Etimologjia e fjales.

[Zeus10]

Ka shume lidhje mallakastrioti.



Persa i perket ullijve, si druri me i perhapur ne zonen e Shqiperise se Jugut dhe Greqise, jam shume dakort qe duhet pare mundesia e lidhjes se saj gjuhesore me fjalen e lashte ulë(apo ylë).

[Mallakastrioti]

...quhet thjesht "Ulli Shekullor". Personalisht nuk di ne se eshte tradite ne Greqi te rritet, apo kultivohet (ndoshta ne zonen e Camerise), por di qe ne Jug kjo eshte nje tradite e perhapur dhe e trasheguar brez pas brezi. Vetem nje popull me rrenje si te ketij ulliri mund te trashegoje peme shekullore si dhe ti kultivoje e ti percjelli brez mbas brezi.
Nuk do kerkoj te tejkaloj cakun, por popujt e "Hyllejve" pikerisht sipas shkrimeve te autoreve te lashte banonin ne keto zona (midis Laberise dhe Mallakastres, edhe pse nuk na jepet saktesisht kufijte e sakte te tyre). Kjo zone eshte e famshme per klimen e pershtatshme te kultivimit te kesaj peme te lashte!

[Orakulli]

Druidet dinin te shkruanin por nuk e pelqenin ta vinin ne zbatim sepse ne shkrim humbiste lidhja e mendimit me natyren. Ka lidhje me ullinjte?
Jo, druri ka lidhje me trupin e pemes dhe ulliri ka lidhje si njesi me frutin e tij. Dru quheshin te gjitha pemet. ndersa specifikat e emrimit te tyre i percaktonte fruti i tyre, ose vecanti te tjera si i gjati "lisi", si i gjeri "rrapi", e tjera. Eshte pak e rezikshme te besh krahsaimin sic i kane bere deri me tani gjithe gjuhetaret, sepse jane kunder asaj qe kam shkruajt une me pare: Njesi nga burime te ndryshme ndertimore nuk mund te krahsohen, eshte njesoj si te krahasosh korkodilin me shqiponjen dhe te thuash qe te dy bejne pjese ne familjen e zogjve.
Eshte erezikshme ne kuptimin tim, por eshte normale ne kuptimine gjuhesise se sotme. Eshte ky gabim i rende qe e ka shendruar gjuhesine ne joshkence. C'ka thote Rina gjen kuptimin pikerisht sepse e gabuara mendohet si rruga e drejte e vleresimit.

[Rina]

Lidhur me origjinen e fjales shka dhe shkavell , qe perdoret ne vecanti tek verioret apo geget, ka qene nje sqarim interesant i bere nga nje anetar atje tek forumi i AlbGrecos. Anetari ka qene Fejer Nagy ne debat me adminin Albushin. Do ta sjelli te plota pergjigjet e tij.

Ne fakt ai qe s'ja ka idene origjines se fjales 'shka' je ti, dhe ai tjetri (Seminaristi) nga i cili ti e mesove kete 'teorine e cuditshme' per prejardhjen e fjales 'shka'.

Fjala shka (sh. shkije), qe ta dish ti, nuk ka te beje fare me fjalen 'skizmatik', apo me ndonje term tjeter religjioz, qe hyri ne te folmen e shqiptareve si pasoje e ndonje ndarjeje (skizme) fetare. Fjala shka (shkavell, shkje) eshte nje fjale e lashte shqipe, po aq e lashte sa vete dyndjet sllave ne Ballkan. Eshte nje korruptim i fjaleve greke & latine: 'sklavenoi', 'sklaveni', 'sklavines' etj.
Perndryshe, shqiptaret (geget) nuk jane i vetmi popull ne Ballkan qe ne gjuhen e tyre te perditshme e perdorin kete fjale. Edhe rumunet, nje popull orthodoks dhe autokton ne Ballkan, e perdorin fjalen 'shqa' per t'ju referuar sllavit. Pra sic mund ta shohesh fjala 'shka' nuk e ka origjinen ne 'Vatikan tek goja e Papes se Romes', sic mendon ti.

Nuk mund ta mesosh historine vetem duke lexuar ketu ne forum, prandaj mos insisto per gjera qe nuk ua ke fare haberin. Pyet njehere, ne kete forum ka anetare qe jane me te ditur, me te mire-informuar, dhe me shpirtgjere sec je ti, dhe ndoshta do te kene miresine te te ndihmojne ...

Me pas e pata sjell une nje sqarim nga nje faqe hungareze .



Me pas prape pergjigja e anetarit Fejer Nagy

Nuk ka c'te pranohet! Ajo qe them une eshte thene nga vete studiuesit e fushes se gjuhesise dhe historise, dhe eshte e mbeshtetur ne mjaft te dhena dhe fakte historike. Shkrimi qe solli Rina e verteton kete, por une sidoqofte do te marre mundimin te permend disa fakte, qe do ti jap me poshte.

Per dallim, teoria jote eshte nje teori qe ti e ke nxjerrur prej mendjes tende (mbase e ke degjuar nga ndonje prift?!), dhe nuk ke marrur mundimin te spjegosh anen gjuhesore te asaj qe ti pretendon. Psh: si e spjegon dallimin aq rrenjesor ne mes te fjales 'skizmatik' nga njera ane, dhe fjales 'shkavell' (forma e zgjatur) nga ana tjeter, ne rast se fjala e dyte vjen nga e para? Duhet ta kesh parasysh se kalimi i fonemes 'sc' ne 'sh' ose 'shk' nga latinishtja ne shqip, sipas shumices te albanologeve, daton qysh heret, me saktesisht qe para fillimit te mijevjecarit te dyte, pra para skizmes fetare te vitit 1054!

Pastaj, fjala 'shkavell, shka' nuk perdoret vetem tek geget, por perdoret edhe tek tosket, sidomos ne ato zona ku ka 'ferkim' apo kontakt me popullsi sllave (ne te folmet e tjera toske me ne jug, ka rene prej perdorimi). Dallimi i vetem nga te folmet gege eshte se ne shumesin e toskerishtes ka renie te fonemes: 'j' apo 'ij'. Keshtu ne toskerisht shumesi ben 'shkete', ne vend te 'shkijete', apo 'shkjete', sic haset ne te folmet gege.

Plus, ne mos gaboj, fjala 'shkete' eshte hasur edhe ne disa te folme arbereshe (arvanite), megjithese ne keto te folme kjo fjale ('shket') e ka humbur kuptimin origjinal (per t'ju referuar vetem popujve sllave), dhe eshte bere nje sinonim per popuj jo-arberesh (psh: greqerve u kane thene 'shkete').

Pra qe ti biem shkurt ketij muhabeti fjala 'shka' (shkavell) nuk mund te rrjedh nga fjala 'skizmatik' per shkak se:

1). Nuk perputhet, apo nuk u nenshtrohet ligjeve te fonetikes. Dmth, e pare nga nje kendveshtrim gjuhesor eshte veshtire, per te mos thene e pamundur, te spjegohet kalimi nga 'skizmatik' ne 'shkavell, shka' (vetem 800-900 vjet me pare)?!

2). Fjala 'shkje' perdoret per t'ju referuar vetem popujve sllave (serbeve, malazezve, bullgareve- sllaveve te Maq.) me te cilet shqiptaret kane qene ne kontakt te vazhdueshem. Me rralle perdoret edhe per kroatet, madje edhe per boshnjaket, megjithese me keta dy popujt e fundit shqiptaret nuk kane qene shume ne kontakt, prandaj edhe referimet per to jane me te pakta. Nga ana tjeter 'shkije' nuk perdoret per popujt e tjere orthodoks: greqerit, rumunet, arumunet. Nuk perdoret as per 'shqiptaret orthodoks'. Sikur fjala 'shka' te kishte konotacione fetare do te duhej qe ky term te perdorej edhe per keto popujt e siper permendur 'ski-zmatik', apo jo?

3). Nje fjale te ngjashme (schiau), per te mos thene te njejte, perdorin edhe rumunet per t'ju referuar popujve sllave. Perse rumunet, nje popull orthodoks, te perdorin nje fjale me konotacione fetare kur ata kane te njejten fe me sllavet perreth?

4). Fjala 'shkje', apo ndonje fjale e ngjajshme me te, nuk haset tek kroatet e Bosnjes, Malit te Zi, apo Kroacise, per t'ju referuar serbeve orthodokse, edhe pse kroatet kane qene ne kontakt te vazhdueshem me serbet! Sikur fjala 'shka' ('shkje') te vinte nga 'skizmatik', atehere do te duhej qe kjo fjale te gjendej me se pari ne te folmen e kroateve katolike pastaj shqiptareve, sidomos kur ke parasysh faktin qe kroatet kane qene nen ndikim me te madh vatikanez? Por jo, nje gje tille nuk ndodh ngaqe te dy popujt, si kroatet ashtu edhe serbet, jane sllave etnike.

Fjalet 'shka' (shkavell), 'shkiau', nga e njejta rrenje latino-greke ('sclavenoi', 'sclaveni'), hasen vetem ne shqip dhe ne rumanisht (& arumanisht), pra ne gjuhet e dy popujve autokton te Ballkanit, qe dikur, para por edhe pas dyndjeve sllave, jetonin ne afersi gjeografike me njeri tjetrin. Qe te dy keto popuj duke qene ne afersi dhe kontakt te vazhdueshem, e huazuan etnonimin 'sclaven' nga autoritetet bizantine te kohes, prandaj edhe ngjajshmerite.

Kur i merr parasysh te gjitha keto fakte qe i permenda me siper, qe ti me apo pa qellim i injoron, atehere e sheh qe ajo teoria jote nuk qendron aspak ....

[Rina]

Pastaj, fjala 'shkavell, shka' nuk perdoret vetem tek geget, por perdoret edhe tek tosket, sidomos ne ato zona ku ka 'ferkim' apo kontakt me popullsi sllave

ne mbeshtetje te kesaj qe ka thene anetari Fejer Nagy kemi vargjet e Naim Frasherit.


Shqipëtari ish i mirë,
Dhe kish emër të pavdirë.
Shqipëria shum' e vlerë
Ish e madh' e gjat' e gjerë,
Se ahere s'ishin shqehtë,
As maxharëtë, as vllehtë,
Ishin gjithë shqipëtarë
Në atë kohët të parë,
Qeltëtë kishinë fqinjë,
Qe'ishinë brinjë për brinjë.

P.S. pas kesaj nuk kaluan dy dite dhe ai funderrina greke e perjashtoi kete anetarin . pis milet!

[Strokulli]

Fjala shka (shkavell, shkje) eshte nje fjale e lashte shqipe, po aq e lashte sa vete dyndjet sllave ne Ballkan. Eshte nje korruptim i fjaleve greke & latine: 'sklavenoi', 'sklaveni', 'sklavines' etj. Perndryshe, shqiptaret (geget) nuk jane i vetmi popull ne Ballkan qe ne gjuhen e tyre te perditshme e perdorin kete fjale. Edhe rumunet, nje popull orthodoks dhe autokton ne Ballkan, e perdorin fjalen 'shqa' per t'ju referuar sllavit. Pastaj, fjala 'shkavell, shka' nuk perdoret vetem tek geget, por perdoret edhe tek tosket, sidomos ne ato zona ku ka 'ferkim' apo kontakt me popullsi sllave (ne te folmet e tjera toske me ne jug, ka rene prej perdorimi). Dallimi i vetem nga te folmet gege eshte se ne shumesin e toskerishtes ka renie te fonemes: 'j' apo 'ij'. Keshtu ne toskerisht shumesi ben 'shkete', ne vend te 'shkijete', apo 'shkjete', sic haset ne te folmet gege. Plus, ne mos gaboj, fjala 'shkete' eshte hasur edhe ne disa te folme arbereshe (arvanite), megjithese ne keto te folme kjo fjale ('shket') e ka humbur kuptimin origjinal (per t'ju referuar vetem popujve sllave), dhe eshte bere nje sinonim per popuj jo-arberesh (psh: greqerve u kane thene 'shkete'). Fjala 'shkje' perdoret per t'ju referuar vetem popujve sllave (serbeve, malazezve, bullgareve- sllaveve te Maq.) me te cilet shqiptaret kane qene ne kontakt te vazhdueshem. Me rralle perdoret edhe per kroatet, madje edhe per boshnjaket, megjithese me keta dy popujt e fundit shqiptaret nuk kane qene shume ne kontakt, prandaj edhe referimet per to jane me te pakta. Nga ana tjeter 'shkije' nuk perdoret per popujt e tjere orthodoks: greqerit, rumunet, arumunet. Nuk perdoret as per 'shqiptaret orthodoks'. Sikur fjala 'shka' te kishte konotacione fetare do te duhej qe ky term te perdorej edhe per keto popujt e siper permendur 'ski-zmatik', apo jo? Nje fjale te ngjashme (schiau), per te mos thene te njejte, perdorin edhe rumunet per t'ju referuar popujve sllave. Perse rumunet, nje popull orthodoks, te perdorin nje fjale me konotacione fetare kur ata kane te njejten fe me sllavet perreth? Fjala 'shkje', apo ndonje fjale e ngjajshme me te, nuk haset tek kroatet e Bosnjes, Malit te Zi, apo Kroacise, per t'ju referuar serbeve orthodokse, edhe pse kroatet kane qene ne kontakt te vazhdueshem me serbet! Sikur fjala 'shka' ('shkje') te vinte nga 'skizmatik', atehere do te duhej qe kjo fjale te gjendej me se pari ne te folmen e kroateve katolike pastaj shqiptareve, sidomos kur ke parasysh faktin qe kroatet kane qene nen ndikim me te madh vatikanez? Por jo, nje gje tille nuk ndodh ngaqe te dy popujt, si kroatet ashtu edhe serbet, jane sllave etnike. Fjalet 'shka' (shkavell), 'shkiau', nga e njejta rrenje latino-greke ('sclavenoi', 'sclaveni'), hasen vetem ne shqip dhe ne rumanisht (& arumanisht), pra ne gjuhet e dy popujve autokton te Ballkanit, qe dikur, para por edhe pas dyndjeve sllave, jetonin ne afersi gjeografike me njeri tjetrin. Qe te dy keto popuj duke qene ne afersi dhe kontakt te vazhdueshem, e huazuan etnonimin 'sclaven' nga autoritetet bizantine te kohes, prandaj edhe ngjajshmerite.

Ka të gljarë që këja shprehje «shklá» të jetë marrë hua nga Σκλαβοι bizantine? Shtû, ka të gljarë. Trajta ma e motshme e dëshmuome gjëndet tek arbareshet e Greqisë: shkla-u e shkle-të, shklerisht («s'i ndjejmë shklerishtët» "nuk kuptojmë greqisht"), gra shklera, fjalë shklerishte - ku, si çë shihet, u gljanuo përdorimi bunimor nga "ata që flasin sllavisht" tek "ata që flasin gljuhë të huoj". Ma tej shkł»shq ose shkł»shkj ose shkł»shk. Kristoforidhi për viset sllave shkruon «Shqerí», për sllave «shqerje, shqinkë» - të siljat, në përputhje me trajtën ma të motshme, do të mond t'i shkruonjim adhe «Shklerí», «shklerje, shklinkë». Në gegnisht l-ja u vduorr e nisën me e njyëtuo si -j- (shih dhe flutura «ł-j» fjutura) - Petrus Bogdanus (1685) shkruon «shkjie-të».

[arberor]

the serbs or shkijet as albanian call them might actually be iranian in origin. http://en.wikipedia.org/wiki/Scythians

[Zeus10]

Nuk ka asnje dyshim qe keto jane variante te te njejtes fjale, ne gjuhe dhe dialekte te ndryshme. Ato percaktojne jo nje etnos por nje popullsi qe ka qene ose race sklleverish, ose feja e tyre i cilesonte keta njerez sherbetore te Zotit.

[col]Skllav
Shkjau
Sllav
Skiav
Sklaven
Σκλαβοι|Serb
Sherbetor
Serv
Servant
Servitor[/col]

[Orakulli]

E vjetra ne greqishten e kuptugabim eshte "zklaboi", Skla+ben,hiq *ben, formuese me kuptim ndihmes jep "jep ata qe skane, dhe qe edhe punojne". Eshte disi persembrapthi me Shqipen e sotme por kuptimi baze eshte unojne nuk kan asgje". Keshtu qe rrenja qe mbart kuptimin kryesor eshte "skla", dhe kjo eshte forma me e vjeter naze qe e mbart vetem gegenishtja sot me "shkija. *Zkla e cila me kalimin e kohes eshte bere "shkla ne jug, dhe habiterisht ne gegenisht kemi shume "L" qe jane "i", qe eshte shume e habitshme sepse nuk kemi me kalim fonetik , por duket qe vjen nga koncept alfabetik i ndryshem i verioreve te Shqiptareve, kuptohet edhe si moshe shume me i vjeter. Duket qarte qe ata ishin n'posedim te nje alfabeti por kishin konceptime te ndryshme per "l"-ne; Jugu e quante "l", ndoshta nga zgjerim ne nje rruge tjter i alfabetit te pare te perbashket, ndersa veriu ruan te pandryshueshme "ii. Keshtu qe kemi lart ne veri "skia"=nuk ka dhe shkla>shkra>shkre ne jug. Eshte e qarte qe eshte nje ndertim ofenduese.
Eshte e njohur zbritja l>r. Kemi nje shkra, e cila me me vone behet ne vete Shqipe shkre dhe merr kuptimin i shkrete.
Skretetire vjen nga vete Shqipja dhe aspak nga dezerto-deserto, sepse dezerto eshte formuar si mohim i foljes se gjuhes Shqipe "zë" duke i shtuar mohuesen "d' qe ben rolin e S'se ne Shqip:

24. jokal. vet. veta III. Mbin (fara, rrënja a fidani i mbjellë); trevon (shartesa); bën kokrra a fryte bima; bëhet me barrë, merr (femra). Zuri lulja (druri, pema). Kumbullat (mollët) zunë mirë. Ulliri zë me vështirësi. S`kanë zënë të gjithë fidanët. Shartimi ka zënë mirë. Bimët kanë zënë rrënjë. Drurët zunë fare. S'ka zënë lopa (delja). Gruri zuri bukë. Qepët nuk kanë zënë kokë. S`kanë zënë krahë zogjtë s'u kanë dalë ende krahët.
25. Përgatit duke i hedhur maja, farë etj.; bëj,
ngjesh, gatuaj.

Pra, shkretetira per vete Shqipen eshte ne gje qe "skla-shkla-shkra-shkre, ndersa per derivatet e saj eshte nje gje qe nuk ze asgje D-zër="szër", ose nje mundesi tjter me afer formimit te shqipes me *Nde+shkre, por te dy rruget te cojne tek gjuha e pare, si "ska' ashtu edhe "szë"=de'zër, ku mohimi me "d" eshte nje nivel i mevonshem formimi jo sipas natyres se gjuhes pare, pra nje ndertim kodik i ri ne shkallen evolutive te gjuhes se pare.
Prandaj Shqipja ka njesi te tjere si:
SHKRETË mb.
1. Ku nuk jetojnë njerëz, i pabanuar, i braktisur; ku nuk ka a ku nuk duket njeri në një çast të caktuar, që s'ka fare jetë e gjallëri. Vende (fshatra) të shkreta. Ishull i shkretë. Shtëpi (dhomë) e
shkretë. Rrugët mbetën të shkreta.
2. I papunuar, i lënë djerr e pa asnjë kujdes; që është si shkretëtirë. Fusha (toka) të shkreta. Male të shkreta male pa bimësi e pa burime uji. Një kopsht i shkretë.
3. I vetëm, që nuk ka njeri të afërt; që nuk ka kush të kujdeset për të; i mjerë, fatkeq, i gjorë, që është për të të ardhur keq; i harruar, i lënë mënjanë, qyqar.
SHKRETI f. sh.
1. Shkretëtirë, humbëtirë.
2. vet. nj. Vetmi dhe heshtje e plotë të qenët fare pa jetë e gjallëri, të qenët i shkretë. Shkreti në rrugë e në oborre. Ishte lodhur nga shkretia.

Si dhe *shkrumb, ku kuptim baze qendrin ne ate qe gjeja "ska" me veten e saj, e lidhur gjithmone me elementet e gjuhes ku gjithmone objekti eshte pjese e botes fizike dhe jo nje apriori idiotike ndertimore.
SHKRUMB m.
1. Lëndë e zezë, e thërrmueshme dhe me erë të veçantë, që mbetet kur digjen plotësisht sende të ndryshme (si leshi, buka, drithi, mishi etj.).
2. Shtresë e djegur gjelle, qumështi etj., që mbetet
në fund të një ene, zhezhi. Ka zënë shkrumb
tenxherja.
Ne ekuptojme ate ne performancen e sotme si "hi" , por bazen mendimi e ka tek mohimi ekzistencial i vete objektit ,tek "skla-shkra-ska"-ja e madhe e gjuhe Shqipe.
Tek ky grup hyjne edhe *shkrij, *shkurtoj, te cilat jane shkalle te krijimore zvogeluese te gjendjes "ka", e cila shpreh ekzistencen ne kuptim e pergjithem me sensin vetepesor te gjuhes se vjeter Shqipe, baze e te ciles qendron edhe formimi i njohur "ekzistoj", ku perseri perdoren ne kombinim "ka" dhe "ze", ku thuhet se vjen nga EXSISTO e Latin.
Kjo njesi ka shkuar aq larg sa kush nuk e imagjinon:deri tek sclerosis, qe pa te njeten grup semantic (familje) *skle=ska=nuk ka.

Gjuha nuk eshte kuptuar deri me sot, dhe nuk kuptohet sepse nuk i njihen e lementet e saj, ku bota fizike eshte nje nga elementet shume te rendesishem te saj, dhe keshtu eshte edhe perkufizimi i shkretetiress ne gjuhen e sotme:
des·ert1    [dez-ert] Show IPA
noun
1.
a region so arid because of little rainfall that it supports only sparse and widely spaced vegetation or no vegetation at all: The Sahara is a vast sandy desert. Synonyms: waste, wasteland, barren wilderness.
2.
any area in which few forms of life can exist because of lack of water, permanent frost, or absence of soil. Synonyms: wasteland, barren wilderness.

Pra kuptimi isaj eshte atje ku e ka ndertuar per here te pare gjuha e pare, pamvaresisht qe nuk arrihet te kuptohet dot nga gjuhetaret. asgje nuk ka ndryshuar ne shkallen e njohjes dhe te formimit gjuhesor.

Kuptimi vjen prej mohueses se foljes "ka" ne nje nga menyrat e njohura te Shqipes, perdorimit te 's". Skllave jane ata qe s'kane. Jane njesoj dhe te shkretet. Leviz vetem fonetikisht *a-ja ne *e. Vjen nga nje formim me shtese kuptimore ku baze eshte folja "ka", ne menyren negative te saj "ska". Kur servan vjen nga nje burim tjeter, po nga shqipja, i mevonshem pak, nje kombinim i dy formave te Shqipe: Zër+bën, te dy foljet e shqipes qe kane kuptmin te njejte, sinonime, nje nga kuptimet e foljes "zë". Pra , servan, jane ata qe "bejne", qe ne kohen e formimit kishte kuptimin qe kemi sot te "punes", e cila nga ana e saj vjen vete nga Bon>bun>pun, ku b>p, dhe o>u, te njohura tashme. Bej eshte nje folje shume e vjeter ne Shqip, me e vjeter te pakten za 15 mije vjet.
Pra, skllavet me termat e soteme jane punetoret qe nuk kane asgje, dhe te con tek nje koncept i thelle filozofik. Gjuha edhe pse ndryshon ne siperfaqe te saj, ruan ne baze te saj mendimet e gjuhes se pare. Ne kujtojme se mendojme ndryshe nga ata , por ne thelb ne mendojme me gjuhen e atyre, njisoj si ata. Eshte distanca kohore dhe ponjohuria qe na genjen ne vleresimin e gjuhes dhe te atyre vete.
Sekrete i mban Shqipja tek njesite e saj:
Sher-bë-tor. betor me baze foljen "bë", betori behet punetor, por behet edhe punetor per ty qe quhet ndryshe sherbetor, sherben eshte e njeta gje. Nga semantika e Shqipes shkon shume shpejt tek semanitka e gjuheve te medhaja, por befasuese eshte qe Shqipja eshte gjuha baze konceptuese e mendimit. Me gjet rrugen e formimit te mendimit duhet te shkosh patjeter tek Shqipja.

[Rina]

Emertimi ne njejes shka dhe shkavell dhe ne shumes qe ben shkijet, shkjet apo edhe shkavellat eshte tamam emertim percmues apo nencmues, madje ka kuptimin e paraqitjes se nivelit te ulet te grupit perkates. Ne Kosove kryesisht perdoret vetem shka apo shkavell dhe rrallehere ne te folmen e perditshme e degjon dike duke thene serbet, apo maqedonet etj.

Une personalisht mendoj se shka, shkavell, shkijet, shkjet e ka kuptimin thjesht skllav, sidomos nese ndalemi te forma sing. shkavell dhe pl. shkavellat.

Mandej edhe vete emertimi i sotem serb,qe ben SRB mandej si cilesor SRP-ski e ka kuptimin e draperit ne serbishte apo shkavellishte, SRP-draper. Dmth ky popull pajtohem me Zeusin ka qene thjesht nje popull argate, skllave, kosites e kesi pylltare, qe u sherbenin shqiptareve dhe popujve tjere te rajonit, e qe mandej Rusia diku te shek XIX e themeloi etnine e sotme te quajtur serbe apo serve.

Shkurt muhabeti, nuk ka ekzistuar histori, gjuhesi dhe etni serbe deri ne shek. e XIX e mandej me ndihmen e Rusise e kemi te improvizuar dhe te fallsifikuar historine dhe te kaluaren dhe daljen e befasishme te nje kombi serb. Dhe ja pse sot i vetmi popull qe i servilizohet Rusise dhe qe i sherben asaj jane keta servet dhe asnje popull tjeter i Ballkanit (qofte edhe sllav). Mandej e tere "historia mesjetare serve", heronjte qe i propagandojne, mund te rrenohet si nje fije kashte, po te kishte nje rishikim te mirefillte shkencor historik, pa ndikime politike.

Dhe, kjo duhet te jete arsyeja qe edhe Fishta i quan (me shume te drejte) "kelyshet e Rusise". Po mesa duket edhe kesaj Europes Plake Amorale, i pengon e drejta historike e shqiptareve, se i dalin ne shesh felliqesinat e saj (me Rusine sidomos, se edhe sot kogja flirton me te), per qata sot gati me shume se gjysma e Europes flet sllavisht dhe dominohet nga sllavet.

[Gardhi i Ondrrave]

nuk besoj serbet kan ken veq "kosites pylltare", kush ka ken ne Serbi dhe e ka vizitu venin e kupton leht qi serbt kan nertu nji qytetrim mjaft te bukur. Jan njerz te peshtym dhe nacionalist te marre, po me i thrrit shpellare ne sharbim te popujve te tjere nuk m'duket shum realistike.

[Zeus10]

Te rinjte spartane therriteshin εἰρένων(shumes) ose εἴρην(njejes).

Lacedaemonian youth who had completed his twentieth year

Keto ishin kontigjentet e te rinjve, te gatshem per te luftuar, duke zevendesuar me te vjetrit.

e/i ri/re---------εἴρην

[Rina]

nuk besoj serbet kan ken veq "kosites pylltare", kush ka ken ne Serbi dhe e ka vizitu venin e kupton leht qi serbt kan nertu nji qytetrim mjaft te bukur. Jan njerz te peshtym dhe nacionalist te marre, po me i thrrit shpellare ne sharbim te popujve te tjere nuk m'duket shum realistike.

Qyteterim serb?! Jo, nuk jam ne dijeni per nje te tille. Ne e kemi pasur fatin e keq te jetojme me ta, me siguri qe i njohim me mire se disa qe i rastise te kaloje neper territorin e tyre dhe i shohin siperfaqesisht. Jane thjesht nje popull barbar dhe sklleverish ne gjene, qe me ecjen e kohes nuk mund te ndryshoje, perkunder perpjekjeve.

Nuk mund te flasim per qyteterim te nje populli, i cili pothuajse ne fillim te ketij shekulli u bombardua nga bota e civilizuar. Po mvaret si shihet qyteterimi. Qe jane nje popull barabar, shpellar dhe i eger ska dyshim hic aty.

Ne zanafille ai populli eshte i ndertuar mbi memorandume krimesh e gjenocidesh, keshtu qe s'mundesh me fol me terma tjere per ta, vec si per skllever dhe bij sklleverish, se edhe jane ne origjine ashtu!

I vetmi shpetim per ta eshte kthimi ne origjine, q'anej dikah kah shpellat e Siberise, se njerez ata kurre me tu ba jo!

[Strokulli]

Lacedaemonian youth who had completed his twentieth year

Keto ishin kontigjentet e te rinjve, te gatshem per te luftuar, duke zevendesuar me te vjetrit.

e/i ri/re---------εἴρην

Te rinjte spartane therriteshin εἰρένων (shumes) ose εἴρην (njejes).

Adhe ndë gegnisht shumësit janë afër kësaj -ων, janë me -ën, për shëmbëll: uljk - ujqën («n-r» tosk. ujqër).

εἴρην « [ëî-rën (?); {-në} ndajshtesë - {ëî (»'î), î rë-n} (?), me ba » i banë, i bënë - *{i rë-në, i rë-n'} «ë--ô-â» *{i râ}? (i rëì » i rì - e rëè » e rè)];
εἰρέν_ων « [(ëi-rén)-ën » ëirénën, merret gjithë [ëîrën] ashtû si ç'asht e i shtohet ndajshtesa -ων, -ën shumës(?)].

Adhe ndë arbarisht nga njëjësi ndë shumës, fjalët (ma se ma, disa nga ato ma të hershmet) ndryshonjën ndë é, për shëmbëll: shkamb-shkémbënj. Por ndë se kja formë shkâmb (o shkômb) ka të pësonjë edhe bjerrjën e hundakut â-ô ndë ë-toske (si me bâ-bô » bë_rë), aherë shdoket shkâmbi e bahet po njëjësi shkëmb me ë-toske (një ë- gati e mbyturë, por jo e pa zë, që e ka një lloj 'theksimi të butë' dhe t.j.) dhe shumësi si gjithnjë deł me -é: shkëmb-shkémbënj -- të njëjtën gja û jam e dallonj tek εἴρην-εἰρέν_ων.
"Ra rasa që të përkonjën përapp gjëna pa kurrfare lidhje" apor âsht ndryshej puna? Thomani jûo.

[Orakulli]

Qyteterimi Serb?

Eshte nje qyteterim i vrasesve dhe hajduteve te tokave, pasurise dhe jetes se Shqiptareve.
Por, Shqiptaret kane lindur si race ne kete bote te paret, dhe ekzistojne ende per te eselluar njerezimet ne cdo kohe, dhe ti bejne te kuptuar botes qe atje ku duket sistemi me i forte dhe i konsiliduar eshte me i dobeti dhe kundernjerezori, atje ku duket kultura dhe civilizimi me i madh eshte genjeshtra dhe hipokrizia me e madhe dhe atje ku duket feja si treguesi i larte i nje shoqerie atje eshte edhe antishoqeria njerezore.
Shqiptaret, jane i fundit grup njerezor qe qendrojne ende te panjollosur dhe t'pa prishur menderisht nga "civilizimi i perparuar" , qe perdor gjuhesine e semure politike-raciste, historine e manipuluar te ngritur posacërisht nga te sipermendurit vetem e vetëm per te zonduanë.

Dhe zonduaimi ka per pasoje kryesore gjithmone pakesimin dhe se fundmi zhdukimin e cdo lloj lirie dhe ideje te saj te mbartuar nga kohet kur Shqiptaret mbaheshin si simbol i saj.
Shqiptaret jane nje race kyce per zhvillimin dhe te ardhmen e njerezimit. Nga ata eshte nisur gjithe ngritja teknollogjike qe mbart raca Europiane sot, ferma me vjeter ne Europe e zbuluar verteton me se mire kete.
Ata rane kur filloi degradimi njerezor. Ata do te ringrihen dhe vleresohen kur te filloj ndergjegjesimi njerezor. C'fare u ka ndodhur shqiptareve gjatë hisotorisë së tyre gjithashtu eshte nje fakt shume i rendesishem qe verteton kafsherine dhe uletitetin e njerezimit, sidomos atij te sotëm, ku ai greko-serb qendron ne pjesen me te zeze , pjesen e drejperdrejte kriminale te tij.

Persa i perket te mrekullueshmit Strokull, pozitivit dhe te mencurit, karakteristike gjenetike e kesaj race.
Adhe ndë gegnisht shumësit janë afër kësaj -ων, janë me -ën, për shëmbëll: uljk - ujqën («n-r» tosk. ujqër).

Quote:
εἴρην « [ëî-rën (?); {-në} ndajshtesë - {ëî (»'î), î rë-n} (?), me ba » i banë, i bënë - *{i rë-në, i rë-n'} «ë--ô-â» *{i râ}? (i rëì » i rì - e rëè » e rè)];εἰρέν_ων « [(ëi-rén)-ën » ëirénën, merret gjithë [ëîrën] ashtû si ç'asht e i shtohet ndajshtesa -ων, -ën shumës(?)].

Adhe ndë arbarisht nga njëjësi ndë shumës, fjalët (ma se ma, disa nga ato ma të hershmet) ndryshonjën ndë é, për shëmbëll: shkamb-shkémbënj. Por ndë se kja formë shkâmb (o shkômb) ka të pësonjë edhe bjerrjën e hundakut â-ô ndë ë-toske (si me bâ-bô » bë_rë), aherë shdoket shkâmbi e bahet po njëjësi shkëmb me ë-toske (një ë- gati e mbyturë, por jo e pa zë, që e ka një lloj 'theksimi të butë' dhe t.j.) dhe shumësi si gjithnjë deł me -é: shkëmb-shkémbënj -- të njëjtën gja û jam e dallonj tek εἴρην-εἰρέν_ων."Ra rasa që të përkonjën përapp gjëna pa kurrfare lidhje" apor âsht ndryshej puna? Thomani jûo.

... qe nuk ka nevoje per koment. Eshte "e-zon-ze-nial".

Baze janë: bo-bon-ban-ber-bër-bo-ba-be-bë qe jep mbi nje mije koncepte te gjuheve te "medhaja". *ë-ja eshte tingull i qe perket bashtingelloreve kur ato behen te zëshme. P'shembull: "z-ne vetem tre mynyra janë per ta shqiptuar: Jo te zëshme , ku ajo nuk mund madje te degjohet dhe "zë" ku ajo merr jetë, por "ë" eshte e natyrshmja e saj, dhe "zëë" kur i shtohet nje ë per nje arsye te caktuar gjuhesore.

Shqipja eshtë nisur nga nje trajtim mendimor pa zanore, gjuha e pare, dhe zanoret ishin ne formet e tyre me vete te ndara dhe kishin kuptim te mirepercaktuar."B"-ja e zeshme kishte kuptim qe kemi sot per foljen "bëj", ndersa "bo" kishte kuptimin po bej por nje shtese mendimore qe ben te gjithe punën. ndersa "bi" kishte kuptimin "nis te bëj", "ba"="bëë"-vazhdoj te bëj dicka, "bu"-jam në mes te berjes se nje dickaje.

Me pak fjale, Shqipja gjinon nga nje gjuhe shume e kom-bel(r)ikuar; ku "kom" eshte semantika e lidh dy e me shume gjera bashke, dhe beli>bli>pli qe nga format e vjetra te foljes "b" gjate zhvillimit te fazeve te rritjes gjuhesore nga me te uletat ne me te lartat per te tjerat qe bazoheshin tek ajo por rriteshin si tumor brenda organit gjuhe, dhe nga me e larta tek me e uleta per vete Shqipen, gjuhen kyc, e cila humbiste gjithmone e me shume, aqsa me shume psikologjikisht njerezit i largoheshin te vertetes.

Gjuha shqipe dhe e verteta jane nje. Atje ku ka gjuhe Shqipe nuk lulezon asnje plehër njerezore te cilat sot quhen si tregues te civilizimit, kulture, mireqenie dhe "te verteta" shoqerore te pranuara nga shumica, por qe ne fakt jane forma te sofistikuara te sundimit njerezor, kur kemi si ndodhi nji zhvillim te jashtezakonshem te kundervertetes.
Si evidence ne kemi realativish mireqnie dhe teknollogji, por nuk kemi me vlera morale dhe etike, qe ne thelb eshte ajo qe quhet krenari=kokelart ne shqipe dhe lirine rale. Sic e shikon,i sa me lart ka shkuar teknollogjia dhe "mireqenia" aq me te shpeshta jane bera lufterat dhe konfliktet, c'ka eshte treguesi real i zhvillimit njerezor, c'ka eshte e verteta e ti e then me mendimin e gjuhes Shqipe; shqipja te con ne thelb.

Ate ku zoteron gjuha Shqipe, ekulibri ndermjet njerezeve qendron ne baze te saj, ajo drejton, eshte mendimi i saj prej nga njerezit drejtohen. Ajo nuk ka nevoje per shtet, sepse brenda saj ka shtetin e pare pozitiv qe vjen prej perdorimit te arsyes njerezore dhe lirise se vertet njerezore.

Pra, gjuha Shqipe nuk pranoi shtetin e pare te sunduesve njerezore, nuk pranoi "shtetin shpirteror" te sunduesve te dyte njerezore, dhe nuk pranon asnji lloj sistemi qe nuk njiizon me llogjikën njerezore te gjuhes se pare, qe shte ndertuar nga kodifikimi i te vertetave qe na rethojne dhe harmonse te brendshme te tyre , deri edhe tek tingujt e botes fizke jo te gjalle dhe te gjalle, negative dhe pozitive.
Nji shmebull i thjeshte, tek pozitive, po-ja vjen nga Shqipja tek pozitive, ndersa ne negative nuk ka me shqip.

Lufta e Shqipes dhe lufta me Shqipen filloi qe kur filloi degradimi njerezore prej tendences negative kafsherore njerezore te sundimit te te tjereve. Ne te qendron ne njizon e vjetra, kur ne u shkeputem nga kafsheria dhe tendeca universale e perparimit njerzor,sepse ajo nuk pranon ndertime qe jane kunder harmonise kodifikuese te natyres. Cuarja ne ekuliber e njerzimit do te vije vetem nepermjet njohjes, zbulimit, perparimit dhe unifikimit gjuhesore te gjithe njerezimit. Gjuha nuk eshte vetem gjuhe, si edhe nuk eshte vetem ne barazi me mendimin, por eshte vendimtare se si jetojme dhe shijojme jeten, bëjmë dhe bjeme, ngrjeme dhe andero-ime.

E krahasuar me gjuhe popullore, gjuha Shqipe eshte si nje bime qe ekziseston neutralisht duke zoteruar territorin e vet, duke u ushqyer nga fara e vet dhe toka, uji dhe dielli, natyra , ndersa gjuha e sotme qe drejton njerezimin eshte si nje dinosaur qe kerkon te mbizoteroje gjithcka duke kerkuar te zhduki gjithe qeniet me te cilat ushqehet. Pamvaresisht se gjuha e dyte eshte shume e fuqishme sot, ajo eshte e destinuar te zhduket dhe te zevendesohet nga gjuha delikate e bimes qe rritet ne harmoni me dhenesit jetesore natyrore.