Ilire, Maqedone dhe Helene.

[Mallakastrioti]

Vazhdim...




ja edhe svastika simbol i diellit

[Mallakastrioti]

Ja dhe tre Zanat e Malit dhe Muji (eshte ai i pari paraqitur si Pan)

[Mallakastrioti]

[Mallakastrioti]

Ec e merri vesh cbenin iliret ketu...i tregonin njeri-tjetrit cili kishte me teper muskuj,ndoshta ndonje gare bodybulding.

[Mallakastrioti]

Kjo tjetra eshte me interesante pasi figura ne te djathten tone qe e shohim, me duket qe ka jo vetem fustanelle por edhe plis ne koke dhe eshte duke i fryre nje vegle muzikore...(?)





ja edhe me afer imazhi:

[ALBPelasgian]

Është mirë që të njohim poashtu gjuhëtarët që mbrojnë karakterin ilirik të Maqedonishtës së vjetër:

I) Macedonian is a mixed language either of partly Illyrian origin -- such was the position of Müller himself, G. Kazaroff, M. Rostovtzeff, M. Budimir, H. Baric; or of partly Thracian origin, as it was maintained by D. Tzanoff.

(The speech of the ancient Macedonians, in the light of recent epigraphic discoveries
By Miltiades Hatzopoulos, VI International Symposion on Ancient Macedonia, 1999.)

Kësaj liste duhet shtuar edhe gjuhëtari italian Guliano Boanfante.

[Arbëri]

Këtu mesa e kuptoj unë , termi HELEN përdoret si një kulturë sikruse sot vendet e perëndimit e jo si etni ??


" [t]he term "hellene" which is often translated as the ethnic identification "Greek" did not necessarily mean that to the ancients. Another Athenian statesman, Isocrates (436-338 B.C.), says in his Panegyricus:

‘And so far has out city distanced the rest of mankind in thought and in speech that her pupils have become the teachers of the rest of the world; and she has brought it about that the name "Hellenes" suggests no longer a race but an intelligence, and that the title "Hellenes" is applied rather to those who share our culture than to those who share a common blood.’

Therefore, the term “Hellene” in ancient times had about the same meaning as some of the cultural generalities we use today such as “Western Civilization” or “Oriental”. They are somehow fluid and have little, if any value.

This leads to another question; how did the ancient Greeks determine who was a "hellene" in an ethnic sense?

There were two criteria; one was the person participated in the Olympics, the other was that a city or region had fought on the Greek side of the Trojan War. The Macedonians fit neither of these criteria.”

(Michael A. Dimitri, "The Radiance of Ancient Macedonia," Fort Wayne, 1992, pg. 17)

[ALBPelasgian]

Këtu mesa e kuptoj unë , termi HELEN përdoret si një kulturë sikruse sot vendet e perëndimit e jo si etni ??
]

Pikërisht!

[Arbëri]

Peter Green, Alexander to Actium, University of California Press, Berkeley, Los Angeles, 1990, pg. Xv-xvi
Sipas autorëve antik emri ''Helen'' ka qenë i panjohur , kategorishtë e shkruar e gabueshme që Leka i madh ka
hap artë dhe kulturë ''greke'' shruan autori në librin e tij që ka 970 faqe , dhe që HELENIZMI është vetëm dashuri e disa popujve për qëllimet e tyre :
http://books.google.com/books?id=1QOvJ1 ... 's&f=false

"The Helenistic age has one great advantage for us: it is easily definable. Its unity was first perceived, its limits set, even its name invented, by the Nineteenth century German historian Johann Gustav Droysen.

For him, as for most subsequent students of the period, it began with the death of Alexander the Great in 323 BC, continued through the rise, declina and fall of the great kingdoms carved by his marshals (known as the Diadochoi or "successors") from the empire he left, and ended with Octavian's dissolution of the last of these, Ptolomeic Egypt in 30 BC, just under three centuries later.

This is modern perspective: it is highly doubtful whether any ancient writer, from the Augustian age onwards, ever recognized the problem in these terms. Rome's triumph encouraged an innate natural tendency to take short views.

It follows that to attempt a historical survey of the Hellenistic period means, in effect, writing a history of the Greek world, the oikonmene, durin that period: no only of the Greek-speaking cities and states (as opposed to those that merely employed the vernacular Attic koine as a lingua franca), but also of thise far larger areas, profoundly alien in speech and culture to the Greek spirit, that were forcibly taken over, and in a very real sense exploited, by foreign overlords: Greek, Macedonian, and later, Roman.*

It became clear to me during my researches that the degree to which the Greek-Macedonian diaspora spread its much vaunted culture, its reasons for doing so, and the audience it reached, especially in the East, had been in ways badly misunterpreted. Thus one of my objects in writing the present work is to draw a more realistic picture of the impact, nature, and limitations of this diffusion.

I must state plainly at the outset that I regard the whole notion of a conscious, idealistic missionary propagation in conquered territories of Greek culture, mores, literature, art, and religion -- much less the undertaking of such conquests, whether of Alexander himself or any of his successors, with this alterior end in view -- as a pernicious myth, compounded by anachronistic Christian evangelism and Plutarch-inspired wishful thinking, and designed (whether consciously or not) to provide moral justification for what was, in essence, despite its romantic popularity, large scale economic and imperial exploitation.

Edward Will points out how much the prewar attitude of Hellenistic imperialism was conditioned by "la bonne conscience", and to what extent "le choc de la decolonisation nous a fait prendre conscience de ce qu'etaient les realites coloniales," with a very similar impact on the thinking of the hellenistic historian. ..."

[Gjeta11]

Sapo perfundova së lexuari, ne gjuhe te huaj, (pjesen e pare) romanin historik, shkruar nga Valerio Massimo Manfredi, Aleksandri-oguri(fati) i birit, ose ne origjinal "Alexandros-il figlio del songo", ne suedisht: "Alexander -Ödets son". Nuk di a është botuar ky roman ne shqip, por nëse jo eshte dem i madh dhe kush nuk e ka lexuar do ta këshilloja ta lexoj gjithësesi, e unë që nesër do të kërkojë në biblioteken e qytetit pjesën e dyte të romanit!
Nuk dua të hyjë në spjegimin e romanit dhe në as vleresimin e tij, por të paktën nga ana historike tashmë kam një paqyrë të qartë për Maqedonin e fortë të Filipit dhe raportet maqedonase, greke, epirote dhe ilirike në atë kohë. Autori le të kuptohet se maqedonasit nuk ishin grek, Maqedonasit dhe epirotet kishin më shumë se raporte miqësore mes tyre, permenden edhe iliret..., Aristoteli ishte jo grek, ai kishte prejeardhjen maqedonase. Autori le të kuptohet se, pas vrasjes së Filipit, Aleksandri shpejtë e stabilizon shtetin e tij dhe bëhet gati për ta invaduar Azinë, ndërsa para se ta bëjë këtë takohet me Aleksandrin, mbretin e Epirit, si miq, fqinj, por më shumë si vëllezër dhe merren vesh që Ushtria e Maqedonisë, në krye me Aleksandrin, të invadojë në Azi, ndërsa Ushtria E Epirit, në krye me Aleksandrin, mbretin e Epirit ta mësyj perendimin...Maqedonia dhe Epiri le të kuptohet se ishin shtetet më të fuqishme të asaj kohe, shtete aleate dhe më shumë se aleate...!

[Zeus10]

Sapo perfundova së lexuari, ne gjuhe te huaj, (pjesen e pare) romanin historik, shkruar nga Valerio Massimo Manfredi, Aleksandri-oguri(fati) i birit, ose ne origjinal "Alexandros-il figlio del songo", ne suedisht: "Alexander -Ödets son". Nuk di a është botuar ky roman ne shqip, por nëse jo eshte dem i madh dhe kush nuk e ka lexuar do ta këshilloja ta lexoj gjithësesi, e unë që nesër do të kërkojë në biblioteken e qytetit pjesën e dyte të romanit!
Nuk dua të hyjë në spjegimin e romanit dhe në as vleresimin e tij, por të paktën nga ana historike tashmë kam një paqyrë të qartë për Maqedonin e fortë të Filipit dhe raportet maqedonase, greke, epirote dhe ilirike në atë kohë. Autori le të kuptohet se maqedonasit nuk ishin grek, Maqedonasit dhe epirotet kishin më shumë se raporte miqësore mes tyre, permenden edhe iliret..., Aristoteli ishte jo grek, ai kishte prejeardhjen maqedonase. Autori le të kuptohet se, pas vrasjes së Filipit, Aleksandri shpejtë e stabilizon shtetin e tij dhe bëhet gati për ta invaduar Azinë, ndërsa para se ta bëjë këtë takohet me Aleksandrin, mbretin e Epirit, si miq, fqinj, por më shumë si vëllezër dhe merren vesh që Ushtria e Maqedonisë, në krye me Aleksandrin, të invadojë në Azi, ndërsa Ushtria E Epirit, në krye me Aleksandrin, mbretin e Epirit ta mësyj perendimin...Maqedonia dhe Epiri le të kuptohet se ishin shtetet më të fuqishme të asaj kohe, shtete aleate dhe më shumë se aleate...!

Ky autor ka nje cikel te tere, me libra per maqedonine dhe Aleksandrin. Qasja e tij eshte pak "greko-romake":

Aléxandros: Il confine del mondo‎
Valerio Manfredi - Alexander - 2002 - 330 pages


Aléxandros: il figlio del sogno‎
Valerio Massimo Manfredi - Italian language materials - 2002 - 262 pages



Aléxandros: Le sabbie di Amon‎
Valerio Manfredi - Alexander - 2002 - 287 pages



Aléxandros‎
Valerio Manfredi - 1998 - 368 pages


Aléxandros: il figlio del sogno‎
Valerio Massimo Manfredi - 1998 - 262 pages



Aléxandros: il confine del mondo‎
Valerio Manfredi - Italian fiction - 1998 - 476 pages

[ALBPelasgian]

Shpërndarja e 'dialekteve' tregtaro-administrative të 'greqishtës' së lashtë:

[ALBPelasgian]

Nothing could stem this great Slav inundation, which soon overflowed into
Macedonia (Rumelia), Thessaly, and Peloponnesus, so that for a
time nearly the whole of the Balkan lands, from the Danube to
the Mediterranean, became a Slav domain parts of Illyria and
Epirus (Albania) with the Greek districts about Constantinople
alone excepted.
549

and the Albanians 1 ,
direct descendants of the ancient Illyrians, still hold

T*hp

their ground and keep alive the last echoes of the Albanians,
old Illyrian language, which was almost certainly a
proto-Aryan form of speech probably intermediate, as above-
mentioned, between the Italic and Hellenic branches. They even
retain the old tribal system, so that there are not only two main
sections, the northern Ghegs and the southern Toshks, but each
section is divided into a number of minor groups 2 , such as the
Malliesors (Klementi, Pulati, Hoti, etc.) and Mirdites (Dibri,
Fandi, Matia, etc.) in the north, and the Toxides (whence Toshk)
and the Yapides (Lapides) in the south. The southerners are
mainly Orthodox Greeks, and in other respects half-Hellenized
Epirotes,

Man, past and present

[Arbëri]

[Arbëri]

Nga univerziteti i Ljubjanës (Slloveni ) , shkruan për pjerdhjen e shqiptarëve nga Ilirët dhe
që kohën sot'shme aspak nuk është e dyshimtë që janë popull më i vjetër në Ballkan .
Shkruan për historin Shqiptare si dhe torturat e fqnjëve ndaj nesh ,për Dardanët,për Skënderbeun etj ....




http://dk.fdv.uni-lj.si/dela/Srebot-Srecko.PDF