EPIRI - PERKATESIA E TIJ SHQIPTARE

[ALBPelasgian]

Kërkoj ndjesë nëse ju pengoj në përpjekjet tuaja për të verifikuar dhe studiuar dokumentin në fjalë. Veç deshta të postoj këtë hartë që jep të përfshirë si zakonisht Epirin brenda Shqipërisë, madje edhe disa toka të Thesalisë, pra Shqipëria kishte dalje edhe në detin Egje.

[Mallakastrioti]

Lodovico Domenichi, écrivain italien, né à Piacenza en 1515, mort à Pise le 29 août 1564. Il est l'auteur de nombreux plagiats

Ky eshte perkthyesi Italian qe ka jetuar 1515-1564, i cili ne menyre spontane e ka perkthyer Epiri=Albania, pa ndonje inkurajim nga "propaganda" shqiptare, sic mundohen te justifikohen greket e sotem per faktet qe ne ofrojme.

Rrofsh vella ...pune e shkelqyer.Shih si dalin gjerat vetvetiu?Ne u themi ore kane shkruar qe ne lashtesi qe ne jemi aty...jo thone fqinjet tane....e mire u themi ne-ja dokumentat.

[ALBPelasgian]

But the Ionian Gulf is part of what is now called the Adriatic Sea. The right side of this sea is formed by Illyria, and the left by Italy up to its head at Aquileia.

*Strabo Geography Book II Chapter 5, 20

Nëse deti Jon është veçse pjesë e Adriatikut, nëse Strabo nënkuptoka se gjithë bregu i djathtë i këtij deti (Adriatiku ku përfshihej edhe Joni) i përket Ilirisë, atëherë edhe Epiri duhet të jetë konsideruar si Iliri.

[Zeus10]

But the Ionian Gulf is part of what is now called the Adriatic Sea. The right side of this sea is formed by Illyria, and the left by Italy up to its head at Aquileia.

*Strabo Geography Book II Chapter 5, 20

Nëse deti Jon është veçse pjesë e Adriatikut, nëse Strabo nënkuptoka se gjithë bregu i djathtë i këtij deti (Adriatiku ku përfshihej edhe Joni) i përket Ilirisë, atëherë edhe Epiri duhet të jetë konsideruar si Iliri.

Epiri eshte Epir nje nocion gjeografik i ndryshem nga Iliria dhe sigurisht nga Greqia e cila ne kulmin e lulezimit te saj perfshinte vetem Peloponezin, kurse ne kontinent ishin vetem kolone. Eshte shume e veshtire te konkludojme se cperfaqson Epiri ne lashtesi, sepse jo vetem qe kemi fakte dhe kundra fakte qe ata nuk ishin greke, por dhe per keta te fundit nuk dime cfare ishin bile dhe cfare gjuhe kane folur, pavaresisht se shumica e njerezve mendojne se ata kane folur greqisht, nje gjuhe pra te ndryshme nga shqipja e asaj periudhe. Sigurisht ne nuk dime dhe cperfaqsonin Iliret dhe sa e ndryshme ishte gjuha e tyre nga ajo ""greke"".
Kur vjen puna ne mesjete, faktet dhe dokumentat jane te shumta te qarta dhe kokeforta qe Epiri, eshte sinonim i Arberise ose Albanise, dhe Epirot sinonim i shqiptarit nje sinonim qe ska perse te humbase per koherat me te vjetra, sepse i bie qe epirotet e vjeter te kene nderruar karrakterin etnik pa asnje arsye bindese. Ceshte e verteta, eshte vetem nje historian serioz, qe mendon se epirotet e vjeter jane te ndryshem nga shqiptaret, dhe ky eshte N.G.L. Hammond, por argumentet e tij jane shume te dobet.

[alfeko sukaraku]

Po, thote te jemen e kishte romake(dmth ""greke""), dhe te jatin sundimtar Albanites. Se cfare eshte Albanites, une nuk e di.

zeus
nena ishte romake =italiane
fjala "romios" qe perdorin per greket ,lidhet me fjalen "romet=dora e zeze"

Jo Alfeko, Romaioi quheshin jo vetem romaket e perendimit, por dhe ata te lindjes ne juridiksionin e gjysmes tjeter romake, asaj bizantine. Fjalia e meposhtme:

In the everyday Greek of the Byzantine Empire, the inhabitants called themselves Romaioi - an Ancient Greek word meaning "Romans."

ka nje te vertete dhe nje genjeshter brenda:
E verteta;
qytetaret e Bizantit(P.R. Te Lindjes) quheshin Romaioi sepse ishin qytetare te nje hapesire politike nen juridiksionin e Kostandinopojes(qendra romake e Bizantit) si gjithe qytetaret e tjere romake, dikur dhe ne perendim. Pra termi eshte administrativ dhe jo etnik.
Genjeshtra:
Keta ishin greket mesjetare, ne kuptimin etnik.
JO, JO dhe JO
Nuk kishte greke ne mesjete, dhe ndoshta s'ka pasur as ne lashtesi, kishte vetem gjuhe greke dhe institucione romane me nje mantel kulturor-gjuhesor helenik.

shume ndakorte

[alfeko sukaraku]

Ja nje pjese e shkeputur nga "Epirotica"-behet fjale per fillimin e shek 14 besoj per ate qe rrefen ...(Flm. Alfeko per perkthimin e mepershem,po hidhi edhe ketij nje sy derman se qenka "kuje me drek" edhe ky teksti )

o derman...ky eshte perkthimi i asaj pjese qe ke vendosur ne greqisht me larte.kjo ishte greqia e kohes se atehershme

"mbreti Simeon i Vllahis edhe i Etolis edhe i gjithe Alvanitias terhiqet(largohet)(alvanitias=arvanitasve-vec se autori nuk i ndane shqiptaret ashtu si e kuptojm ne sote ,por i tregon ne vazhdimsi sepse kudo edhe ne greqi ishin po ata...shqiptare-arber-arvanit -albane-shpjegimi ime) edhe krahina ndahet ne dy pjese,edhe dhespot te pjelles se alvaniton emerohen dy:per Ahqelon e perreth plus Agjelokastro emerohet Gjin Vajos,tjetri ishte Petrua i quajtur shkurtimisht Leosas,Etolia nen duaret e Etolve egjegjine(gjegj=fjale e gegerishte=u pegjigj=u gjend =mbeti e tille),vetem qyteti i Janines nuk ju dha (dorezua-nuk u bashkua?) territorit te Alvaniton.........pasojn dy fjalet e fundit

[ALBPelasgian]

Një përmasë tjetër dëshmuese e shqiptarësisë së Epirit medoemos që është edhe periudha mesjetare. Poshtë keni një pasqyrë të shkurtër të një prej personazheve historike të rëndësishme në historinë e Epirit:

Gjin Bua Shpata

Gjin Bue Shpata, or John Bua Spata (see below about names) (d. 1399) was an Albanian despot of Despotate of Arta.[1]. He is part of the noble Shpata family[2]. Gjin Bue Shpata was born in Delvina. He was despot of Angelokastron and Acheloos (1358-1399), Lord of Arta 1375, Lord of Lepanto, Despot of Arta and Lepanto.[3]
Gjin Bua Shpata is called in different names by different sources. In Albanian, his name is Gjin Bua Shpata, or Gjin Bue Shpata. Other sources use for him the names: English: Ghin Bue Spata, or Ghin Bua Spata, or Ghin Bue Shpata, or Ghin Bua Shpata, or John Bue Spata, or John Bua Spata, or John Bua Shpata, or John Boba Shpata, or John Bova Spata.
Ruler and Despot of Arta

In the summer of 1358, Nikephoros II Doukas, the last despot of Epirus that belonged to the Orsini dynasty, fought with the Albanian chieftains in Acheloos, Acarnania. Albanian chieftains won the war and they managed to create two new states in Southern Despotate of Epirus. After the fall of the Orsini dynasty of the Despotate of Epirus, the Serbian lords of Stefan Uroš IV Dušan, divided the territory between them and the Albanian chieftains that supported the Serbian campaign.

The two Albanian lead states were: the first with its capital in Arta was under the Albanian nobleman Peter Losha, and the second, centered in Angelokastron, was ruled by Gjin Bua Shpata. After the death of Peter Losha in 1374, the Albanian despotates of Arta and Angelocastron were united under the rule of Despot Gjin Bua Shpata. The territory of this Despotate was from the Corinth Gulf to Acheron River in the North. The Despotate of Epirus, just north of the Despotate of Arta, managed to control in this period only the eastern part of Epirus, together with Vagenetia (Thesprotia), Ioannina was its capital.

North of the Despotate of Epirus was another Albanian state, the Principality of Gjon Zenebishti.

During this period the Despotate of Epirus was ruled by Thomas II Preljubović, who was in an open conflict with Gjin Bue Shpata. In 1375, Gjin Bue Shpata started an offensive in Ioannina, but he couldn't invade the city. Although Shpata married with the sister of Thomas II Preljubović (the Despot of Epirus), Helena their war did not stop. In the same period Shpata started a war with Leonardo I Tocco, who was the ruler of Cefalonia and Leucada. Shpata died in 29 October of 1339, under the continuous pressure of Preljubović and Tocco, whose son would become the next despot of Epirus.[4]


Flamuri i Despotatit të Artës


Harta e shtrirjes gjeografike të Despotatit Shqiptar të Artës

[ALBPelasgian]

PËR TË INTERESUARIT E KËSAJ TEME NË VIJIM PO JAPIM NJË BIBLIOGRAFI TË SISTEMUAR TË LIBRAVE E STUDIMEVE QË MBROJNË PËRKATËSINË PELLAZGO-ILIRO-SHQIPTARE TË EPIROTËVE:

Lit: Mid’hat Frashëri “Çështja e Epirit”, Tiranë 1998; Thycydides (460?-40? B.C), “The Peloponesian War”, 2 vol. University of Michigan Press 1959; Strabo, (63BC-AD 19), “The nations of Epirus are Pelasgic” tek “The geography of Strabo”, 3 vol. London 1889; Pliny, “Natyral history”, 10 vol, London 1947; P. Wisowa, “Real- Ecyclopedie der classichen Altertums-wissenschaften”, s.v. Epirus, Stuttgard 1894-1948; H. Treidler, “Epirus im Altertum”, Leipzig 1917; D. Mustilli, “Gli Iliri nell’Epiro” tek “Le terre albanesi redente II, Ciameria”, Roma 1941; Emanuele Polito “I Musachi di Berat”, “Storia e genealogia della famiglia Musachi, scritta da Giovanni Musachi Despota d’Epiro”, Italy 1996; Sami Frashëri, “Shqipëria, Ç’ka qënë, Ç’ është, e ç’do të bëhet”, Tiranë 1924; “Ilirët dhe Iliria te autorët antikë”, burime të zgjedhura për historinë e Shqipërisë, Vol I, Tiranë 1965; Edvin E. Jacques, “The Albanians, An Ethnic history from prehistoric times to the present”; Hasan Ceka, “Në kërkim të historisë ilire”, kap. “Përputhje onomastike ilire-epiriote”, “Epiri në kohë të lashtë” , “Historia politike e Epirit” dhe nën kap. “Kultura”; “Burime të zgjedhura për historinë e Shqipërisë”, Tiranë 1962; “Dokumente të shek. XVI-XVII për historinë e Shqipërisë”, Vol. I, Tiranë 1989; Vol. II, Tiranë 1989; Vol. III, Tiranë 1989; Vol. IV, Tiranë 1990; Arben Puto, “Pavarësia shqiptare dhe diplomacia e fuqive të mëdha”, 1912-1914; Pëllumb Xhufi “The ethnic situation in Epirus during the middle ages” tek “Studia Albanica”, nr. 1-2, Tiranë 1994; Dhimitër S. Shuteriqi “Naim Frashëri”, Tiranë 1982; Dhimosten Budina, “Përkatësia etnike ilire e fiseve epirote”, tek “Ilirët dhe gjeneza e shqiptarëve”, Tiranë 1969; Edith Stickney, “Shqipëria Jugore ose Epiri i Veriut në Çështjet Europiane Ndërkombëtare, 1912-1923”; Hasan Ceka, “Në kërkim të historisë ilire”, Tiranë 1998; Aleksandër Sipçeviq, “Interpretime albanologjike”, Shkup 1994; Kristo Frashëri, “Trojet e shqiptarëve në shek. XV”, tek “Shqiptarët dhe trojet e tyre”, Tiranë 1982, Tole Vasil S, “Mbi origjinën iliro-epirote të polifonisë”, tek “Folklori muzikor-polifonia shqiptare”, Tiranë 1999; Ceka Neritan, “ILIRËT” etj.

[Mallakastrioti]

Nga Skilaksi i Caryanda...ne greqisht dhe latinisht---duket qarte kur pershkruan Epirin qe nuk i ndan nga Iliret si Orikasit qe i quan Ilire dhe si Kaonet kur thote qe mbas Ilireve vijne Kaonet,gjithashtu mbas Molloseve ve Ambrakine si nje qytet grek-pra ku fillon Greqia

[Mallakastrioti]

Vazhdim nga Skilaks...Iliret dhe fisi i Manioi(?)

[Mallakastrioti]

O derman...po ketu ku thote Mnioi...mo jane gje Maniotet?...mo thote gje qe jane Ilire maniotet?....hahahahaha...me vjen te qesh me harten e gerxheve ne Wikipedia

[Zeus10]

Eshte interesante se ne nje faqe te nje libri qe nuk i kam regjistruar emrin, thuhet se Epirotet e vjeter e therrisnin veten ALIOI, ku l mund te jete variabla e r-se, qe gjithsesi dhe po te jete l-ë e gjejme perseri tek rrenja e emrit alb-an:

[ALBPelasgian]

See K. Myrtilos - Apostolides, Ὁ Στενίμαχος, Athens 1929, p. 34, note "...the Epirotes were sometimes called Albanians, because they were acquainted with the Albanian language"; right up to recent times they were termed disdainfully 'Albanians' by other Greeks in moments of anger. The same confusion between Epirote and Illyrian tribes appears to have existed in ancient times as well. See also Cousinery's opinion in his Voyage, 1, p. 14: "... des Albanais amalgamés avec d'anciens Epirotes et avec des Illyriens...".

[ALBPelasgian]

Ja çfarë gjeta te Straoni:

At one time the Tarantini were exceedingly powerful, that is, when they enjoyed a democratic government; for they not only had acquired the largest fleet of all peoples in that part of the world but were wont to send forth an army of thirty thousand infantry, three thousand cavalry, and one thousand commanders of cavalry. Moreover, the Pythagorean philosophy was embraced by them, but especially by Archytas, who presided over the city for a considerable time. But later, because of their prosperity, luxury prevailed to such an extent that the public festivals celebrated among them every year were more in number than the days of the year; and in consequence of this they also were poorly governed. One evidence of their bad policies is the fact that they employed foreign generals; for they sent for Alexander the Molossian to lead them in their war against the Messapians and Leucanians, and, still before that, for Archidamus, the son of Agesilaüs, and, later on, for Cleonymus, and Agathocles, and then for Pyrrhus, at the time when they formed a league with him against the Romans.

Kjo nuk do koment më të gjatë... Pirro i Epirit nuk u shkoi në ndihmë 'vëllazërore' tarantasave, siç përpiqet të gënjejë historiografia e Junanistanit, por ishte një strategemë mendjembrehtë e Pirros së Epirit që duke e shfrytëzuar pozitën tepër të dobtë të Tarentit dhe apetitet ekspansioniste të aristokracisë së Athinës për zgjerim në Perëndim, përpiqej të imponohej si një forcë mbi të dyjat. Diodori thoshte se epirotët hyjnë në luftë gjithnjë për të mbrojtur aleatët ose kusherinjtë e tyre të gjakut. Mbrojtja që ua bëri Pirroja kishte karakter sall të aleancës, asgjë më tepër. Straboni e identifikon si gabim të madh politik që tarentasit ua besonin udhëheqjen e ushtrisë të huajve, duke aluduar në Aleksandër Molosin dhe Pirron.

[ALBPelasgian]

Mbi Etolianët, fqinjët jugorë të Epirotëve.



Tukididi thotë se:

The Aetolian nation, although numerous and warlike, yet dwelt in unwalled villages scattered far apart, and had nothing but light armour, and might, according to the Messenians, be subdued without much difficulty before succours could arrive. The plan which they recommended was to attack first the Apodotians, next the Ophionians, and after these the Eurytanians, who are the largest tribe in Aetolia, and speak, as is said, a language exceedingly difficult to understand, and eat their flesh raw. These once subdued, the rest would easily come in.

Thucydides History of the Peloponnesian War CHAPTER XI.

Të vazhdojmë me Polibin:

And what," he said, "is that Greece from which you order me to withdraw, and how do you define Greece? For most of the Aetolians themselves are not Greeks. No! the countries of the Agraae, the Apodotae, and the Amphilochians are not Greece. 9 Do you give me permission to remain in those countries?"

Polybius The Histories Fragments of Book XVIII, 4

Kurse, gjeografi i urtë Strabon ka dyshime për t'i quajtur Etolianët si Grekë:

Since the Aetolians, Acarnanians, and Athamanians (if these too are to be called Greeks) live to the west of the Thessalians and the Oetaeans, it remains for me to describe these three, in order that I may complete the circuit of Greece; I must also add the islands which lie nearest to Greece and are inhabited by the Greeks, so far as I have not already included them in my description.

Strabo, Geography, Book X, 16 1

Prej nga vjen ky karakter barbar i Etolisë? Të rikthehemi te një pasazh i mëhershëm i Strabonit:

Now Hecataeus of Miletus says of the Peloponnesus that before the time of the Greeks it was inhabited by barbarians. Yet one might say that in the ancient times the whole of Greece was a settlement of barbarians, if one reasons from the traditions themselves: Pelops brought over peoples from Phrygia to the Peloponnesus that received its name from him; and Danaüs from Egypt; whereas the Dryopes, the Caucones, the Pelasgi, the Leleges, and other such peoples, apportioned among themselves the parts that are inside the isthmus — and also the parts outside, for Attica was once held by the Thracians who came with Eumolpus, Daulis in Phocis by Tereus, Cadmeia by the Phoenicians who came with Cadmus, and Boeotia itself by the Aones and Temmices and Hyantes. According to Pindar, there was a time when the Boeotian tribe was called "Syes." Moreover, the barbarian origin of some is indicated by their names — Cecrops, Codrus, Aïclus, Cothus, Drymas, and Crinacus. And even to the present day the Thracians, Illyrians, and Epeirotes live on the flanks of the Greeks (though this was still more the case formerly than now); indeed most of the country that at the present time is indisputably Greece is held by the barbarians — Macedonia and certain parts of Thessaly by the Thracians, and the parts above Acarnania and Aetolia by the Thesproti, the Cassopaei, the Amphilochi, the Molossi, and the Athamanes — Epeirotic tribes.

Strabo Geography Book VII, Chapter 7 . 1

Ky karkater i përzier i Etolisë e cila ishte 50% barbare (lexo:ilire) dhe 50% greke (në kuptimin kulturor e ekonomik) ishte shkaktuar meqë siç e tha Straboni, Thesprotët banonin në Akarnani e Etoli. Skymni më herët pati thënë se kaonët, molosët dhe thesprotët ishin barbarë.