurit dhe sulltani i kthehet lajmetarit; "ne do ti hajmi si kokrrat e grurit, pra siç i ngrënën këta zogjët, dhe lajmletari ia kthen këtë pergjigjie Llazarit. Mirëpo më tutje te krishterët i kishin derguar trupat e tyre deri në kufirin me Bullgari ku atje kishin hasur në një trup prej njëzet mijë ushtarve osmanë të cilët ishin nisur për një ekspeditë, u sulmuan papritmas dhe u munden, vetëm pesë mijë prej tyre i shpëtuan vdekjes.
Turqit ia atribuan këtë humbje si "nema nga qielli" klithja e perendis, të cilët, thoshin ata, se kjo disfat e dënoj Muratin se ai e kishte perziër gjakun me të pa fe", për arsye se, sulltani ishte martuar me të bijen e Shishmanit, mbretit bullgar poashtu dy djemt e tij ishin martuar po atë vit me dy te krishtera diku në Karamani!
Sulltani u nis për në Kosovë me 60 000 ushtarë. Për arsye te panjohura, nga kjo ushtri e madhe u ndan 20 000 per nje ekspedite duke u nisur para tyre mirepo aleatet i sulmojne diku në kufirin Bullgarë dhe i vrasin që te gjithë, mëzi shptojnë 5000 ushtarë osmanli.

Kur i llogarisim mirë, sulltan Muratit i mbetën vetëm 45000 ushtarë! Aleatët tani ishin më shumë, rreth 60 000 të gjithë së bashku perbeheshin me: serbë, vëllahë, shqiptar, dalmat, boshnjak e hercog, rumun, hungarez, polakë etj.
Të krishterët ishin te sigurt në fitore, prandaj nga kjo ka lindur edhe kjo gojdhana se, ai qe do ta kapte sulltanin te gjallë do fitonte kaq e kaq keshtjella.

Në shenimet osmane thuhet se, në mbrëmje para betejës, te krishterët kishin zën vendë në anen veriore të kësaj lugines dhe se i tërë pluhuri që bartnin erërat e veriut iu hidhej në sy të ushtarëve osmanli më çka do ishte në favor të krishterve te cilët me siguri se, para betejës e kanë llogaritur edhe këtë fenomen natyror.
Mirëpo për fat të sulltanit, ndoshta lutjet e tija i kanë ndihmuar qe te reagoje edhe perendija në favor te tij, herët në mengjez para se te filloje beteja, rrymat e erërave që bartnin pluhurin nga veriu drejt jugut u ndalen, dhe fillon te bie një shi i imët.
Ka edhe dyshime tjera se beteja ndoshta eshte zhvilluar me vone se ne muajin Qerrshor sepse kalendari osman nuk perputhet fare me kete qe njohim ne sot, mendohet sipas disa studiuesve tjere se beteja ka ndodhur me 27 Gushte 1389 e jo në Qerrshor ?

Njashtu është shembull edhe Millosh Kopiliqi qe nuk mohohet fakti se ai therri me thikë disa here në gjoks e afër zemres sulltan Muratin ku nga keto plagë të marrura vdes pas dy oresh...
A thua edhe ky hero mitik kreu një akt heroik në këtë rast duke perdorur dinakërin si udhëtari i detnave Odisea tek eposi iHomerit ?
Sipas kronologjis së njohur nga të gjitha tekstet dhe këngët e ketij lloji, Milloshi së pari hyri ne tenden e sulltanit si mik i tij e jo si armik, gjoja me pretekst se ai ka një fsheftesi për sulltanin ?
Por ç'fare do ti thoshte sulltanit një ushtar i huaj : pse sulltani do e pranonte Milloshin, athua mos e njihte edhe më parë ?
Milloshi pra kishte hy tek sulltani me plan te kurdisur, ai kishte fshehur thiken në mëngen e dores së majtë dhe posa hyn në tend, krruset për ta pershendetur sulltanin sipas ligjeve, hupsi duhej te perulej para fituesit, dhe sipas keshillave te çatipeve te tij, ky duhej të perulej para sulltanit...(rojtarve apo truprojet sot qe i kane presidentet) pra, e pamundur ishte as te imagjinohej se mund te futet një ushtar i kampit te armikut pa mbikqyrjen e këtyre çatipve te sulltanit por ndoshta nje dite do zbulohet edeh ky misteri.. )... Në shenjê nenshtrimi, sulltani ngre kemben lartë dhe Milloshi duhej t'ia puthte këmben por në atë çast ky nuk deshi ta humbasi nderin: "si t'ia puthte këmben sulltanit, me çka do thotë ti nënshtrohesh urdhrave te tij" ! Mirëpo milloshi nxjerrë nga menga e dores thiken dhe e qellon me të disa here Muratin rreth mjedisit e zemrës....
Asnjëri deri më sot nuk ka shkuar te zbuloje ose te hulumtoje per te vertetuar në Stamboll ku, sipas autorit te njohur Hamer, ne pallatin e sulltaneve ruhet ende veshja komplete prej hekuri e Millosh Kopiliqit !

Shkrimi i nxjerrur nga Albanika(albanica exlusive) vijon kështu: "Historiani serb Dragutin Kostic, i cili në publikimin francez "Revue Internationale des etudes balkaniques" 1935, I, faqe 232-254 , e pranon se emri Millosh nuk haset para shekullit 13-të tek familjet prominente (princërësh) serb."

Pika e parë; autori i këtij shkrimi tek revista Albanica don te thotë se : "emri Millosh nuk haset para shekullit XIII-të tek serbët..."Ose ka dashur te thotë se, Milloshi ka jetuar në shekullin e XIV-të e jo ne shekullin e 13-të...se ne këtë shekull rreth vitit 1197-1217 hyjne për herë të parë serbët në tokën e kosovës si pushtues dhe nëse Milloshi ka lindur ato vite diku rreth vitit 1360 ...pra i bie që serbët ishin mësuar t'ua merrnin edhe emrat e vendasve mbrenda ketyre 172 vite sa zgjati pushtimi serbë ne tersi ne tere historin e tyre si kolonizator e pushtues te kesaj administrate te huaj qe ishte embikqyrun ne duar te Paleologve, pra Bizantit dhe qe serbet deri me këtë dat 1217 ishin te vendosur ne kryeqenden e tyre Rase(=keshtjella prej Rrasave=lexoni Procope deCezari ose Jordanes) qe edhe kjo qender ishte ilire tregon edhe emri Rrasa ku pastaj te huajt e quanin Ratsia ose Rashka. Pra, autori yni këtu mundohet te sqaroje diçka por asgjë nuk dokumenton e as nuk ka dhën as një sqarim te nevojshem me interes per lexuesin dhe si gjithnjë permendin disa referanca te autorve qe perfundojn më "iç" ...ose "viç" ...dhe aty ndalet epopeja e konkluzioneve tona as më shumë e as më pakë se ajo qe kemi mesuar qe kur ishim ne banka te shkolles...

Si mund te mirret ky shembull si argument se, gjoja sepasi "nuk haset askund emri Millosh para shekullit te XIII-të tek serbet"do thotë se, nuk mund te ishte as Milloshi serbë ?..(pikë pytje dhe pikëçuditje per autorin e tekstit ne revisten Albanica i cili e nxjerr nje burim te nje autori te huaj qe edhe ky aspak nuk jep hollesi tjera deh që nuk mund te mirret si argument sepse, Milloshi eshte i me vonshem pra i kohes kur Kosova ishte e pushtuar nga sllavet ...)

Milloshi çfardo kombesije te kete patur permes ketij emrit nuk mund te identifikohet pa u gjetur provat e duhura.

Pra, duke u bazuar vetem rreth origjines se emrit ne mesjet ishte e pamundur te vertetohet ose dokumentohet perkatsija kombtare e një personi.
Poqëse lidhemi edhe tek mbiemri i heroit mitik "kopil-iq" =qe duam ta lidhim me emrin e fshatit te sotem Kopiliq mendoj se nuk ka lidhje sepse kuptimi i duhur duhej te ishte Kopil-Hiç qe do thotë se, nuk ishin forte te mençur ne ate fshat, njësoj si mbiemri Zariq qe nëfakt duhej te quhej Zar-Hiç=ata qe nuk kishin zar=fat, fare ose te pafat te kobshmit ?
Më prapashtesen=iç= njësoj si tek emri Kopil-iç e shohim se nuk ka lidhje me kopilin apo femiun e humbur dhe te pershtatur nga një familje derisa ky djalosh rritet me emrin Millesh ?
Si shembull, kemi edhe fshatin Rezallë kush eshte ai qe nuk ka ndegjuar per kete fshatë dhe gojdhanat mbi banorët e Rezalles...?
Do ta analizojmi edhe emrin "Kob" pra ai që sjell zi.
Në asnjë tekst të kësaj epoke nuk e gjëjmi te shkruar emrin Millosh Kopiliq por Milos apo Miles apo Milosao Kobilitz, Kobiliç e hasim vetëm tek tekstet turke Kobila= q¨do thotë "pela" pra aty nuk permendet as fshati KOPIL as IQ por vetëm se emri i "peles"=kobila.
Jala na çenka për pelë do thoni ?
Po, sepse, në një libër nga një autorë persan, Anonimi, ai pershkruan ditët e fundit te princit Jakup se si është vrarë nga vëllau i tij Pajaziti ditën e betejes se Kosovës ne menyre te tmerrshme dhe ne një fragment më tej autori e lidh emrin e peles="Kobila" më emrin e vrasesit te sulltan Muratit, Millosh Kopiliqin per ne por per kete autor atë ditë emri i paroles apo "fjales kaluse" teper sekrete për te hyrë në tenden e Muratit ishte kjo fjalë turke pra *kobila* qe ne gjuhen shipe i bie *pela*...dhe se kete fshehtësi e kan ditur vetem Sulltran Murati dhe keta dy bijtë e tij, Jakupi dhe Pajaziti !
Cili pra prej ktre dyve ia dha fjalëkalimin një kalorsi ngaradhet e armikut meqellimperte hyr lirishte nga çatipet=truproja, ne tenden e sulltanit dhe ta therrte ate me thikë ?
Deri me sot ende kjo enigm nuk është zberthyer si dhe shumë e shumë enigma tjera rreth betejes se Kosovës se keto errësira te kesaj kohes se mesjetes në mes miteve e historisë njerzimi ka patur mjaftë kohë e shekuj me radh për ti radhitur ne epose legjendaare qe ne sot veshtir e kemi tua gjejmi gjurmet e së vertetes ktyre miteve perndryshe duhet hulumtuar me kujdes mençuri edrejtesi per te ardhur deri tek e verteta.

Pajaziti gjithnjë kundershtonte edhe Muratin për çfardo iniciative e plane ishte në kundershtim edhe me vëllaun e tij Jakupin.
Sulltani kur e pa se ishte numerikishtë më i dobët se sa kundershtarët ai e këshillonte Pajazitin që ti shtoje në krye te ushtrisë, si mburoje, rreth 2000 deve që kishin sherbyer për bartjen e artilerisë së luftës ku për herë te parë në Europë i shkarkojnë edhe disa topa baruti që më shumë bënin zhurmë ku edhe shkaktonin trubullira në radhet e armikut.. Ashtu edhe ndodhi, ushtarët e krishterë iknin të tmetrruar nga gjemimi i topave që hedhnin turqit, te befasuar pra se nuk kishin parë armë te tilla asnjëherë më parë. Topi pra ishte një perparsi e otomanve, ku sulltani donte ti veje ne akcion edhe devet mirëpo Pajaziti rrefyzon rreptësishtë duke i thënë sulltanit se, "ne do ta fitojmi luftën me ndihmen e perndisë, se gjoja ashtu kishte shkruar faqja e kuranit e hapur rastesishtë dhe ky i besonte !

Ka patur zili dhe hasmëri edhe në mes te Pajazitit e Jakupit edhese vëlezër nga i ati, se kur trupat e Jakupit thyhen qe ne fillim nga te krishteret shkon me vrap Pajaziti ne ndihme por teper vonë.
Ndoshta ky isshte shkaku i kësaj intrige, Jakupi nuk e pranonte fajin para Muratit ku dhe acarohet gjendja mes ktyre tre personave dhe vritet Murati, por nga cili ?
I vetmi që shpëtoiishte Pajaziti, pra ai mund të këtë vrarë Jakupin, kjo dihet nga të gjithë por ndoshta edhese thuhet se, Jakupi ishte princi i preferuar i sulltanit, ka mundësi qe pas kësaj zënke në lidhje me disfaten qe pëson Jakupi gjatë betejes, ku krahu i tij shpartallohet nga te krishterët, dhe kur kthehet në tendë ndoshta akuzohet ashper nga sulltani për ligështi apo i qortuar nga pa aftësit e tij në luftë dhe më në fund ndoshta ky konflikt ka vijuar edhe me tej derisa ka ardhur tek vrasja. Mënjëherë pas Jakupit hynë edhe Bajaziti i terbuar, sigurishtë i pa knaqur edhe ky me luftimet e vëllaut te tij, mirëpo në tend Pajaziti e gjën sulltanin të plagosur që shtrihej në agoni dhe menjeherë me harkun e shigjetes e mbyt vëllaun e tij Jakupin duke kujtuar se ai ishte fajtori i cili ia kishte percjellur fjalkalimin Milloshit ?

Mendoj se, vetem kështu ka patur mundësi te këtë ndodhur edhe ky varianti i mësipërm nese e hjekim rastin misterioz nga dora e Millosh Kopiliqit.
Pra sot emri Millosh është i perhapur tek serbët e jo tek shqiptarët por ndoshta në atë kohë para 500 vitësh heroi ishte Shqiptar mirëpo emri i tij ka marrur permasa tek serbët ndoshta nga një shqiptar më emër serbë.
Serbët janë te njoftur për nderhyrjen e ndryshimin e emrave te vendeve kurse tek ne duhet pranohet se i ndrruam emrat tonë nga te krishterËve në ata mysliman, emrat janë modifikuar pranhdaj duhet te kerkohet me se miri në Arkivat Turke aty eshe e verteta ?

Mos të harrojmi edhe Volterin i cili e thotë se, Serbët krijuan Aleance me turqit kurse viktimat me te mdhaja ne ate kohe ishin Shqiptaret, djali i Stefan Lazaroviçit, Stefan Lazareviç eshte Aleat Turk dhe sundon shqiptaret ne Kosove.
Kurse Djali i Vuk Brankovicit po ashtu dhe ai Aleat i turqve sundon Shqiptaret dhe lufton kunder tyre në te ashtuquajtur Metohi në ate kohë dhe kështu këta dy protagonist e ndajnë Kosovën në dy pjesë.
Shtrohet Pytja: nese Sulltani do vritej nga Serbët, do ishte e pabesueshme që turqit ti merrnin serbët pranë tyre si aleat...
Mirëpo shtrohet edhenjë pytje: pse Bajaziti mori për grua vajzën e Car Llazarit, Oliveren dhe krijon Aleanc me nënen e saj Milicen, e lën te lire te veproj si Princesh e Serbis edhe më tej ?
Ne asnjë menyr apo tjeter nuk e kam ndermend ta çmitioj heroin Millosh Kopiliqin më të cilin pothuajse jam rritur qe në djep më duket shumë i afërt, i kam degjuar këto legjenda qe nga fëminija.
I vie momenti njeriut kur i intereson edhe diçka më tepër se gojdhenat, një jet eshte pak për sot qe ti kushtohet një miti qe ka ngulur themele 6 shekuj më parë ku edhe unë do mburresha nëse me te vertete ai do ishte shqiptar !
Por kam bërë një analiz të thjeshtë në lidhje me keto dy betejat më te pergjakshme qe ndonjëhere jan zhvilluar në vendin tim, beteja e vitit 1389 ku humben jeten më shumë se 50 000 të huaj, polakë, hungarez e vllehë dhe 60 pas kësaj beteje, poashtu humben jeten gati 40 000 shpirtra njerzish qe kur e llogarisim, na del një numer teper i madh, gati se 100 000 te huaj luftuan heroikishtë per një ideal te perbashkët te asaj kohe !
E si te mburrem unë sot Millosh Kopiliqin timin kur e vrej se, te gjithë këta njerëz e trima me arme ne dorë kanë udhëtuar me ditë të tëra këmbë apo mbi kuaj qe te vini dhe vdesin në Kosovë ?
Për mua ky është një akt laverdie ndaj atyre që ne nuk duhet kurrësesi t'ua harrojmi këtë sakrific. E quaj jo padrejtësi apo pa perkushtim, ne sot nuk jemi në gjendje qe t'ua perkushtojm këtyre heronjve as një permendore perkujtimi si shenjë falemenderimi, ta quajmi së paku për gjestin dhe kontributin qe kanë dhën këta popuj te largët si sot e permendim ameriken pa u vraë asnjë amerikan, ne sot ktyre iu ndertojmi edhe monumente por harrojmi edhe te kaluaren...
Pra për mua Millosh Kopiliqi është një hero legjander nderkombtar i cili i takonte ndoshta edhe hungarezve vëlleheve apo polakve e pse jo ndoshta mund te ishte edhe shqiptar....?

Duhet të cekim dhe mos të harojmi t'ua permendim këtë deshmi edhe sebëve kudo qëndodhen, Se, në betejen e Kosovës perpos Llazarit me disa bujar qe iu dorzuan sulltanit, te gjithë serbët tjerë rreth 20 000 që ishin te rradhitur në fushen e betejes, këta e leshuan fushë bëtejen dhe iu bashkangjitën sulltanit, pra, heroikishtë në këtë betej mbetën te vrarë vetëm se; hungarezët, polakët, vëllehët dhe shqiptarët që mos te flasim fare për betejen e dytë te Kosvës që u zhvillua po në këtë vendë më 1448 ku nuk moren pjesë as shqiptarët e as serbët, por luftuan prapë vetëm këta hungarezët te ardhur nga largë dhe u masakruan nga turqit dhe perseri në Kosovë gjaku i tyre shkoi si lumë kurse ne prapë se prapë vetknaqemi me levdata se, a ishte shqiptar apo ç'farë kombesije ishte Millosh Kopiliqi ?!

Mirëpo, pse pra ky hero i kësaj beteje te mos ishte polakë apo hungarez ose vëllahë, derisa ata dhan gati 100 000 njerëz në këto dy beteja, pse të mos ishte edhe Milloshi ndonjë pjesëtar i kësaj ushtrisë hungareze ?

Nga e ka prejardhjen emri Kosova ?

Sipas një burimit mê te vjetër deri me sot nga autori Antonio Bonfinus, ne vepren e tij Dekades shkruar në vitin 1457 e shënon emrin e vendit te betejes së Kiosovês, te kuptohem se Kosova njihej edhe mê parë me emrin Misia në tekstet bizantine kurse dardania per romakët por fjala është për emrin e betejes së dytë të kosoves 1448 ku autori e quan me emrin "Consonam-nuncuocant=Konsonam Nuncuocant, që preferojne ta quajnë l "vendi i quajtur apo emri i quajtur= "fusha e sorrave" por preferojnë ta quajnë Fusha e Mëllinjave, ndoshta më e drejtë kjo, pra kemi një dokument të vetmin deri me sot nga i cili mendoj se më vonë emri i Kosovës rrjedh nga ky prononsim latin i cituar sips Bonfinit, siç dihej nga gjermanët quhej Amselfelder, Regumezon(hungarishtë) Champs des merles fr etj.. por si baz nuk i dihej se nga rridhte ky emër. Mund tê shtrojmi dy hipoteza; ose autorët tjerê qê nuk e njihnin latinishten ndoshat apo per nga pakujdesia se =consonam= duhej te perkthehej =konformement= ose perafersishtë, dhe gradualishtë ka ardhur deri tek deformimi nga Consonam Coso nam deri tek emri Kosova ? Kur e perkthejmi= Nuncuocant=autori Bonfini preferon ta quaj këtë vendin e Betejës më emrin Campum Merulae=Fusha e Mëllinjave, pra edhe kur e perkthejmi këtë emër duhej te quhaj njashtu; Fusha e Mëllinjes por fjala në këtë tekst latinishtë është për sorra këtu siç e tham; Nuncuocant=Nuncuoknt=fusha e sorrave ?
Si e vrejmi, rascianët, (kuptohët se kishte sllavë në këto vise që quheshin jo serbë por "rascianë" por të sypozojmi se Mëllinjat ti kishin ngatrruar më sorrat, =sova(sllave)= sorra(shqip), apo "si-sorra" do dalim tek emri =ko-sova="si sorra" ?
E dini ndoshta se një rast i ngjajshëm i moskuptimeve ndodhi edhe me rastin kur u zbulua Australia, dhe posa arrin mbi këtë kontinent te ri Kuk e vrejti një bish të eger qê kcente dhe Xhems Kuk e pyet njê Aborigjenê vndas se si quhej kjo kafshë, vendasi i rrudh krihet dhe i pergjigjet; -kanguru !
Xhems Kuk e shënon "kanguru" ... njashtu si i thotë vendasi i Australisë, pa patur mundësin e perkthimit, më vonë mësojmi se kanguru në gjuhën e vëndasve do thotë ="nuk ju kuptoj" ...! Shpresoj se ne do kuptohemi këtu rreth kësaj ngatrrese;

Pasi që fjala Consonam fillon me gerrmen e madhe "C"="k" mendoj se perkthimet e më vonshme në gjuhët tjera ka filluar të shkruhet dhe tê shqiptohet si Kosonam, nê vend të thuhej Konsonam, pa e ditur kuptimin e fjalës ndoshta dhe tek dyshimi i drejtshkrimit nga Bonfinus ku ngatrrohet lehtë Konsonam mê Koso nam sepse fillon më gerrmen e madhe...Conso nam =për konformitetin(thjeshtësin) autoret tjerë zhyten në këte prononcim dhe marrin si emër të vendit Konsonam në vend që të ishte e ndarë kështu Conso nam= autori e shkruan "per konforin" thjeshtêsin=Consonam=Konsonam, qê i afrohet emrit Kosova, mos ndoshta nga kjo ngatrres me padashje ka mbetur emri Kosova ?
Deri me sot asnjë burim tjetër nuk na jep spjegime tjera te hollësishme se si e mori emrin "kosova" vetëm se ka perplotë sypozime, ku në realitet si e shohim, jemi shumë afër burimit por duhet specialistë te latinishtes, te cilet ndoshta do kenë mundësi te na japin tjera rezultate, këtu thjeshtë për miqet e mi dhash mendimin tim personal, edhepse duket si i papelqyer nga lexuesi, pres mendimet dhe kritikat nga miqët, shendet.

[Arbëri]

E di qe ke punu ne ket drejtim shum Kreks sa te kam percjell neper net por pa te keqe po te them , qe ky tekst siper duket me shume si perralla sllave se sa ka te bej me realitet .

[bardus]

te bashkelidhur e keni nje fragment nga viti 1829, i cili heroin e madh te Betejes se Kosoves, kreshnikun e sa e sa sagave ballkanike e nxjer si shqiptar, ashtu sic edhe ishte ne te vertete.

Ketij postimi mjaft te mire po i shtoj edhe nje burim tjeter nga krahu i Italise, te cilet jo rralle Milosh Kopilin e quajne shqiptar.


Istoria degli ultimi quattro secoli della Chiesa
Filippo Angelico Becchetti (bp. of Città della Pieve.) 1792, faqe 169.



Amurat riporto una piena vittoria, ma mentre visitava il campo nemico , un Albanese che vi giaceva ferito ..
Amurati korri nje fitore te plote ,por ndersa vizitonte kampin e armikut ,nje SHQIPTAR e plagosi..

Kelmendasit ne tregimet e tyre te regjistruara nga historianet italiane,me krenari pohonin se kane marre pjese ne Betejen e Fushe Kosoves dhe me interesantja eshte se thonin qe e kane fituar betejen ,ne nje postim tjeter do ta sjell te plote.

[illyrianboyful]

Mirë kreksi ka një dëshmi shumë interesante nga Bonfini i cili dëshmoi vetë ai Betejën e Kosovës, dhe pruni dëshmi me anë të shkrimit, se si ishte emri i Kosovës në atë kohë: COSONAM lexohet KOSONAM, e kam diskutuar me kreksin këtë, dhe nuk e di përse kreksi tani ka ndërruar pak mendimin, sepse NAM këtu ka domrethënjen EMËR pra mbetet KOSO që dmth KOSË për kositje të barit, fusha e KOSAVE fusha me bari ku kryhen kositjet, Fusha e rrafshët me plotë barë.

ndërsa: kao sova = sikur sorra, nuk qëndron, sepse serbët kurrën e kurrës nuk do e thërrasin Kosovën Kosova por Kosovo, dhe kështu ata i thëjn KOSOVO çka hedhë poshtë se ka të bëj me SOVA = SORRA, sepse SOVO nuk është e mundshme në regullat e gjuhës sllave përpos se nëse e thërrasim EJ SOVO dmth OJ SORRË pra SOVO është e munshme vetëm në këtë mënyrë të thirrjes, e jo të emërtimitm.

Plus kësaj këtu bëhet fjalë për FUSHAT E SORRAVE e jo SI SORRA ashtu siç e dha kreksi KAO SOVA, prandaj për të thënë Fusha e Sorrave do duhej të thuhet SOVINE POLJE e kurrsesi ndryshe. Kurrën e kurrës KOSOVA nuk shprehë FUSHA E SORRAVE, por edhe ne nuk themi FUSHA E SORRAVE por themi FUSHË KOSOVË siç e shohim mbetet emri KOSOVË i tërë edhe serbët thëjn KOSOVO POLJE dhe e lëjn emrin Kosovë të tërë, sepse përndryshe do duhej të ishte SOVINE POLJE; SOVINSKE POLJE; SOVINO POLJE e jo KOSOVO POLJE.

Pra sipas gjitha gjasave sipas këtyre rregullave gjuhësore KOSOVË është një emër i tërë që shprehë domethënjen e KOSËS; KOSITJES, sepse prapashtesa OV nuk është patjetërsisht e gjuhës sllave, por është edhe sipas rregullave të gjuhës Shqipe, si : PRESH+EV; KUMAN+OV; GJAK+OV; LOP+OV; LIP+OV; LIK+OV; KOS+OV.

[Gazmend]

O 'illyrian djali'' gabim je, nuk oshte SOVA por oshte KOS. Shkijet sorres i thojne KOS. Ndersa fushes se sorres i thojne KOSOVO POLJE.

KOSOVO = E SORRES

[bardus]

Ne fund te fundit Kosove ,qe ishte emri i nje vendi a katundi te vogel ,u perdor nga serbet me qellimin e zhdukjes se emrit Dardania dhe ja arriten qellimit, sepse sot nuk thuhet genocidi serb i Dardaneve por i Kosovareve,gjithashtu sot nuk merremi fare se pse u zhduk emri Dardania por merremi me sorrat serbe dhe " Kosovo serce serbiju" dhe jo "Dardania serce serbiju",kjo ka tingull tjeter ne veshet e botes.

Pra sot emri Millosh është i perhapur tek serbët e jo tek shqiptarët por ndoshta në atë kohë para 500 vitësh heroi ishte Shqiptar mirëpo emri i tij ka marrur permasa tek serbët ndoshta nga një shqiptar më emër serbë.

Z. Kreksi ,emri nuk tregon dot kombesine,ashtu edhe sot Hashim eshte emer turk por Hashim Thaci jo dhe emrat nderrohen sipas kohes,fese ,etj.

E si te mburrem unë sot Millosh Kopiliqin timin kur e vrej se, te gjithë këta njerëz e trima me arme ne dorë kanë udhëtuar me ditë të tëra këmbë apo mbi kuaj qe te vini dhe vdesin në Kosovë ?
..vetknaqemi me levdata se, a ishte shqiptar apo ç'farë kombesije ishte Millosh Kopiliqi ?!

C`te beje shqiptari i shkrete edhe historine ta harroje?.Kjo thirrja jote i ngjan disa thirrjeve te ndonje gazetari te Tiranes, si "po c`na duhet nene Tereza neve","po c`na duhet Skenderbeu"
dhe ne keta kemi, dhe me keta do te mburremi,keta burra jane edhe krenaria e kombit tone.

[kreksi]

"Milloshi çfardo kombesije te kete patur permes ketij emrit nuk mund te identifikohet pa u gjetur provat e duhura".
Pra, duke u bazuar vetem rreth origjines se emrit ne mesjet ishte e pamundur te vertetohet ose dokumentohet perkatsija kombtare e një personi.

"Pra sot emri Millosh është i perhapur tek serbët e jo tek shqiptarët por ndoshta në atë kohë para 500 vitësh heroi ishte Shqiptar mirëpo emri i tij ka marrur permasa tek serbët ndoshta nga një shqiptar më emër serbë".
"Serbët janë te njoftur për nderhyrjen e ndryshimeve të emrave te vendeve kurse tek ne duhet pranohet se i kemi ndryshuar emrat tonë nga te krishterêve në ata mysliman, emrat janë modifikuar pranhdaj duhet te kerkohet më së miri në Arkivat Turke aty eshe e verteta ?

"Mos të harrojmi edhe Vollterin i cili e thotë se, Serbët krijuan Aleance me turqit kurse viktimat me te mdhaja ne ate kohe ishin Shqiptaret, djali i Stefan Lazaroviçit, Stefan Lazareviç eshte Aleat Turk dhe sundon shqiptaret në Kosove".
"Djali i Vuk Brankovicit po ashtu dhe ai Aleat i turqve sundonte mbi Shqiptaret dhe luftoj kunder tyre në te ashtuquajtur Metohi në ate kohë dhe këta dy protagonist e ndajten Kosovën në dy pjesë.
Shtrohet Pytja: nese Sulltani do vritej nga Serbët, turqit do ti merrnin serbët pranë tyre si aleat...?


Në asnjë menyr apo tjeter nuk e kam ndermend ta çmitizoj heroin Millosh Kopiliqin më të cilin pothuajse jam rritur qe në djep më duket shumë i afërt, i kam degjuar këto legjenda qe nga fëminija.
I vie momenti njeriut kur i intereson edhe diçka më tepër se gojdhanat, një jet eshte pak qe ti kushtohet një miti qe ka ngulur themele 6 shekuj më parë ku edhe unë do mburresha nëse me te vertete ai do ishte shqiptar !
(ne jemi duke kerkuar dehmi me shpres se do i gjejmi))

E quaj padrejtësi apo pa perkushtim, që ne sot nuk jemi në gjendje qe t'ua perkushtojm këtyre heronjve as një permendore si perkujtim në shenjë falemenderimi, ta quajmi së paku për gjestin dhe kontributin qe kanë dhën këta popuj te largët si sot e permendim ameriken pa u vraë asnjë amerikan, ne sot këtyre iu ndertojmi edhe monumente por harrojmi edhe të kaluaren...
( fjala është këtu, te bëhêmi te zgjuar nê këtë drejtim sepse serbêt vetknaqen se gjoja vetem ata luftuan kunder turqve, besoj se kjo ide shkon ne favorin tonë por diplomacia nuk është për kalamajt e forumeve... )
Pra për mua Millosh Kopiliqi është një hero legjander nderkombtar i cili i takonte ndoshta edhe hungarezve vëlleheve apo polakve e pse jo ndoshta mund te ishte edhe shqiptar....?

Duhet të cekim dhe mos të harrojmi t'ua permendim këtë deshmi edhe sebëve kudo që ndodhen ata, Se, në betejen e Kosovës perpos Llazarit me disa bujar qe iu dorzuan sulltanit, te gjithë serbët tjerë rreth 20 000 që ishin te rradhitur në fushen e betejes, këta e leshuan fushë bëtejen dhe iu bashkangjitën sulltanit, pra, heroikishtë në këtë betej mbetën te vrarë vetëm se; hungarezët, polakët, vëllehët dhe shqiptarët.

Përpos kësaj, duhet t'iu themi serbëve se, në betejen e Maricës 1371 mori pjesë komandanti i yni shqiptar, Gjergj Kastrioti, në këtë betej e cila u komandua jo siç duhej sepse u vendos që te sulmoheshin turqit natën, mirëpo nata i kishte shpetuar turqit sepse atyre iu ipej rasti edhe te fshiheshin nëpër lluga, keshtu që te nesërmen, derisa koaliconi krishterë duke menduar se e fituan betejen, kur papritmas ushtria osmane erdhi mbrapa dhe i shpartalloi..
Prandaj, kur Llazari iu kishte derguar ftesën aletve dhe arrijnë në Kosovë, natën para betejes bënin plane që ta sulmonin ushtinë turke natën, njashtu si para 17 vitesh por komandanti suprem që ishte zgjedhur pereseri pêr te komanduar luften ishte Gjergj Kastrioti i parë, i cili e kishte rrefyzuar rreptesishtë planin e Llazarit e te aletve, ai kishte vendosur që te luftohej perball ushtrisê turke diten e jo natën, qe te mos perseritej gabimi i betejes së Maricës.
Si e shohim, ne kemi deshmi historike këtu se Komandant kishim njê personalitet shqiptar i pa diskutueshëm që ne duhët ta mbeshtesim këtë deshmi te cilën nuk mundet asnjë historian as te na pervetsoje as te na e mohoje pjesmarrjen shqiptare në btejen e Kosovës !
Nuk e kuptoj tani nga disa që kundershtojnë argumetet historike qe i solla këtu se, në betej mbeten te vrarë shqiptarët dhe aleatet e tyre kurse serbët tradhtuan koalicionin e leshuan betejen dhe u rradhiten nê krahun e tuqve..
Mendoj se ne duhet te lidhemi pas deshmive historike e jo ti imitojmi serbët tê cilët mirren me genjeshtra e mite, duke u munduar ta bindin botën se ata luftuan e dredhen gjakë per Kosoven, ku siç e lexuam mê lartë, kjo ështê genjeshter serbe, sepse u vra vetem njê serbë, Llazari !



Disave ndoshta nuk i ka pelqyer gjykimi imi personal, por, mendoj se ne vetem kështu duhet ti kundervihemi miteve e genjeshtrave serbe me argumente e te dhena qê njuihen nga historianët e Europës, sepse, te ndalemi edhe ne vetem tek Millosh Kopiliqi, te lidhemi pas një miti kur kemi mbeshtetje tjera, koha sot punon nê anên tonê dhe duhet ti tregojmi botës (me diplomaci pa i shfrytzuar mitet siç sherbehen serbët) dhe besoj se ne do dalim fitimtar nëse shpalosim argumentet hsitorike te cilat shkojnë në favorin tonë, mirêpo unë nuk e di se sa vjeç jeni, me ta te moshes sê re e di qe veshtirê te diskutohet, njashtu isha edhe unê dikur sepse gjaku i nxehtë ...por, sot, eshte diçka ndryshe, vetem me argumente historike shkruhet historia e popujve e jo mbi baza mitike.
Unë kam vizituar paar disa vitesh shtepine ku kishte lindur heroina franceze Zhan Dark, nê Domremi, ështê njê regjion konfliktesh franko-gjermane si e dini ndoshta, dhe u habita kur lexova aktin e lindjes së kêsaj heroine franceze ku aty nê letër shkruhej Johana emër predominues tek gjermanët por francezët e kanë quajtur ndryshe "Jeanne "zhan" e jo Johana, si e shohim, edhe kjo është një heroin mitike ku rreth saj janê thurrur lloj lloj mitesh krijur nê popull prej shekujsh.. ...mirëpo nga deshmit hitorike është krejtë ndryshe..;
kur bisedojmi tek tema historia mendoj se duhet te ndjekim deshmit qe i perkasin historisë, ka rubrika tjera edhe për mite me duket nê forum, faleminderit.

[Mallakastrioti]

Millosh Gjergj Nikolla ─ ky është emri i tij i vërtetë, se Migjeni, është pseudonimi ose emri i tij i pendës. Ishte poet dhe prozator shqiptar i shquar i viteve 1930. Migjeni konsiderohet si një ndër shkrimtarët më të lexuar e më të rëndësishëm të letërsisë shqipe të shekullit të 20-të. Për epokën ishte një zë krejtësisht novator nga brendia dhe forma dhe ndikimi mbi letërsinë shqipe të kohës ishte i madh.

Konsiderohet që Migjeni kaloi nga një romantizëm revolucionar në realizëm kritik gjatë jetës së tij. Ai pasqyroi varfërinë e thellë të viteve kur jetoi, dhe duke u dalë zot heronjve të krijimeve të tij si "Bukën tonë të përditshme falna sot", "Bukuria që vret", "Mollë e ndalueme", "Legjenda e misrit", "A don qymyr zotni ?", etj. fshikulloi ashpër indiferentizmin e klasave të kamura ndaj vuajtjeve të popullit.

Ndikimi i Migjenit mbi rrethet e rinisë anticifligare qe i ndjeshëm ne vitet kur shkroi. Një shtysë te posacme mori përhapja e krijimtarisë se tij pas Luftës së Dytë Botërore, kur regjimi komunist mori përsipër botimin e plotë të veprave, të cilat në vitet 1930 kishin qenë pjesërisht të pabotuara.
---

Nuk mendoj ti perkiste ndonje etniciteti artificial ndertuar perreth shqipove!

[kreksi]

O 'illyrian djali'' gabim je, nuk oshte SOVA por oshte KOS. Shkijet sorres i thojne KOS. Ndersa fushes se sorres i thojne KOSOVO POLJE.

KOSOVO = E SORRES

Për te gjetur kuptimin e duhur të emrit Kosova, kur dihet se kemi shume e shumë emra Kosova ne te gjitha vendet edhe pertej Danubit banuar me sllavët, kemi poashtu edhe në Poloni, ne Pomerani, gjejmi emrin Kasubes, qe pa dyshim eshte fjala per vendin e kaçubeve, drunjve te shkurter te maleve tona, ku e tere Kosova eshte e mbuluar me këtë lloj druri, Kaçube=çube/çuba..=lluga=cuba=kaçuba ?
Mendoj pra se edhe emri Kosova rrjedh nga ky emri i drurit, kaçubeve, edhese ndoshta do ju duket qesharake, por, asnje kuptimnuk i pergjigjet deri me sot si ky emer e hasim jo vetem se si shkruhet por kemi edhe kuptimin e duhur qe i pergjigjet vendit te mbuluar me kaçube:lluga?
Ndryshimi nga "B" nê "V" është i vonshem,
=Kasub=
=Kasube=
=Kaçube=
Kemi te dhêna se, pas pushtimit romakê, shumë fise ilire që nga Panonia e deri tek Krapina atje në Zagorjen kroate, shumica e këtyre fiseve u shperngulen dhe gjeten strehim në veri drejte Polonis, Pomeranis, Prusisë, me kete emrin e fundit, eshet shume lehte te identifikohet emri i këtij fisi te njohur qe quheshin "Prushi", ata qe ishin te kallun për luftë dhe shperthenin shpejtë si prushi ishin gjakënxehtë ?
=Prushi=Prusia =prush, gaca, zjarri, gaca e mbuluar në hi ?
Njashtu edhe emri Kaçube apo Kasube=Kasobe, ka kuptimin në shqip që do thotë= vendi i çubave, kaçube, =druj te shkurtër jo te medhenje dihet se e tere Kosova eshte me Kaçube drunj te imët..
Edhe këtu duhet te habitemi sepse, poashtu edhe gjuha frenge e spjegon emrin =Makizar= ata qe moren llugat=kaçubat=cubat ? vend i pershtatshem per luftëra, "makizar"=partizan, rezisteznce,
Për mendimin tim, ky eshte i vetmi emer deri me sot i cili perputhet edhe me floren e këtij vendi, pra Kosova apo Kaçuba=Kaçubat jane i njejti kuptim vetëm se në shqip dhe Bonfinusi ndoshta e pershkruan njashtu si e ka degjuar=cosonam...
Në shumë raste në shkrime te autorve te ndryshêm emrin Kosova e shkrunin me gabime duke e ngatrruar shpeshêherë edhe më emrin Cassavia apo Casovia, qytezë afër Budapestit, mandej edhe njê kish atje mba emrin Casovia, por ndoshta qê iu kushtohet dy betejave te humbura nga Hungarezët ? Më emrin kaçube tek e fundit, lidhet me shqipen dhe bindshëm perputhet me territorin e Kosovës, por nuk do thote se duhet te ndalemi kêtu pa bër hulumtime te metejshme.

Kasubia=Kasovia e hasim keshtu edhe ne tekstet hungareze si dhe dikcioneret e shekullit XIX-te;
= Edhe se bëhet fjalë për betejen e dytë te Kosovës 1448, rreth 70 vite pas betejes së parë, ky tekst njihet me i vjetri ku permendet per here te parë rrenja e emrit =Kosova= i shkruar në vitin 1469 nga Bonfinusi.. =
«Unis Amurathem admonuit:quin & quotidiana fignificat itinera, quum inuidiac, tum gratificanonis gratia, qua pacem cum eo facile feruatum iri confidebat. Item edocuit,Coruinum cum modicis iliac copiis traieciflc,nil ipii timere oportere. Pranerea hofti haudquaquam occurrendum , fed permittendu vltrà progredi, mox à tergo iter obftrucndum : quod ii fecerit, ilium nunquam inde rediturum afleuerabat. Coruinus autem grauiílimo bello internus, iter pro virili fuaproperare, creberrimis Sandarobechum Albanenfium Principemli* teris vexare quo cum aduerfus Turcam, pauló ante fordus percuflerat vt approperaret,quando iam ipfehoftibus appropinquabat: ita enim cum eo conii10 liuminiucrat, vt ipfc cu Vngaris àRafcia Bulgariaqj, ille ab Illyrico Turcis pariter occurrerent, vt à fronte tergoque vexati, facile vincerentur. Quod haud ab re fuií Tet,u Sandarobechum =Skenderbeu, qué illi Barbare Alexandrum dominum vocanr, pradioin tempore adfuiflet. Sed immatura pugna: feftinatio, redi coníilij finemintercepit.
Amurathes Defpotis coníilia nequáquam aípernatus, Coruino Regnum inuadentinonoccurrit,permifithoítem vltrà progredi, atquc ipfe duorum triúmve dierum itinere fubfequitur, àtergoq; ne retro pcdem referrc poflit,iter obftruit. Iam in planiciem vterqj peruenerat, quam in Rafcia: Bulgariacque finibus longe lateq, fpaciantem, Rigomczeu Vngari, Raíciani Cofonam nunc vocant,nos Campum Merulae interpretamur.Hácfluuius interfluit, to qui Schithniza nunc dicitur,& ab Illyrici montibus deflucns,(edhe emri i lumit Sitnicë që në gjuhët sllave thuhet "lumi i imt, i vogêl" ne realitet eshte fjale shqipe=shi-u, lumi i Shirave=Shi=(si)-tn-icë..merrë burimin nga shkrirja e bores dhe e shirave..)a.liquandiu vagatus,Iítxuminfluit. Campi huiufce longitudo,pafluum eft viginti milium,quinquemilia continctlatitude Circumuallatur vtrinque montibus amoenifíimis, incirci fpeciem:
Pra, kur e kemi rrenjen e emrit të lumit "Shi" për te treguar lumin Shi-tnica, në gjuhên shqipe, pse te mos mirret edhe rrënja =kaçube" për te treguar se bëhet fjalë për emrin e Kasoves=Kosovë=Kaçubat, te kaçubat=llugat ?

Për te deshmuar se Kosova e ka marrur emrin nga fjala shqiupe =kaçube=llugat, pa pik dyshimi kjo teori mudnd te argumentohet edhe me emrin që ka sot njê fshat aty në rrafshin e Kosovës që quhët=Llugarë=Kaçube, a nuk perputhen këta dy emra që spjegohen permes shqipes ?

Nuk ka pse te shkojmi me tej, se sa e sa emra vendesh kemi ne Kosove qe kane rrrenjen =Llug=lluk, llukat e X, llukat=llugat e X etj..vertetohet se aty ku ka lugina ka edhe lluga=lugi apo kaçube...

[illyrianboyful]

Unë e kam thënë dhe e themë, se kreksit për këtë punë i takon një medalje!!!
plotësisht e përmbaj për k'të, atë se siç e cekë Bonfini, KASUBA,N, KAÇUBA, KASUVA në sa e sa raste hasemi në ndryshimin e gjermës B në V dhe e kundërta, Ndërsa në qirilicë gjerma B lexohet me tingullin V, Pra sipas rregullës së leximit sirilik KASUBA=KAÇUBA u shndërrua në KASUVA= KOSOVA sepse anës tjetër qirilicja e impononte këtë edhe!

Pra kjo qëndron, me të vërtet më shumë se KO-SOVO fusha e sorrave, sepse gjuhësisht nuk mundet kjo sipas rregullave të gjuhës sllave, do duhej të thuhet SOVINSKE PPOLJE apo SOVINE POLJE.

e mos të dalmi te KOSE apo KOSA se na bienë flokët pastaj.

Por qëndron KOSA që kosit barin e gjuhës Shqipe, FUSHA E KOSITJEVE

[Mallakastrioti]

Mendoj se kemi te bejme me nje toponim te paster bullgar te cilin e ndeshim edhe ne jug te Shqiperise (p.sh Qafa e Koshovices-Fier)

Ne Bullgarine e sotme nje lokalitet mbart kete emer :


LOCATION AND HISTORY

Koshov Village is located in the Danube plain on the left bank of the river Cherni Lom on the ancient road leading to the historic fortress of the village Cherven to the big Danube river frontier. To the north and east it borders upon the villages of Ivanovo and Bojichen and east - to the village of Shtraklevo. The village is located 29 km from Ruse in a small valley, naturally protected from the northeast to the hills and a chain of rocks. Millions of years of limestone was destroyed from the water of the river, deeply cut its bed. Gorge, which rocks reach an average of 30 to 40 meters, and in places up to 100 m height looks like a narrow, rough rocky corridor. The gorge is a picturesque and interesting with its odd formations peculiar weathering of rocks, with numerous cave openings and niches where their nests are starlings, sparrows and other representatives of the bird world.

The area along the river Cherni Lom was inhabited since ancient times. Information on prehistoric settlement there is not, but we have sought the natural protection of the rocky pinnacles. Thracians have left their monuments and Romans. The Slavs along with Bulgarians put the beginning of the Bulgarian history in these areas closely linked to the fate of Metropolitan medieval town Cherven, second after the throne Veliko Tarnovo. Since the Second Bulgarian Empire are numerous rock houses also, churches and monasteries used as hermits' cells, chapels and a safe haven, especially in the Turkish raids in the 14th century. Since Koshov is located 7 km from the rock-hewn churches of Ivanovo declared as protected site by UNESCO, it certainly connects with her historic destiny.

In one Sultan Register of 1431 year occurs the name of the village – basket (Koshova). In another document from the 16th century (1591 year) also mentions the village basket(Koshova).

The name of the settlement is indicated in the Turkish documents from the 15th century as basket (Koshova), and in 1734 year as Koshov. There are four l. According to the first name comes from the type of place where the village is located - a valley surrounded by cliffs and steeps as in a basket. According to the second legend, in the surrounding woods bred many hinds as today can be found on the land of the village. The third legend says that many people knit lots of baskets. The most reliable is the fourth story. The village had a mill, which worked with a large wicker basket in which the farmers placed the grain. Locals and Yabandjiite called it "the village with baskets" and hence - Koshov. According to the Researchers the folk etymology is incorrect that traces the origin of the name of hind (Koshuta) or over the rock hind (Koshuta) with artificial grotto and monastery.
---
Pra emertimi i perket diku shekujve 14-15...

[Mallakastrioti]

Mendoj se bullgaret (apo ata qe quheshin sllave=skllever) i dhane kete emer per arsye se ky territor ishte nje territor plot keshtjella apo kulla shqiposh,pikerisht sepse Koshove (Kosove) do te thote Keshtjelle!

http://www.arberiaonline.com/viewtopic.php?f=38&t=5186

[Arbëri]

Sipas Kostic (serb), thot se emri Millosh , që është prezent me të madhe tek serbet pas shek. të 14-të, është huazuar nga shqipja, sepse nuk gjendet në asnjë dokument serb para shekullit të 13-të, duke e argumentuar me sufiksat e shqipes "osh" dhe "ush" duke iu bashkangjitur mbiemrave (adjevtiveve) : mir-mirosh;bardh-bardhosh; kuq-kuqalosh; vogel - voglush. Keta sufiksa hasen edhe tek emrat, si: Belush,Tanush,Mirush, etj. Êshtë e qartë se Kostici i referohet edhe hostorianit të njohur Elezovic.

Dragutin, Kostic, "Milos Kopilic — Kobilic — Obilic," Revue Internationale des etudes balkaniques, 1935, I, pp. 232-254. According to Kostic, the absence of the hero’s name from Serbian docments may be attributed to the chroniclers’ habit of mentioning merely names of well-known nobles. Evidently, Milos did not come from a prominent family.

The Balkan word Kopil (non-Slavic) is considered by F. Miklosic (Etym Worterb. d. Slav. Spr.) and by Skok (Juznoslav Fil XII p. 142) as being of Albanian origin. In Albanian it also has the meaning of smart, skilled. Kostic has indicated two localities by that name.

Surprisingly, Kostic attributes also to the first name of the hero an Illyro-Albanian ongin. Duje Rendic-Miosevic has shown clear evidence that some old Croatian names have an Illyrian origin: e.g. Licca, Pleto (Illyr. = Liccavus, Pletor), among many others (see D. Rendk-Miocevic, "Prilog proucavanju nase ranosredovjecne onomastike," Starohrvatska pros vj eta, ser. III, 1949, 1, pp.9-21). Considering that the Illyrians inhabited the Dalmatian coast before the coming of the Slavs, this fact might seem perfectly normal—the very name of Dalmatia is of Illyrian origin. But to attribute to Milos, which has eventually become so popular a name among the Slavs seems curious. Yet Kostic remarks that the name does not appear in Serbian documents before the 13th century and even then is not used by people of high rank. Kostic argues that Milos may be the Slavized form of the Albanian mir and osh. Kostic links the suffix osh (and ush) to Albanian. He points out that it is added to adjectives; thus bardb-bardbosh; kuq-kuqalosh; vogel-voglush, voglosh. The suffix is also used with names; thus Belush, Tanush, Mirush, etc.

Obilic’s hypersensitiveness to suspicions expressed by others as to his word of honor (besa), also reveals, in Kostic’s opinion, his Albanian origin. Finally, Kosticc refers to Elezovic who has pointed out the cult professed by the Albanians for Obilic.

According to Prof. S. Skendi (Balkan Cultural Studies, East European Monographs, Boulder, dif. Columbia Univ., 1980, p. 147, no. 13), M. Budimir has expressed a similar opinion in "Digenis und Marko Kraljevic," Extrait des Actes de 4e Congres international des etudes byzantines (Bul. de l’irist. archeol. bulgare, tome 10, 1936, Sofia, 1936, p. 17. — I have not been able to consult this study.)
edhe : D.Rendk-Miocevic : "Prilog proucavanju nase ranosredovjecne onomastike", Starohervatska prosvjeta, ser.III.1949,1.faqe 9-21).