
ku greket pretendojne qe eshte greqisht
Mendoj qe kjo stele, dhe nese eshte akoma 'gjalle', eshte e 'sakatosur', prej grekeve qe nuk e shfaqin ne publik, por e perdorin ne forumet e tyre, sa here qe duan te propagandojne idene, qe gjithshka eshte greke. Cinizmi i tyre arrin deri atje, sa te thone, qe dhe fjala dielli i shqipes, eshte fjale greke.Muçi wrote:Ja ku eshte ne nje mbishkrim te lashte
http://img265.imageshack.us/img265/3745 ... lemgd0.jpg
ku greket pretendojne qe eshte greqisht
Vezhgim dhe gjetje e mrekullueshme kjo, Zeus10!Zeus10 wrote: Per njohjen time, nuk egziston nje shpjegim per kete term nga ana kuptimore ne filologjine moderne, por per veshet tane, ai ka plot kuptim. Dia(Zeusi), ishte per ate popull te lashte, ATA & BIRI, ishte Zoti, qe kishte lindur ate race dhe ishte lindur prej saj.
Per dallim prej, Koles etimonin e dyte /Zau/ s'me duket e drejte me e barazue me 'zjarr' pavaresisht se superioriteti dhe gjithanshmeria hyjnore e Zeusit perfshinte edhe nxehtesine e Diellit. Ma shume bindese dhe e argumentueshme duket fjala shqipe 'ze' ose ma konkretisht ne gegnishte 'Za'. Profiri tek 'Jeta e Pitagores' thote se Pitagora ne varrin e Zeusit, gjegjesisht n'epitaf shkroi: Zeusit, te quajtur ZAN' (Mathiew Aref: Shqiperia - Odieseja e nje populli parahelen).Kalash gods have many similarities with Greek ones," he tells me. "The father of the gods and people for the Kalash is Di-Zau. In the Greek pantheon the father of the gods is Dias-Zeus
~The Reader's digest~
DeWitt Wallace, Lila Bell Acheson Wallace - 2000
Dmth, bektashinjte ne 'tyrben' e Tomorit deri ne vitin 1929 kurbanizonin nje buall te bardhe ne shenje nderimi per Zeusin.Even in 1929 the Mohammedan monks of a monastery at the foot of Mt. Tomori, in neighbouring Albania, were still sacrificing annually on that summit a white bull to Zeus (Cook, Zeus, II, 1 171).
~Greek poetry for everyman~
Frank Laurence Lucas - 1956
Ze'e' was the Pelasgian God of thunder and lightning, and the word means in the Albanian of today "voice," and is claimed as the root of Zeus, the first God to whom the Pelasgians made petitions and built a temple at Dodona
~Dodona~
Howard Fremont Stratton - 1937
If we find a root for Zeus both in Indian and in Albanian speech, this, as far as it goes, tends to show that the deity was worshipped over wide spaces, and among nations which had long lost all connection one with another ;
The North American review
Jared Sparks, Edward Everett, James Russell ... - 1892
Shih: http://www.archive.org/stream/northamre ... 4/mode/2up
Pervec kesaj, meqenese gjithmone eshte thene qe fete e reja, jane vecse vazhdime te korruptuara te besimeve te vjetra, do doja te dija : 'A ka lidhje Αταβυρι me ate pjese te formules se krishtere, ku identifikohet Zoti si Ati Biri(dhe shpirti i shenjte)?Per njohjen time, nuk egziston nje shpjegim per kete term nga ana kuptimore ne filologjine moderne, por per veshet tane ai ka plot kuptim. Dia(Zeusi), ishte per ate popull te lashte, ATA & BIRI, ishte Zoti, qe kishte lindur ate race dhe ishte lindur prej saj.
Le ta shohim cfare forme ka ai ne mbishkrimet dhe monedhat e lashta:The Labrys is the doubleheaded axe, known to the Classical Greeks as pelekus (πέλεκυς )but which predated the arrival of the Hellenes in the Aegean world. Representations of the labrys are on Neolithic finds of "Old Europe", and the labrys is continued in Minoan Thracian, Greek (and Byzantine) art and mythology. It also appears in African mythology (see Shango). Today, it is sometimes used as a symbol associated with female and matristic power.
Sidomos n'at Ilirë:...and the labrys is continued in Minoan Thracian, Greek (and Byzantine) art and mythology
Sëpata të gjetura në Kretë, mileniumi i II p.e.s.Sopata me dy tehe ishte simbol i shoqërisë kretase. Kjo quhej labrys, dhe përveç Kretës gjendet si simbol edhe në Iliri e Thraki. Ishte simbol i dinastisë së Odrisëve http://vargmal.org/dan1020
Për labrysin tek ilirët, shkruan Aleksandër Stipçeviq në librin e tij "Ilirët":
Citim:
Vlerë të veçantë sopata merr në Kretë, më saktësisht sopata e dyfishtë (labrys) qëndron në lidhje të ngushtë me brirët konsekrativë dhe së këndejmi edhe me kultin e Nënës së Madhe. Në të vërtetë, sopata e dyfishtë nuk është gjë tjetër veçse forma anakronike e Nënës së Madhe.66 Edhe në vise të tjera të Mesdheut Lindor, jo vetëm në Kretë, sopata është simbol i Nënës Hyjneshë, dhe njëkohësisht simbol lunar në përgjithësi,67 si edhe simbol i rrufesë e i vetëtimës. Sikur shumë simbole të tjera, edhe sopata ka domethënie polivalente. Mirëpo, mbizotëron domethënia e saj e plleshmërisë, sepse në rastet më të shumta është e Iidhur me ato hyjni të cilat mishërojnë parimin e jetës e të ripërtëritjes në natyrë. Domethënie të tillë sopata do të ketë edhe në kohërat e mevonëshme deri më sot, pa marrë parasysh trajtat e ndryshme në të cilat manifestohet kulti i sopatës.
Duke mos hyrë në trajtim më të hollësishëm të problemit kompleks të sopatës, ne këtu do të kufizohemi në ato çështje të cilat i imponon materiali i zbuluar në trevën ilire.
Edhe në këtë trevë sopata është instrument tejet i lashtë i kultit. Janë zbuluar dëshmi të pakontestueshme se sopata që në kohën e epokës së neolitit ka shërbyer në disa veprime të kultit, përkatësisht se ka pasur disa veti magjike, të cilat, megjithatë, nuk është gjithmonë e mundur, saktësisht të identifikohen.68
Gjetjet e deritanishme e të shumta të sopatave në trevën ilire, për të cilat me siguri mund të konstatohet se kanë pasur domethënie magjike ose religjioze, flasin pa mëdyshje për popullaritetin e madh të kultit të sopatës tek ilirët.
Për ne mjafton që këtu të konstatojmë faktin se pikërisht në provincën romake të Dalmacisë përmendoret me paraqitjen e sopatës dhe me formulën e përmendur janë më të lashta se sa në viset e tjera të Perandorisë romake dhe se, së këndejmi, duhet që shpjegimin e kësaj dukurie ta kërkojmë në besimet parahistorike në viset ilire mbi sopatën si simbol që në njëfarë mënyre ka qenë i lidhur me vetë varrimin, përkatësisht, gjë që është edhe më e besueshme, për jetën e pasvdekjes. Që ilirët e jo vetëm ata,94 e kanë lidhur sopatën me jetën e amshueshme, na flet, mbase, edhe fakti që ata shumë shpesh sopatën ia kanë vënë të vdekurit në varr, dhe jo vetëm ato për të cilat nuk mund të konstatohet që kanë pasur një funksion simbolik, por edhe sopatat e dyfishta (labrys) dhe sopatat miniaturale të gurit, në domethënien simbolike të të cilëve nuk mund të dyshohet.
Socio wrote:
Photo: 'Wooden crosses with incised sun symbols' in albanian cemetery in Theti, Albania.
Photographed by Edith Durham in 1910. British Museum - http://www.britishmuseum.org/research/s ... entPage=39
Dhe kjo vendosje e diellit ne te dy anet e kryqit (si me larte) jep indikacione edhe nje here se ne varrin me poshte kemi te bejme me simbolin Pellasg te diellit !
Photographed: in 1913 by Mr. Leland Buseton in albanian inhabited territory -Yugoslavia
Description: A catholic Albanian grave
Location: The negative is held at British Museum, London